موضوع کنترل پرخوری عصبی یک دغدغه همیشگی مبتلایان به اختلال پرخوری یا بولیمیاست. پرخوری عصبی یک اختلال سلامت روان است که می توان آن را مدیریت کرد.
پرخوری عصبی یک اختلال خوردن است که شامل الگویی از پرخوری و رفتارهای پاکسازی اجباری است. پرخوری زمانی اتفاق می افتد که مقدار زیادی غذا در مدت کوتاهی مصرف شود. غذایی که هنگام پرخوری مصرف می شود اغلب پر کالری است، بنابراین ممکن است فردی احساس گناه کند و سعی کند با پاکسازی بدن خود را از شر کالری و چربی اضافی خلاص کند. این چرخه چیزی است که بولیمیا را تعریف می کند.
افرادی که مبتلا به پرخوری عصبی هستند ممکن است رفتارهای جبرانی مانند استفراغ، ورزش بیش از حد، ناشتا بودن یا استفاده از ملین ها یا دیورتیک ها برای جبران پرخوری انجام دهند. این رفتارهای جبرانی اغلب در خفا رخ می دهند که می تواند مانع از شناسایی اختلال شود. افراد مبتلا به پرخوری عصبی معمولاً دارای وزن و شاخص توده بدنی سالم هستند، اما تصور می کنند که اضافه وزن دارند.
پرخوری عصبی به عنوان یک اختلال سلامت روان در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم (DSM-5) طبقه بندی شده است. این یک اختلال مادام العمر است که باید با درمان حرفه ای برطرف شود. حتی پس از درمان، کنترل پرخوری عصبی می تواند چالش برانگیز باشد. درمان پرخوری عصبی زمانی باید شروع شود که فردی تشخیص دهد که این اختلال را دارد.
اگر بولیمیا دارید، جهت کنترل پرخوری عصبی به نکات زیر توجه کنید
گاهی اوقات پرخوری لزوماً به این معنی نیست که شما یک اختلال خوردن دارید. طبق DSM-5، پرخوری عصبی به عنوان یک الگوی رفتارهای پرخوری و پاکسازی مشخص می شود که به مدت سه ماه وجود دارد. فهرست‌هایی از علائم و ارزیابی‌های شخصی وجود دارد که می‌تواند به شما کمک کند تشخیص دهید که آیا شما یا کسی که می‌شناسید، با پرخوری عصبی زندگی می‌کنید یا خیر.
جهت کنترل پرخوری عصبی نه تنها شناخت علائم پرخوری عصبی در خودتان مهم است، بلکه مهم است که بتوانید علائم روانی و جسمی بولیمیا را در دیگران نیز شناسایی کنید، زیرا این اختلال اغلب توسط کسانی که آن را دارند پنهان می شود و بنابراین مشاهده و تشخیص آن دشوار است.
برخی از علائم روانی پرخوری عصبی عبارتند از:
- احساس شرمندگی
- تجربه عزت نفس پایین
- داشتن دید تحریف شده به ظاهر شخصی
- مشغول شدن بیش از حد به غذا و رژیم غذایی
- تمایل به انزوای اجتماعی
علائم فیزیکی پرخوری عصبی عبارتند از:
- نفخ
- اسهال
- یبوست
- رفلکس اسید معده
- سوزش سردل
- دل درد
- مسائل دندانپزشکی
در صورت مشاهده هر یک از این علائم، فرد باید به پزشک مراجعه کند تا بالقوه بولیمیا تشخیص داده شود. اگر بولیمیا تشخیص داده شود، احتمالاً درمان مرحله بعدی خواهد بود. اگر پرخوری عصبی درمان نشود، می تواند منجر به مشکلات جدی سلامتی یا مرگ شود.
شناسایی محرک ها جهت کنترل پرخوری عصبی
جهت کنترل پرخوری عصبی، بیماران می‌توانند در انواع مختلف درمان شرکت کنند که می‌تواند مکانیسم‌ها و مهارت‌های مقابله‌ای را به آنها آموزش دهد تا محرک‌هایی را که ممکن است در طول زندگی خود تجربه کنند، مدیریت کنند. مدیریت و کنترل پرخوری عصبی یک فرآیند مادام العمر است، بنابراین درمان می تواند شما را برای محرک هایی که ممکن است رخ دهد آماده کند.
