بولیمیا چه تفاوتی با آنورکسیا دارد؟

بی اشتهایی عصبی (آنورکسیا نروزا) و پرخوری عصبی (بولیمیا نروزا) بیماری های مشابهی هستند و بسیاری از افرادی که از یکی رنج می برند به دیگری نیز مبتلا می شوند.
تقریباً ۵۰ درصد از افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی به پرخوری عصبی مبتلا می شوند. هر دو بیماری با مسائل مربوط به نگرانی بیش از حد در مورد وزن و شکل مشخص می شوند.
محدود کردن مصرف غذا؛ پرخوری و پاکسازی کالری، به عنوان مثال، با استفراغ یا مصرف ملین. و ورزش بیش از حد برای سوزاندن کالری همگی در هر دو اختلال یافت می شوند.
تفاوت اصلی این است که برای تشخیص بی اشتهایی، فرد باید وزن کم داشته باشد که ۱۵ درصد کمتر از وزن مورد انتظار برای سن و قد است، در منابع قدیمی تر قطع قاعدگی نیز جزو معیارهای تفاوت بود، اما اکنون دیگر این معیار در نظر گرفته نمی شود.
افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی که پرخوری و پاکسازی می کنند اغلب با بولیمیا اشتباه گرفته می شوند، حتی اگر معیارهای کاهش وزن و قطع قاعدگی برای بی اشتهایی عصبی را داشته باشد. این افراداصطلاحا مبتلا به بی اشتهایی عصبی، نوع پرخوری/ پاکسازی تشخیص داده می شوند.

علائم و نشانه های آنورکسیا و بولیمیا چه هستند؟

اختلالات خوردن معمولاً با مشغولیت شدید به غذا مشخص می شود. بسیاری از افرادی که اختلال خوردن دارند نیز از تصویر بدن خود ابراز نارضایتی می کنند. علائم دیگر اغلب مختص شرایط فردی است.

بی اشتهایی عصبی، آنورکسیا نروزا

بی اشتهایی اغلب از یک تصویر بدنی تحریف شده ناشی می شود که ممکن است ناشی از ضربه عاطفی، افسردگی یا اضطراب باشد. برخی از افراد ممکن است رژیم غذایی شدید یا کاهش وزن را راهی برای بازگرداندن کنترل زندگی خود بدانند. بسیاری از علائم احساسی، رفتاری و فیزیکی وجود دارد که می تواند نشانه بی اشتهایی باشد.

علائم فیزیکی می تواند شدید و تهدید کننده زندگی باشد. آنها عبارتند از:

• کاهش وزن شدید
• بیخوابی
• کم آبی بدن
• یبوست
• ضعف و خستگی
• سرگیجه و غش
• نازک شدن و شکستن مو
• مایل به آبی تا انگشتان
• پوست خشک و مایل به زرد
• ناتوانی در تحمل سرما
• آمنوره یا عدم قاعدگی
• موهای پرزدار روی بدن، بازوها و صورت
• آریتمی، یا ضربان قلب نامنظم

فرد مبتلا به بی اشتهایی ممکن است تغییرات رفتاری خاصی را قبل از آشکار شدن علائم فیزیکی نشان دهد. این شامل:

• حذف وعده های غذایی
• دروغ گفتن در مورد مقدار غذایی که خورده اند
• خوردن فقط برخی از غذاهای «ایمن» – معمولاً کم کالری
• اتخاذ عادات غذایی غیرعادی، مانند مرتب کردن غذا در بشقاب یا برش دادن غذا به قطعات کوچک
• در مورد بدن خود بد صحبت می کنند
• سعی می کنند بدن خود را با لباس های گشاد پنهان کنند
• اجتناب از موقعیت هایی که می تواند شامل غذا خوردن در مقابل افراد دیگر باشد که می تواند منجر به کناره گیری اجتماعی شود
• اجتناب از موقعیت هایی که بدن آنها ظاهر می شود، مانند ساحل
• ورزش شدید، که ممکن است به شکل ورزش برای مدت طولانی یا خیلی شدید باشد، مانند دویدن یک ساعته بعد از خوردن سالاد

علائم احساسی بی اشتهایی ممکن است با پیشرفت اختلال افزایش یابد. آنها عبارتند از:

• عزت نفس ضعیف و تصویر بدنی ضعیف
• تحریک پذیری، بی قراری یا
• سایر تغییرات خلقی
• انزوای اجتماعی
• افسردگی
• اضطراب

بولیمیا نروزا ، پرخوری عصبی

فرد مبتلا به بولیمیا ممکن است در طول زمان رابطه ناسالمی با غذا پیدا کند. آنها ممکن است در چرخه های مخرب پرخوری گرفتار شوند و سپس در مورد کالری هایی که مصرف کرده اند وحشت کنند. این ممکن است منجر به رفتارهای افراطی برای جلوگیری از افزایش وزن شود.

دو نوع مختلف بولیمیا وجود دارد. تلاش برای پاکسازی برای تمایز آنها استفاده می شود.

نسخه جدید راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) اکنون به تلاش برای پاکسازی به عنوان “رفتارهای جبرانی نامناسب” اشاره می کند:

•  بولیمیا با پاکسازی:  فرد مبتلا به این نوع به طور منظم پس از پرخوری باعث استفراغ می شود. همچنین ممکن است از دیورتیک ها، ملین ها یا تنقیه سوء استفاده کنند.
• بولیمیا غیر پاکسازی کننده : فرد مبتلا به این نوع به جای پاکسازی ممکن است روزه بگیرد یا ورزش شدید انجام دهد تا از افزایش وزن پس از پرخوری جلوگیری کند.

بسیاری از افراد مبتلا به بولیمیا اضطراب را تجربه می کنند زیرا رفتار غذایی آنها خارج از کنترل است.

مانند بی اشتهایی، علائم عاطفی، رفتاری و فیزیکی بسیاری وجود دارد که می تواند نشانه پرخوری عصبی باشد.

علائم فیزیکی می تواند شدید و تهدید کننده زندگی باشد. آنها عبارتند از:

• وزنی که به مقدار قابل توجهی بین ۲تا ۱۰کیلوگرم در هفته افزایش و کاهش می یابد
• لب های ترک خورده یا ترک خورده به دلیل کم آبی
• چشم های خون آلود یا چشم هایی با رگ های خونی شکسته
• پینه‌ها، زخم‌ها یا زخم‌های روی بند انگشتان ناشی از القای استفراغ
• حساسیت دهان، احتمالاً به دلیل فرسایش مینای دندان و عقب نشینی لثه
• تورم غدد لنفاوی

فرد مبتلا به پرخوری عصبی ممکن است تغییرات رفتاری خاصی را قبل از آشکار شدن علائم فیزیکی از خود نشان دهد. این شامل:

• نگرانی مدام درباره وزن یا ظاهر
• خوردن تا حد ناراحتی
• بلافاصله بعد از غذا خوردن به دستشویی بروید
• ورزش بیش از حد، به خصوص بعد از اینکه در یک جلسه مقدار زیادی غذا خورده اند
• محدود کردن کالری یا اجتناب از برخی غذاها
• نمی‌خواهد جلوی دیگران غذا بخورد

علائم عاطفی ممکن است با پیشرفت اختلال افزایش یابد. آنها عبارتند از:

• عزت نفس ضعیف و تصویر
• بدنی ضعیف
• تحریک پذیری، بی قراری یا
• سایر تغییرات خلقی
• انزوای اجتماعی
• افسردگی
• اضطراب

 

 

 

منبع:

Anorexia vs. Bulimia: What’s the Difference?