َآشنایی با عمل جراحی اسلیو
تعداد قابل توجهی از مردم قبل از عمل جراحی با الگوهای پرخوری و احساس از دست دادن کنترل غذا خوردن دست و پنجه نرم می کنند. پس از جراحی اسلیو ، افراد به همان شیوه گذشته پرخوری نمی کنند زیرا آنها قادر به خوردن مقادیر زیادی از غذا نیستند. در عین حال گاهی احساس از دست دادن کنترل که با پرخوری قبل از جراحی مرتبط بود ممکن است ادامه داشته باشد. حال در این مقاله به این سوال «چگونه پس از جراحی اسلیو، احساس از دست دادن کنترل غذا خوردن را مدیریت کنیم؟» پاسخ می دهیم.
از دست دادن کنترل غذا خوردن چگونه تعریف می شود؟
این پدیده با نشانه های زیر مشخص می شود:
- فرد به امیال ناگهانی مرتبط با خوردن تن می دهد
- قادر به متوقف کردن غذا خوردن پس از شروع آن نباشد
- احساس ناتوانی در کنترل نیاز فوری به غذا خوردن دارد
- قبل از غذا خوردن تصمیم به کنترل آن بگیرد ولی موفق نشود
- به خاطر ولع غذا خوردن دست از کار بکشد
- حتی در صورت احساس نیاز به متوقف کردن غذا خوردن به خوردن ادامه دهد
از دست دادن کنترل غذا خوردن معمولاً بعد از جراحی مشکل فوری ایجاد نمی کند اما اغلب بعد از چند ماه دوباره ظاهر می شود. این الگو حدود شش ماه پس از جراحی شروع به ظهور می کند و تعداد افرادی که آن را تجربه می کنند با گذشت زمان افزایش می یابد. افرادی که این نوع غذا خوردن را تجربه می کنند به مرور زمان کاهش وزن کمتری دارند.
چرا پس از جراحی از دست دادن کنترل بر غذا خوردن مسئله ساز است؟
هیجاناتی که در گذشته روی احساس و رفتار فرد موثر بوده اند، ممکن است پس از جراحی نیز باقی بمانند. اگر کسی روش های دیگری برای مقابله با آن ایجاد نکرده باشد ، قابل درک است که غذا خوردن اولین راهکار برای او باقی بماند. بسیار مهم است که از ابتدا با این الگو آگاه باشید و در اسرع وقت در جهت بهبود آن اقدام نمایید.
برای دیدن دیگر مقالات در زمینه اختلالات خوردن و بیماری های مرتبط با آن اینجا کلیک کنید.
استفاده از روش حل مساله برای مدیریت از دست دادن کنترل بر غذا خوردن
حل کارآمد مسئله شامل شش مرحله است. حل کنندگان خوب مشکلات بدون اطلاع از این مراحل، مشکل را حل می کنند. با پیروی از روش زیر می توانید بر مشکل عدم کنترل بر غذا خوردن غلبه کنید:
حل این مسئله بطور موثر شامل شش مرحله زیر است:
- مرحله ۱: شناسایی مشکل در اسرع وقت.
- مرحله ۲: مشخص کردن دقیق مسئله.
- مرحله ۳: در نظر گرفتن بیشترین تعداد راه حل ها.
- مرحله ۴: تفکر در مورد سود و زیان و پیامدهای هر راه حل.
- مرحله ۵: انتخاب بهترین راه حل یا توجه به پیامدها و سود و زیان راه حل ها.
- مرحله ۶: عمل به راهکار و تکرار راه حل.
مرحله ۱: شناسایی مشکل در اسرع وقت
پیدا کردن مشکل عدم کنترل بر خوردن می تواند از طولانی شدن آنها جلوگیری کند.در مرحله اول بهتر است خود نظارتی بر خوردن غذا را آغاز کنید و تمام خوراکی هایی که استفاده میکنید را یادداشت نمایید. با مرور یادداشتها می توانید دریابید در چه زمانهایی و چه موقعیتهایی احساس عدم کنترل بر خوردن دارید.
مرحله ۲: تعیین دقیق تر مشکل اصلی
جهت یافتن راه حل صحیح برای احساس کنترل نداشتن بر غذا خوردن ، بررسی ماهیت واقعی مسئله ضروری است. ممکن است مشکل اصلی چیز دیگری باشد نه احساس کنترل نداشتن بر غذا خوردن. در واقع ممکن است مسئله واقعی این باشد که شما بی حوصله هستید و بعلت خستگی کنترلی بر غذا خوردن خود ندارید. در اصل با بررسی دقیقتر مثلا مشخص می شود مشکل اصلی شما خستگی است .
مرحله ۳: در نظر گرفتن بیشترین تعداد راه حل ها
اکنون که مشکل اصلی را پیدا کردید سعی کنید به همه راه حل های ممکن فکر کنید. مثلا ممکن است جهت کاهش بی حوصلگی بجای رو آوردن به غذا به این راه حل های ممکن برسید:
- تلویزیون تماشا کنم.
- کمی بخوابم.
- به اینستاگرام بروم.
- با برخی از دوستان تماس بگیرم وآنها صحبت کنم.
- آپارتمان خود را تمیز کنم.
