آیا تا به حال به گفتگو با پسر نوجوان خود نشسته اید و پس از دقایقی که میبیند پسرتان بی قرار و بی حوصله روی مبل لم داده است و به زور به شما جواب می دهید از خود ناامید و عصبانی شده باشید؟ نوجوانان با والدین خود ارتباط برقرار نمی کنند و مردان هرگز از ارتباط کلامی حمایت نکرده اند. بنابراین تعجب آور نیست که تلاش برای صحبت با یک پسر نوجوان حداقل می تواند چالش برانگیز باشد. با این حال، هم هنر و هم علم در ارتباط موفق دخیل هستند. در زیر فهرستی از تکنیک های ارتباطی وجود دارد که دفعه بعد که نیاز به برقراری ارتباط با پسر نوجوان خود دارید، امتحان کنید.
۱. از قبل به او اطلاع دهید. در مورد زمان بندی و موضوعی که می خواهید با او صحبت کنید، زودتر به او بگویید. این کار به او فرصت لازم را می دهد تا مکالمه قریب الوقوع را از قبل پردازش کند و هر فکری را که ممکن است داشته باشد جمع آوری کند.
۲. به او غذا بدهید. قبل از شروع صحبت مطمئن شوید که او چیزی برای خوردن دارد. همه ما رابطه بین گرسنگی و تحریک پذیری را تجربه کرده یا مشاهده کرده ایم. اگرچه پسر شما ممکن است هنوز بداخلاق نباشد، اما اطمینان از اینکه سطح قند خون او ثابت است، او را در طول مکالمه متمرکز و درگیر نگه می دارد.
۳. سخنرانی را کنار بگذارید. مکالمه خود را در لیست کوتاهی از نکات مهم خلاصه کنید و به او اجازه دهید به آن نکات پاسخ دهد. داشتن نکات ملموس، در عین حال که او را در جریان مکالمه قرار می دهد، سوء ارتباط احتمالی را کاهش می دهد. همچنین به او اجازه دهید تا نظرش را در مورد نکاتی که شما ذکر کردید بیان کند این کار باعث می شود او در گفتگو مشارکت داشته باشد و بیشتر به شما اعتماد کند.
۴. احساسات خود را کنترل کنید. اگرچه ممکن است ناامید و عصبانی باشید، فریاد زدن و تحقیرهای کلامی نتیجه ای در پی نخواهد داشت. اینها ممکن است به عنوان یک حمله تعبیر شود که واکنش “جنگ یا گریز” را تحریک می کند به ویژه در مورد یک پسر نوجوان.
۵. در حین صحبت راه بروید. پسرها عموماً پردازشگرهای فضایی هستند و بنابراین وقتی فعال و متحرک هستند بهتر فکر می کنند. مجبور کردن پسرتان به نشستن و نشستن در حالی که او را با یک سخنرانی طولانی سرزنش می‌کنید، فاجعه ای بیش نیست و بیشتر تمرکزش را برهم می زنید. سعی کنید صحبت خود را بیرون ببرید، در حوالی خانه راه بروید، در حالی که در مورد موضوع مورد بحث صحبت می کنید.
۶. غیر مستقیم ارتباط برقرار کنید. ایجاد یک محیط راحت برای یک مکالمه مهم شامل تفاوت های ظریف ساده زبان بدن و تماس چشمی است. بسیاری از بچه‌ها، و به‌ویژه پسران نوجوان، تمایلی به تماس چشمی ندارند و هرچقدر که تماس چشمی کمتر باشد راحت تر حرف می زنند. خیره شدن در چشمان پسرتان در حین انجام یک مکالمه مهم ممکن است پرخاشگرانه یا ناراحت کننده تعبیر شود و در نتیجه ممکن است پسر شما ساکت شود. پیاده روی در کنار هم یا رانندگی در ماشین به طور طبیعی میزان تماس مستقیم چشمی را کاهش می دهد.
۷. از مثال های فیزیکی استفاده کنید. اگر نیاز دارید که به اتاق همیشه درهم و برهم پسرتان بپردازید، فقط در مورد این واقعیت صحبت نکنید که او هرگز لباس‌هایش را در کمد نمی‌گذارد. در اتاق قدم بزنید و از مثال های فیزیکی استفاده کنید. از او بخواهید وسایلی را که در اطراف پراکنده شده اند بردارد و تشخیص دهد که آیا تمیز هستند یا کثیف. ارائه مثال‌های فیزیکی و ایده‌آل ملموس به پسر شما کمک می‌کند مکالمه شما را پردازش کرده و به خاطر بسپارد.
۸. از رقابت پذیری ذاتی پسرتان آگاه باشید. در بسیاری از شرایط مهم است که تأیید کنید که در کنار او هستید و به او اعتماد دارید. اگر احساس کند شما در یک تیم هستید، ممکن است بازخورد بهتر شود. در موقعیت های دیگر، اگر احساس می کنید که او به چالشی که شما ارائه کرده اید به خوبی پاسخ می دهد، ممکن است بخواهید از جنبه رقابتی او استفاده کنید.
۹. در نهایت، زمانی را برای پیگیری در نظر بگیرید. بسیاری از پسرها ممکن است ساعت ها، روزها و حتی هفته ها طول بکشد تا محتوای یک مکالمه مهم را پردازش کنند. اگر پاسخ‌هایی را که در اولین مکالمه انتظار داشتید دریافت نکردید، قبل از اینکه دوباره آن را مطرح کنید به پسرتان زمان و فضا بدهید تا در مورد گفتگو فکر کند. ممکن است تعجب کنید که مکالمه شما در طول زمان چگونه تکامل می‌یابد، و پسرتان چه بینش‌هایی را ارائه می‌دهد.