محرک های رفتار مرتبط با پرخوری عصبی ممکن است در بین بیماران متفاوت باشد، اما شایع ترین محرک های گزارش شده عبارتند از:
- استرس و اضطراب
- کسالت
- عادات دوران کودکی
- ترومای دوران کودکی
- غذا خوردن اجتماعی
- مهمانی ها یا گردهمایی ها
هنگامی که شناسایی کردید چه عواملی باعث ایجاد انگیزه درگیر شدن در رفتارهای پرخوری عصبی می شود، می توانید مکانیسم های مقابله ای را برای مقابله با واکنش های اولیه خود نیز شناسایی کنید. برخی از راه های جلوگیری از محرک ها عبارتند از:
- تهیه غذا به اندازه نیاز
- مصرف انواع متنوعی از غذاها در میان وعده ها
- برنامه ریزی قبلی برای وعده های غذایی
- تقسیم وعده های غذایی برای جلوگیری از پرخوری
- برنامه ریزی قبلی برای انجام رفتارهای جایگزین در زمان بروز محرک
چگونه برای کنترل بولیمیا کمک بگیریم؟
اگر فکر می کنید که شما یا کسی که می شناسید با پرخوری عصبی زندگی می کند، درمان بهترین گزینه برای جلوگیری از مشکلات جدی سلامتی یا مرگ است. درمان پرخوری عصبی معمولاً شامل مشاوره درمانی و تغذیه و همچنین داروها برای بیمارانی است که یک بیماری روانی همزمان یا اختلال مصرف مواد دارند. بیش از نیمی از بیماران مبتلا به بولیمیا دارای اضطراب نیز هستند و از هر ۱۰ نفر مبتلا به بولیمیا، ۱ نفر دارای اختلال مصرف مواد است. برای بهبود بیماران بسیار مهم است که هر دو اختلال به طور همزمان درمان شوند تا محرک ها مشخص شوند و از شکست جلوگیری شود.
پس از درمان: چگونه بر پرخوری عصبی غلبه کنیم؟
برخی از نکات برای کنترل پرخوری عصبی و ادامه بهبودی عبارتند از:
- برای کنترل پرخوری عصبی روی درمان تمرکز کنید. مهم است که آنچه را که در طول جلسات درمانی به شما آموزش داده شده است به خاطر بسپارید زیرا می توانید به استفاده از آن مهارت ها در بهبودی ادامه دهید. یک مطالعه توسط انجمن روانشناسی آمریکا نشان داد که تعداد قابل توجهی از بیمارانی که حداقل در ۲۰ هفته درمان شرکت کردند، رفتارهای مرتبط با پرخوری عصبی خود را متوقف کردند.
- برای کنترل پرخوری عصبی برنامه خواب منظمی را دنبال کنید. کمبود خواب می تواند محرکی برای رفتارهای پرخوری باشد، بنابراین برای اطمینان از اینکه خستگی را تجربه نمی کنید، خواب کافی مهم است.وقتی گرسنه هستید غذا بخورید و وقتی سیر شدید دست از غذا بکشید. با پیشرفت پرخوری عصبی، سیگنال های بدن اغلب از بین می روند یا شناسایی نمی شوند. در طول درمان، شما دوباره یاد خواهید گرفت که چگونه تشخیص دهید که بدن شما چه زمانی گرسنه است و چه زمانی سیر است.
- برای کنترل پرخوری عصبی از رژیم های غذایی کم کالری خودداری کنید. تمرکز بر رژیم غذایی و غذا می تواند محرکی برای رفتار بولیمیک باشد. در عوض، روی یک رابطه سالم و متعادل با غذا تمرکز کنید.
- برای کنترل پرخوری عصبی از پیش برنامه ریزی کنید. اگر می‌دانید که در موقعیتی قرار خواهید گرفت که می‌تواند منجر به پرخوری عصبی شما شود، بر این اساس برنامه‌ریزی کنید تا غذا را آماده کنید یا خود را با یک شبکه پشتیبانی احاطه کنید.
شادی را فراتر از غذا پیدا کنید. افراد مبتلا به اختلالات خوردن اغلب به پرخوری می پردازند زیرا باعث افزایش دوپامین می شود. هنگام بهبودی، برای بیماران مهم است که سرگرمی یا فعالیتی را بیابند که شامل غذا نباشد، بنابراین آنها همچنان می توانند شادی را از منبع دیگری تجربه کنند.
برای رزرو نوبت ویزیت جهت کنترل پرخوری عصبی میتوانید به صفحه رزرو نوبت مراجعه نمایید.
قبل از شروع درمان پرخوری یا پرخوری عصبی میتوانید با
تهیه برنامه غذایی پرخوری عصبی از اینجا
بمدت دوهفته شروع درمان را امتحان نمایید. این برنامه غذایی تا حدود زیادی پرخوری اولیه را متوقف می کند.