از دیرباز تاکنون معنای کلمه پرخوری در طول سالها تغییر کرده است. طبق فرهنگ لغت انگلیسی آکسفورد ، این کلمه در اواسط قرن نوزدهم به معنای یک دوره نوشیدن (میخواری ) سنگین بوده است . امروزه فرهنگ لغت ها اغلب این واژه را زیاده روی در خوردن و آشامیدن معنی می کنند .
اصطلاح پرخوری (Binge) در گذشته در بین بیشتر مردم به معنی نوشیدن ( مشروبات الکلی) بیش از اندازه بوده است . امروزه این کلمه بیشتر به معنی خوردن هر خوراکی بیش از اندازه است. کمی زیاده روی در غذا خوردن یا نوشیدن ممکن است در زندگی همه انسانها وجود داشته باشد که یک مسئله طبیعی و بی ضرر است. هرچند در برخی از افراد ،این عمل نشان دهنده از بین رفتن کنترل بر غذا خوردن در حد کم تا زیاد است. پرخوری یک مشکل اساسی برای تمام مردم جهان است.
با وجود این واقعیت که این پدیده غیرقابل انکار است ، اکثر مردم دانش نسبتاً کمی در مورد این مشکل دارند.
آیا پرخوری همیشه خطرناک است؟ آیا همیشه با رفتارهای پاکسازی مثل ورزش سنگین یا استفراغ عمدی دنبال می شود؟
آیا این مشکل مادام العمر است یا می توان بر آن غلبه کرد؟ آیا این مشکل بخاطر وجود چیز دیگری است؟ چه نوع فردی مستعد آن است ؟ چرا و چگونه در خود یا کسانی که به آنها اهمیت می دهیم ، بین پرخوری واقعی و ساده تفاوت قائل شویم؟ و از همه مهمتر ، مردم چگونه می توانند غلبه بر آن را یاد بگیرند؟
برای شروع درمان پرخوری عصبی به اینجا مراجعه نمایید و وقت مشاوره آنلاین اختلال پرخوری عصبی رزرو نمایید
من کاملا امیدوارم به شما کمک کنم از پرخوری رهایی یابید
واژه پرخوری (Binge) چه معنایی دارد؟
طبق فرهنگ لغت آکسفورد ، این کلمه در قرن نوزدهم به معنای یک دوره نوشیدن (میخواری ) سنگین بوده است . امروزه فرهنگ لغت ها اغلب این واژه را زیاده روی در خوردن و آشامیدن بیان می کنند .
دانشمندان برای روشن شدن مفهوم این اصطلاح ، تجربیات کسانی را که پرخوری می کنند ، بررسی کرده اند. بنظر می رسد که این پدیده دارای دو ویژگی اصلی است. این دو ویژگی عبارتند از: از دست دادن کنترل بر خوردن و مصرف مقدار بیشتری خوراکی یا آشامیدنی . هرچند این مقدار اندازه مشخصی ندارد.
ویژگی ها
توصیف اشخاص از ویژگی های پرخوری ممکن است بسیار متفاوت باشد.در زیر ویژگیهایی که بنظر میرسد در بیشتر افراد مبتلا به پرخوری وجود دارد، فهرست شده است.
احساسات
اولین لحظات پرخوری می تواند لذت بخش باشد. ممکن است طعم و بافت غذا بسیار لذت بخش به نظر برسد. با این وجود چنین احساساتی بندرت به مدت زیادی ادامه پیدا می کند و به زودی احساس انزجار جای آن را می گیرد. زیرا فرد از اینکه بیشتر غذا می خورد، دچار عذاب وجدان می شود. بعضی از افراد با اینکه نسبت به آن احساس انزجار می کنند به خوردن غذا ادامه می دهند.
سرعت غذا خوردن
معمولا مردم در هنگام این پدیده به سرعت غذا می خورند. بسیاری از افراد تقریباً مثل یک ربات غذا را در دهان خود ریخته و بدون جویدن کافی آن را قورت می دهند . برخی از افراد اصطلاحا برای شستشوی غذا به مقدار زیادی نوشیدنی می نوشند که به احساس سیری در آنها کمک می کند. نوشیدن زیاد نیز به برخی افراد کمک می کند تا بعداً غذا را عمدا بالا بیاورند .
احساس بی قراری و تحریک پذیری
بعضی از افراد در حین پرخوری ممکن است احساس بی قراری شدیدی داشته باشند. این افراد اشتیاق به غذا را به عنوان نیرویی قدرتمند احساس می کنند که آنها را به سمت غذا سوق می دهد. به همین دلیل است که گاهی اوقات این عمل را یک به اصطلاح “خوردن اجباری” نیز می نامند . این افراد ممکن است غذای متعلق به دیگران ویا غذای دور ریخته را بخورند . اغلب این افراد بیشتر رفتارهای خود برای غذا خوردن را شرم آور ، نفرت انگیز و تحقیرآمیز می دانند.
احساس خلسه و تغییرات در هوشیاری
در هنگام پرخوری مردم معمولاً احساس خلسه می کنند. اگر این حالت خلسه مانند را تجربه کرده باشید ، می دانید که رفتار شما تقریباً خودکار به نظر می رسد ، گویی در واقع شما نیستید که غذا می خورید. البته افرادی در این حین ممکن است تلویزیون تماشا کنند یا موسیقی با صدای بلند گوش دهند. این افراد گاهی سعی میکنند حواس خود را پرت کنند تا مانع از فکر کردن در مورد آن شوند.
مخفی کاری
مشخصه پرخوری این است که به صورت مخفیانه رخ می دهد. برخی از مردم از این کار خود شرمنده اند به طوری که برای پنهان کردن آن بسیار تلاش می کنند و ممکن است سالها موفق شوند. یکی از راه های رسیدن به این هدف این است که وقتی در کنار دیگران هستند ، کمتر غذا بخورند.
شاید شما با برخی از راه هایی که مردم رفتار خود را پنهان نگه می دارند آشنا باشید. به عنوان مثال ، بعد از خوردن یک وعده غذایی عادی ، بعضی از افراد بعداً با پنهان کاری برمی گردند و تمام مانده غذاها را می خورند. برخی دیگر بدون ترس از آگاه شدن دیگران ، غذا را به اتاق خواب یا حمام می برند تا آن را بخورند.
از دست دادن کنترل
همانطور که قبلاً اشاره شد ، تجربه نداشتن کنترل بر خوردن یکی از دو ویژگی اصلی پرخوری است. این ویژگی چیزی است که این اختلال را از زیاده روی روزمره متمایز می کند. این تجربه به طور قابل توجهی در افراد متفاوت است. برخی مدت ها قبل از شروع غذا خوردن این احساس را دارند. برای دیگران احساس عدم کنترل با شروع به خوردن غذا به تدریج پدیدار می شود. یا ممکن است ناگهان متوجه می شوند که بیش از حد غذا خورده اند.
جالب اینجاست که برخی از افراد که سالها پرخوری کرده اند ، عنوان کرده اند که احساس کنترل نداشتن بر غذا خوردن در آنها با گذشت زمان کمرنگ شده است . شاید به این دلیل که تجربه به آنها آموخته است که این کار اجتناب ناپذیر است ، بنابراین دیگر سعی نمی کنند در برابر آن مقاومت کنند.
برخی حتی برای انجام پرخوری از قبل برنامه ریزی می کنند . بنابراین برنامه ریزی به این افراد امکان می دهد تا حدی کنترل زمان و مکان غذا خوردن خود را بدست گیرند و در نتیجه تأثیر این احساس بد را به حداقل برسانند. بنابراین احساس می کنند کنترل خود را از دست نداده اند.
در حقیقت این چنین نیست ، زیرا آنها هنوز هم قادر به جلوگیری از وقوع آن نیستند. بعلاوه ، بسیاری از این افراد اعلام کردند که پس از شروع غذا خوردن قادر به قطع غذا خوردن نیستند. حتی گاهی اتفاقاتی مانند زنگ خوردن تلفن یا درب منزل ممکن است موقتا غذا خوردن را قطع کند ولی فرد بلافاصله پس از برطرف شدن محرک به آن ادامه دهد.
افراد چگونه پرخوری می کنند؟
افراد در میزان غذاهایی که می خورند بسیار متفاوت هستند . بنابراین افتراق یک زیاده روی معمولی با اختلال پرخوری دشوار و متفاوت است.
تعداد و مدت زمان
طبق معیارهای انجمن روان پزشکی آمریکا برای تشخیص اختلال خوردن پرخوری عصبی (bulimia nervosa) یا اختلال پرخوری (binge eating disorder) ، این عمل فرد باید حداقل هفته ای یک بار اتفاق بیفتد. در مورد این معیار این انتقاد وارد است که افرادی که کمتر از این تعداد یا به طور متناوب پرخوری می کنند ، کمتر دچار اختلال می شوند ، در حالی که غالباً چنین نیست.
در نتیجه ، پزشکان اغلب در هنگام تشخیص از این معیار ها چشم پوشی می کنند. آنچه مهم است این است که آیا این اختلال در سلامت جسمی یا کیفیت زندگی فرد تداخل ایجاد می کند یا خیر.