- به یک پیاده روی کوتاه بروم.
مرحله ۴: تفکر در مورد پیامدهای هر راه حل
با مثال ما ، در اینجا پیامدهای احتمالی هر یک از راه حل های بالا آورده شده است:
تلویزیون تماشا کنم. این ایده خوبی نیست زیرا هیچ برنامه ای ارزش دیدن ندارد و بنابراین خسته خواهم شد. این کار خطر پرخوری را حتی بیشتر میکند.
کمی بخوابم. این نیز ایده خوبی نیست و هیچ مشکلی حل نمی کند. در واقع ، این حال من را بدتر می کند. آنچه اتفاق می افتد این است که باعث می شود حتی برای خودم احساس غم و اندوه کنم. این باعث می شود احساس شکست کنم و سرانجام بلند می شوم و دوباره سراغ غذا می روم.
به اینستاگرام بروم. این احتمالاً الان فکر بدی است. احساس خوبی نسبت به خودم ندارم و دیدن آنچه دیگران انجام می دهند ممکن است حالم را بدتر کند.
با برخی از دوستان تماس بگیرم وآنها صحبت کنم. این ایده بدی نیست. وقتی احساس عدم کنترل روی غذا خوردن را دارم معمولاً پنهان می شوم ، اما اگر با کسی صحبت کنم غالباً روحیه میگیرم .
آپارتمان خود را تمیز کنم. در حال حاضر به اندازه کافی تمیز است! من باید زندگی کنم من مجبور نیستم تمام وقت به فکر کارهای خانه باشم.
به یک پیاده روی کوتاه بروم. در اصل این ایده بدی نیست. فکر می کنم می توانم به یک پیاده روی بروم. این به من کمک می کند احساس خوبی پیدا کنم .
مرحله ۵: انتخاب بهترین راه حل یا ترکیب راه حل ها
انتخاب بهترین راه حل اغلب کار دشواری نیست. اگر تعداد زیادی از راه حل های بالقوه را پیدا کرده اید و به دقت درباره مفاهیم آنها فکر کرده اید ، بهترین راه حل یا ترکیب راه حل ها معمولاً کاملاً واضح است. با بازگشت به مثال ، شما تصمیم می گیرید که تماس با برخی از دوستان و ورزش بهترین گزینه است. توجه داشته باشید که اینها فعالیتهای جایگزین دیگری نیز هستند که برای کمک به کنار آمدن با میل به غذا خوردن ناشی از بی حوصلگی انتخاب کرده اید .
مرحله ۶: عمل به راهکار و تکرار راه حل
مرحله آخر این است که راه حل (ها)ی خود را عملی کنید. لازم نیست به سختی به راه حل انتخاب شده پایبند باشید ، اگر به نظر می رسد ایده خوبی نیست ، یکی از راه حل های دیگر را امتحان کنید. برای تبدیل شدن به یک فرد کارآمد در حل مشکلات ، باید یک مرحله نهایی مهم بردارید. این شامل مرور کل فرایند حل مسئله ، معمولاً روز بعد است ، تا ببینید آیا می توانستید این کار را بهتر انجام دهید. موضوع مورد بحث این نیست که آیا شما مشکل مورد نظر را حل کرده اید یا خیر، بلکه مسئله این است که شما چگونه توانستید مشکل را حل کنید.
تکرار و گسترش مهارت های حل مسئله
حل مسئله را هرچه بیشتر تمرین کنید. می توانید آن را روی کم و بیش هر نوع مشکلی تمرین کنید. می تواند برای رفع مشکلات جدا از مشکل خوردن ، مانند مشکلات در محل کار یا روابط شما مورد استفاده قرار گیرد. توجه داشته باشید که هنگام حل مسئله ، بجای مرور راه حل ها در ذهنتان، بهتر است مراحل را بنویسید . از این به بعد ، به دنبال مشکلات باشید ، و هر بار که یکی را شناسایی کردید ، شش مرحله را طی کنید و روز بعد کل روند را مرور کنید.
راهکارهای دیگر
اگرچه توصیه من استفاده از روش شش مرحله ای حل مساله است، اما راهکارهای زیر نیز میتواند مفید باشد:
- عوامل محرک را شناسایی و پاسخ متفاوت به آنها بدهید.
- احساس خود را بنویسید / این احساسات را نام ببرید. اگر نگران هستید کسی آن را پیدا کند ، می توانید آنچه را که نوشته اید بعد از آن نابود کنید.
- آنچه را که برای احساسات شما اتفاق می افتد کاوش کنید. تحمل خود را نسبت به آنها تقویت کنید. بیاموزید که می توانید احساسات را تجربه کنید بدون اینکه لزوماً به آنها پاسخ دهید.
- برای وعده های غذایی برنامه ریزی کنید و به طور منظم غذا بخورید. اگر مرتباً غذا بخورید، احتمالاً پاسخ احساسی کمتری به مسائل خواهید داشت.به دنبال کمک باشید. اگر درمانجویی هستید که پس از جراحی کاهش وزن کماکان با مشکل احساس از دست دادن کنترل غذا خوردن روبه رو هستید، با من تماس بگیرید. من با روش شناختی رفتاری به شما کمک خواهم کرد تا بر این احساس غلبه کنید.
منابع: