پرسش و پاسخ

آزار جنسی در میان مبتلایان به اختلالات خوردن تقریباً 30٪ از زنان مبتلا به بی اشتهایی عصبی (و تا 65٪ از تمام بیماران مبتلا به اختلال خوردن) سابقه سوء استفاده و آزار جنسی در دوران کودکی را گزارش می کنند. این درصد قابل مقایسه با میزان سوء استفاده جنسی گزارش شده توسط بیماران مبتلا به

قبل از اینکه بخواهیم درباره برنامه غذایی پرخوران گمنام صحبت کنیم، ضروری است صورت این پرسش شفاف تر شود. این روش قرار است جوابگوی چه مشکلی از نظر شما باشد؛ اختلال پرخوری؟افزایش وزن یا وزن بالا یا صرفا پرخوری؟ اختلال پرخوری طبق تعریف معیارهای تشخیص خود را دارد و ممکن است هر پرخوری یا غذا

تعداد افرادی که در سراسر جهان برای کاهش وزن به طور فعال رژیم می گیرند در بالاترین حد خود قرار دارد. با پیشرفت‌های فناوری اطلاعات مدرن، ; کالری شماری بسیار آسان‌تر شده است، زیرا یک برنامه می‌تواند این کار را بدون زحمت برای ما انجام دهد. اکنون صدها برنامه ردیابی کالری یا تمرین مختلف برای

پرخوری و وزن موضوع کاهش وزن و اختلال پرخوری موضوعی بسیار مشکل ساز است. وزن و پرخوری به هم مرتبط هستند، اما اگر فرد دیگر پرخوری نکند، حتی اگر وزنش بالا بماند، می توان آن را بهبود یافته از اختلال پرخوری در نظر گرفت. در معیار تشخیص اختلال پرخوری معیار وزن وجود ندارد؛ یک فرد

در واقع، این یک تصور غلط رایج است.مهمترین ویژگی متمایز کننده در حال حاضر وزن بیمار است. اجازه دهید به روشن شدن تمایز بین بی اشتهایی و پرخوری عصبی کمک کنم، رفتارهای مرتبط با بی اشتهایی و پرخوری عصبی اغلب مشابه هستند. وزن بیمار در بی اشتهایی عصبی چقدر است؟ عامل متمایز کننده بین این

اغلب مردم فکر می کنند که اگر پاکسازی کنند، حتماً به پرخوری عصبی مبتلا شده اند. افرادی هستند که غذای خود را با روش های مختلف پاکسازی می کنند، اما پرخوری نمی کنند. برای تشخیص بولیمیا، یک فرد باید هم پرخوری کند و هم پرخوری را به روشی دیگر پاک سازی یا جبران کند. برخی

حدود 10 تا 20 درصد از دختران نوجوان و زنان جوان برخی از علائم بالینی بی اشتهایی را نشان می دهند، اما نه همه آنها. در واقع، یافته‌های پژوهشی نشان می‌دهد که حداقل نیمی از افراد مبتلا به اختلال خوردن، معیارهای کامل هیچ یک از این موارد را ندارند. به این اختلال بی اشتهایی عصبی