ابن کارگاه در روز سه شنبه دوم خرداد ماه سال ۱۴۰۲ در مرکز بهداشت غرب کرج برگزار شد. شرکت کنندگان در این کارگاه که جمعی از پزشکان عمومی گرامی شاغل در مراکز بهداشتی استان البرز بودند با آخرین راهنمای انجمن روانپزشکی آمریکا در زمینه درمان دارویی اختلال مصرف الکل آشنا شدند.
دکتر مجتبی کریمی متخصص اعصاب و روان در این کارگاه به تشریح معیارهای تشخیصی اختلال مصرف الکل و جدید ترین داروهای تایید شده برای درمان این اختلال پرداخت. اختلالات مصرف الکل یکی از شایع ترین اختلالات مصرف مواد در سراسر جهان است. شیوع یک ساله در سراسر جهان بیش از ۱۰۰ میلیون نفر تخمین زده شده است. علاوه بر این، نزدیک به ۳ میلیون مرگ (۵.۳ درصد از کل مرگ و میرها در سراسر جهان) به الکل در یک سال نسبت داده شده است .
خلاصه ای از کارگاه فوق به شرح زیر است:
چندین دارو را می توان برای درمان اختلال مصرف الکل استفاده کرد که منجر به کاهش نوشیدن زیاد و افزایش روزهای پرهیز می شود . درمان دارویی اختلال مصرف الکل در بیماران مبتلا به انواع متوسط تا شدید این اختلال موثر است. دارو باید همراه با مداخلات روانی-اجتماعی تجویز شود.
درمان خط اول – برای اکثر بیمارانی که با دارو برای اختلال مصرف متوسط یا شدید الکل درمان می شوند، ما درمان اولیه با نالترکسون را در مقابل سایر داروهای موجود پیشنهاد می کنیم. آکامپروسات جایگزین مناسبی برای نالترکسون برای درمان اولیه است و اولین انتخاب ما برای افرادی است که از مواد افیونی یا مخدرهای تجویز شده و همچنین در افراد مبتلا به بیماری پیشرفته کبدی استفاده می کنند.
●برای جمعیت‌های خاص بیمار – انتخاب اولیه ما از داروها برای جمعیت‌های خاص بیمار به شرایط همراه بستگی دارد.
• برای اختلال مصرف همزمان مواد افیونی، نالترکسون (اگر منع مصرف ندارد) را به دلیل تأثیر بالقوه آن در هر دو اختلال ترجیح می دهیم.
•برای بیمارانی که دارای علائم بالینی مصرف مواد افیونی هستند، ما درمان با آکامپروسات را ترجیح می دهیم.
•برای بیمارانی که باردار هستند، ما درمان های روانی اجتماعی را ترجیح می دهیم زیرا اطلاعات کمی در مورد ایمنی درمان های دارویی برای اختلال مصرف الکل وجود دارد.
•برای بیمارانی که هدفشان کاهش مصرف الکل به جای پرهیز است، نالترکسون را ترجیح می دهیم.
برای بیمارانی که به نالترکسون یا آکامپروسات پاسخ نمی دهند (یا اگر منع مصرف دارند)، گزینه های بعدی ما دی سولفیرام یا توپیرامات است (مگر اینکه منع مصرف داشته باشد). سایر گزینه‌های دارویی شامل گاباپنتین، مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین، اندانسترون و وارنیکلین است.