سلبریتی ها از جمله بسیاری از نوازندگان، بازیگران و دیگر افراد مشهور درباره داشتن یک اختلال خوردن صحبت کرده اند. تیلور سویفت Taylor Swift
یکی از این هنرمندان است که در این باره صحبت کرده است.
اختلال خوردن یا تغذیه یک بیماری روانی است . وقتی فردی دچار اختلال خوردن می شود رابطه او با غذا و بدن خود بشدت دچار مشکل می شود. آنها از بدن خود همواره ناراضی هستند و اغلب خود را بخاطر غذا خوردن سرزنش می کنند. برخی از شایع ترین اختلالات خوردن عبارتند از:
- بی اشتهایی عصبی
- پرخوری عصبی
- اختلال پرخوری
- اختلال در مصرف غذا -محدود کننده اجتنابی
افراد مشهور زیادی هستند که تجربه خود با یک اختلال خوردن را با دیگران به اشتراک گذاشته اند. صحبت کردن سلبریتی ها در مورد اختلال خوردن به دیگران کمک می کند که با شناخت بهتر از مشکل خود در صدد دریافت کمک باشند.
تیلور سویفت (متولد ۱۳ دسامبر ۱۹۸۹، وست ریدینگ، پنسیلوانیا، ایالات متحده) یک خواننده، ترانه سرا و سوپراستار جهانی است که مخاطبان را با اشعار صمیمانه و ملودی های جذاب خود مجذوب خود کرده و خود را به عنوان یکی از تأثیرگذارترین هنرمندان موسیقی تثبیت کرده است. در سال ۲۰۲۴ او با برنده شدن جایزه گرمی برای آلبوم سال برای Midnights (2022) تاریخ ساز شد و اولین هنرمندی شد که چهار بار در این بخش برنده شد.
تیلور سویفت اخیرا در مستند “خانم آمریکاییانا” درباره اختلال خوردن یا همان اختلال تغذیه خود صحبت کرده است.
مستند جدید تیلور سویفت، «خانم آمریکاییانا» که در جشنواره فیلم ساندنس به نمایش درآمد. در این مستند سخنان نیش دار دیگران درباره تیلور سویفت نمایش داده شد، یکی از جملات درباره لاغر بودن او بود.
در یکی از آشکارترین و غافلگیرکننده‌ترین بخش‌های این مستند شبکه نت‌فلیکس، تیلور سوئیفت برای چند دقیقه در مورد اینکه در گذشته با یک اختلال خوردن دست و پنجه نرم کرده است صحبت می‌کند.
در صحنه ای پس از اینکه تیلور سویفت پس از بیرون آمدن از درب ورودی در برابر گروهی از عکاسان ظاهر شد، صدای سوئیفت شنیده می شود که می گوید: “برای من خوب نیست که هر روز عکس های خودم را ببینم.”
سویفت درباره نارضایتی از بدن خود و اختلال خوردن گفته است «این مشکل چند بار اتفاق افتاده است و من به هیچ وجه به آن افتخار نمی‌کنم». سوئیفت اعتراف می‌کند که در گذشته مواقعی وجود داشته است که برخی از تصاویرش او را بشدت ناراحت می کرده است، طوری که فکر می کرده شکم خیلی بزرگ دارد.
سوئیفت در مصاحبه خود توضیح داده است که در مورد آن چه از سر گذرانده است و صحبت کردن در مورد آن برای مستند برای او دشوار بوده است. او می گوید: نمی‌دانستم با صحبت کردن در مورد تصویر بدن و صحبت کردن در مورد چیزهایی که برای من ناسالم بوده است و رابطه من با غذا و همه اینها در طول سال‌هااحساس راحتی می کنم یا نه .
تیلور سویفت اعتراف کرد که در گذشته مواقعی وجود داشته است که عکسی از خودش دیده یا یک نظر منفی خوانده است که او را وادار کرده که گرسنه بماند و غذا نخورد.
تیلور سویفت با مجله Variety در مورد ارتباط شرم صحبت کرده است:
این مضحک است که بگوییم، “برای من مهم نیست که کسی در مورد من چه فکری می کند”، زیرا این امکان پذیر نیست. اما شما می توانید تصمیم بگیرید که نظر چه کسی اهمیت بیشتری دارد و به نظرات چه کسی اهمیت بیشتری می دهید.
تیلور سویفت گفت: من مشکلات گذشته خود را واقعاً بخشی از رشد و بزرگ شدن می بینم . اکنون گذشته خود را بخشی از امید به یافتن نوعی بلوغ و تعادل در زندگی خود می دانم.
نام بیماری تیلور سویفت چیست؟
با توجه به صحبت های تیلور سویفت بنظر می رسد او به اختلال بی اشتهایی عصبی مبتلا بوده است.
بی اشتهایی عصبی یا آنورکسیا نروزا یک اختلال خوردن است که با وزن بدن پایین غیر طبیعی، ترس شدید از افزایش وزن و درک تحریف شده از وزن مشخص می شود. افراد مبتلا به بی اشتهایی برای کنترل وزن و شکل خود ارزش زیادی قائل هستند و از تلاش های شدید استفاده می کنند که به طور قابل توجهی در زندگی آنها اختلال ایجاد می کند.
برای جلوگیری از افزایش وزن یا ادامه کاهش وزن، افراد مبتلا به بی اشتهایی معمولا مقدار غذایی که می خورند را به شدت محدود می کنند. آنها ممکن است با استفراغ بعد از غذا خوردن یا با استفاده نادرست ملین ها، داروهای مدر و مسهل یا تنقیه، کالری دریافتی را کنترل کنند. همچنین ممکن است با ورزش بیش از حد سعی در کاهش وزن داشته باشند. مهم نیست چقدر وزن کم شده است، فرد همچنان از افزایش وزن می ترسد.
بی اشتهایی عصبی واقعاً مربوط به غذا نیست. تلاش برای کنار آمدن با مشکلات عاطفی، راهی بسیار ناسالم و گاهی تهدید کننده زندگی است. وقتی دچار بی اشتهایی هستید، اغلب لاغری را با ارزش خود یکی می دانید.
بی اشتهایی، مانند سایر اختلالات خوردن، می تواند زندگی فرد مبتلا را تحت الشعاع قرار دهد و غلبه بر آن بسیار دشوار است. اما فرد مبتلا با درمان، می توان درک بهتری از شخصیت خود و زندگی بهتری بدست آورد.