تماشای کودکی که از اختلال خوردن رنج می‌برد، می‌تواند برای والدین ویرانگر باشد، به خصوص وقتی که خود را مقصر این مشکل بدانند. حقیقت این است، در حالی که هیچ کس به طور کامل نمی‌داند چه چیزی باعث این بیماری‌ها می‌شود، اما می‌دانیم که برای کودکان و نوجوانان، والدین معمولاً نقش مهمی را در زندگی و مشکلات فرزندان ایفا می کنند.
شناخت اختلالات خوردن در مراحل اولیه مشکل است. در اینجا پنج علامت هشدار دهنده وجود دارد که نشان می دهد کودک شما ممکن است با بی اشتهایی یا دیگر اختلالات خوردن روبرو باشد.
۱. رکود یا کاهش وزن. افزایش وزن معمولا تا اوایل ۲۰ سالگی ادامه دارد. بنابراین اگر کودک یا نوجوان شما همچنان به رشد خود ادامه می دهد اما وزن اضافه نمی کند به خصوص در اوایل نوجوانی، زمانی که بیشترین رشد اتفاق می افتد ممکن است در مراحل اولیه اختلال خوردن باشد. و هرگونه کاهش وزن، حتی غیرعمدی، ممکن است باعث ایجاد اختلال در خوردن در کودکان آسیب پذیر شود.
۲. اضطراب. افزایش اضطراب در کودکی که دچار اختلال خوردن است، اتفاق غر معمولی نیست. اغلب این اضطراب به دنبال کاهش وزن رخ می دهد، اما گاهی اوقات قبل از هر تغییر قابل توجهی در وزن ظاهر می شود. افزایش اضطراب می تواند هم پیشرو و هم یک عارضه جانبی بی اشتهایی عصبی باشد.
۳. رفتارهای غذایی غیر معمول. افراد مبتلا به بی اشتهایی گاهی اوقات رفتارهای غیرعادی در مورد غذا از خود بروز می دهند. چند مورد از رایج ترین آنها: برش دادن غذا به قطعات کوچک. استفاده از مقدار زیادی چاشنی (خردل، نمک، سس سویا و غیره)؛ اصرار ناگهانی بر استفاده از قاشق، چنگال، فنجان یا بشقاب خاص برای خوردن یا آشامیدن؛ قطع کردن کل دسته‌های غذا به هر دلیلی (از جمله گوشت – علاقه به گیاه‌خواری می‌تواند نشانه شروع یک اختلال خوردن باشد).
۴. علاقه ناگهانی به آشپزی (اما نه خوردن). افرادی که دچار سوءتغذیه هستند، اغلب علاقه ای به وسواس در مورد مواد غذایی از جمله خرید غذا و آشپزی دارند. اگر کودک شما شروع به آشپزی کرد اما دلایلی پیدا کرد که غذای خودش را نخورد، این یک پرچم قرمز و علامت هشدار است.
۵. ورزش اجباری و یا سایر رفتارهای وسواسی. اختلالات خوردن بیماری های اجباری هستند. اگر کودک یا نوجوان شما روز خود را حول محور ورزش می‌سازد، به رفتارهای او دقت کنید. برای درک اینکه آیا به ورزش اجباری روی آورده است یا نه به سطح اضطراب او دقت کنید: آیا اگر چیزی او را از برنامه روزانه اش باز دارد وحشت می کند؟ آیا او حتی در مواقعی که مجروح یا مریض است بر ورزش کردن اصرار دارد؟ اینها نشانه های نگران کننده ای هستند.
قبل از شروع درمان پرخوری یا پرخوری عصبی میتوانید با
تهیه برنامه غذایی پرخوری عصبی از اینجا
بمدت دوهفته شروع درمان را امتحان نمایید. این برنامه غذایی تا حدود زیادی پرخوری اولیه را متوقف می کند.