کلیشه ها و افسانه های زیادی در مورد اختلالات خوردن وجود دارد. حقایق مهمی در مورد اختلالات خوردن در اینجا ذکر شده که احتمالاً نمی دانستید. همه این حقایق برای درک، تشخیص و درمان اختلالات خوردن و همچنین برای شکستن بسیاری از کلیشه‌هایی که جامعه ما در مورد این بیماری‌ها دارد، حیاتی هستند.
۱. از هر ۱۰ نفر مبتلا به اختلال خوردن، هشت نفر به دنبال درمان نمی روند.
دلایل مختلفی وجود دارد که افراد به دنبال درمان نمی روند، از جمله ننگ مرتبط با اختلالات خوردن، عدم دسترسی به درمان، عدم آگاهی از داشتن اختلال خوردن، و عدم پوشش بیمه ای
۲. بیشتر افراد مبتلا به اختلال خوردن، تشخیص سایر اختلالات تغذیه و خوردن مشخص شده (OSFED) دارند.
OSFED (چه لقمه ای!) به معنای هر نوع اختلال خوردن است که در یکی از دسته بندی های اختلال خوردن «اصلی» قرار نمی گیرد. در حالی که رسانه ها معمولاً تشخیص اختلالات خوردن بی اشتهایی عصبی و پرخوری عصبی را به تصویر می کشند، تشخیصی که در یکی از این دسته بندی ها قرار نمی گیرد بسیار رایج تر است. این بدان معنی است که اغلب اختلالات خوردن آنطور که ما تصور می کنیم به نظر نمی رسند، که می تواند حتی تشخیص یک مشکل را دشوار کند. به عنوان مثال، محدودیت (ویژگی کلیدی اکثر اختلالات خوردن) اغلب ممکن است به عنوان گذراندن مدت زمان طولانی بدون غذا در نظر گرفته شود، اما راه های زیادی برای محدود کردن وجود دارد، مانند خوردن غذاهای خاص، خوردن وعده های غذایی بسیار کوچک به طور منظم. ، یا امتناع از خوردن قبل یا بعد از ساعات خاصی از روز.
۳. اختلالات خوردن یک مشکل ۶۵ میلیارد دلاری است.
این هزینه تخمینی در سال و تنها در ایالات متحده است. این هزینه ها به تنهایی هزینه های اقتصادی هستند، به این معنی که از مواردی مانند کاهش بهره وری و هزینه های درمان ناشی می شوند. علاوه بر این، ۳۲۷ میلیارد هزینه از دست دادن رفاه در سال وجود دارد.
۴. بد غذایی یک اختلال خوردن است.
اختلال در مصرف غذای محدودکننده اجتنابی یا همان اختلال بد غذایی کودک (ARFID) اخیراً به عنوان یک بیماری رسمی شناخته شده است. امری عادی و معمول است که بچه‌ها بد غذا باشند، اما اگر به شدت حساس باشند و شروع به آسیب رساندن به سلامت و رفاه آنها کند، ممکن است ARFID باشد.
۵. بچه‌های نیز دچار اختلالات خوردن می‌شوند.
محققان قبلاً فکر میکردند سن معمول شروع اختلالات خوردن ۱۳ تا ۱۹ سال است.
۶. بی اشتهایی عصبی آتیپیک یکی از شایع ترین اختلالات خوردن است.
بی اشتهایی عصبی غیر معمول با بی اشتهایی عصبی یکسان است، به جز وزن اولیه فرد. افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی غیر معمول از افزایش وزن بسیار می ترسند و مصرف غذای خود را اغلب تا حد کاهش وزن زیاد محدود می کنند. با این حال؛ آنها ممکن است زیر شاخص توده بدنی ۱۸.۵ قرار نگیرند. تحقیقات نشان می دهد که ویژگی های روانی و پزشکی بین این دو بیماری تفاوتی ندارد.
۷. هر ۵۲ دقیقه یک نفر بر اثر اختلال خوردن می میرد.
بله، درست خواندید. اختلالات خوردن یکی از کشنده ترین بیماری های روانپزشکی است.
۸. رفتارهای اختلال خوردن معمولاً برای کاهش احساسات ناراحت کننده استفاده می شود.
اختلالات خوردن فقط مربوط به غذا، وزن و شکل نیست. آنها بیشتر در مورد تنظیم احساسات هستند. به همین دلیل است که بسیاری از درمانهای روانشناختی بر کمک به آموزش نحوه تنظیم و تجربه احساسات ناراحتکننده تمرکز میکنند.
۹. اکثر افراد مبتلا به اختلال خوردن حداقل یک بیماری روانپزشکی دیگر دارند.
تحقیقات نشان می دهد که حدود ۹۵ درصد از افراد مبتلا به اختلال خوردن، اضطراب، افسردگی یا بیماری روانپزشکی دیگری نیز دارند. این همپوشانی به این معنی است که ما باید هم اختلال خوردن و هم بیماری های اضافی را درمان کنیم.
۱۰. رژیم‌های غذایی محدود یکی از قوی‌ترین عوامل خطر برای ابتلا به اختلال خوردن هستند و رژیم‌های غذایی کاهش وزن مؤثر نیستند.
اجازه ندهید تبلیغات متناوب یا دیگر رژیم‌های غذایی مد روز شما را فریب دهند. کاهش وزن کلید خوشبختی نیست.
اگر نگران هستید که ممکن است یک نوع اختلال خوردن را تجربه کنید یا “فقط” در حال مبارزه با غذا و تصویر بدن هستید با
سامانه روزور نوبت تماس بگیرید درمانگران متخصص اختلالات خوردن می توانند به شما کمک کنند.