اهمیت فراوانی پرخوری نیز گیج کننده است. اگر “هر چند وقت یک بار” زیاده روی کنید ، آیا این به معنای عدم نگرانی است؟ چه تعداد پرخوری مشکلی ایجاد می کند؟ آیا این اعداد – هر چند وقت یکبار ، برای چه مدت ، در چه بازه زمانی – اگر زیاد می شوند ، تعیین می کنند که مشکل تا چه حد جدی است؟ یا اینکه معیار بهتر باید این باشد که این قضیه چقدر روی زندگی شما تأثیر می گذارد؟
همانطور که در بالا ذکر شد ، در عمل پزشکان نگران اختلال و شدتی هستند که در سلامت جسمی یا کیفیت زندگی ایجاد می کند.
معیارهای تشخیص اختلال پرخوری برای درمانگران:
طبق DSM-5، معیارهای تشخیصی اختلال پرخوری عبارتند از:
دوره های مکرر پرخوری که با هر دو مورد زیر مشخص می شود:
- خوردن مقداری از غذا در یک بازه زمانی مشخص (مثلاً در هر بازه زمانی دو ساعته)، که قطعاً بیشتر از چیزی است که بیشتر مردم در یک بازه زمانی مشابه در شرایط مشابه می‌خورند.
- احساس عدم کنترل بر غذا خوردن در طول دوره (به عنوان مثال، احساس اینکه فرد نمی تواند غذا خوردن را متوقف کند یا کنترل کند که چه چیزی یا چه مقدار می خورد)
دوره های پرخوری با سه (یا بیشتر) از موارد زیر مرتبط است:
- غذا خوردن بسیار سریعتر از حد معمول
- خوردن تا زمانی که احساس سیری ناخوشایندی رخ دهد
- خوردن مقادیر زیاد غذا در زمانی که احساس گرسنگی جسمی وجود نداشته باشد
- تنها غذا خوردن به دلیل احساس خجالت از مقدار غذا خوردن
- احساس انزجار از خود، عذاب وجدان یا احساس گناه پس از آن
- وجوئ ناراحتی کاملا مشخص در زندگی
- این کار به طور متوسط حداقل یک بار در هفته به مدت سه ماه اتفاق بیافتد.
- این کار با استفاده مکرر از رفتار جبرانی نامناسب (مثلاً پاکسازی) همراه نباشد و منحصراً در طول دوره بی اشتهایی عصبی، بولیمیا یا اختلال مصرف غذای اجتنابی/محدود کننده رخ ندهد.
توجه به این نکته بسیار مهم است که وزن یا ظاهر جزئی از معیارهای تشخیصی این اختلال نیست.
پرخوری چه مدت طول می کشد؟
این به عوامل مختلفی بستگی دارد ، یکی از مهمترین موارد این است که آیا فرد بعد از آن قصد استفراغ دارد یا خیر. داده های بیماران در دانشگاه آکسفورد نشان می دهد که پرخوری در میان کسانی که استفراغ می کنند ، به طور متوسط حدود یک ساعت طول می کشد . این زمان در میان کسانی که این کار را نمی کنند ، تقریباً دو برابر طولانی تر است. کسانی که استفراغ می کنند تحت فشار هستند که هر چه زودتر پرخوری را کامل کنند تا بتوانند غذا را بالا بیاورند و در نتیجه میزان کاری جذب شده را به حداقل برسانند.
افراد در مصرف چه غذاهایی پرخوری می کنند؟
اگر از افرادی که پرخوری می کنند بپرسیم “در این زمان چه می خورید؟” آنها معمولا دو پاسخ می دهند. اولین مورد مربوط به ویژگی غذا است، یعنی ممکن است آنها بگویند غذاهای شیرین یا غذایهای حجیم می خورند . پاسخ دوم مربوط به نگرش آنها نسبت به غذا است ، در این صورت ممکن است آنها بگویند “غذای ناسالم” ، “غذای خطرناک” یا “غذای چاق کننده” می خورند. بنظر می رسد بیشتر موارد این پدیده متشکل از غذاهایی است که فرد سعی در اجتناب از آنها و نخوردن آن غذاها دارد.
شاید در بسیاری از موارد اینطور بنظر برسد که در هنگام پرخوری غذاهای حاوی کربوهیدرات( قند و شیرینی جات ) بیشتر مصرف می شود. اغلب افراد ولع به شکلات،بستنی و شیرینی جات را عنوان می کنند. اما نتیجه مطالعات نشان می دهد بیشترین نوع غذاهایی که در یک دوره پرخوری خورده میشود غذاهای چرب و نه غذاهای شیرین هستند.
از سالها پیش ولع مصرف کربوهیدراتها مثل انواع شیرینی جات بیشتر مورد توجه قرار داشت . اما بنظر می رسد ترکیب پرخوری ها با گذشت زمان تغییر می کند و بر اساس آنچه از غذاهایی که در حال حاضر اجتناب می شوند یا “ممنوع” تلقی می شوند ، کنترل می شود. کربوهیدرات ها قبلاً به عنوان غذاهای “بد” در نظر گرفته می شدند و به همین دلیل بطور برجسته در پرخوری ها استفاده می شدند ، در حالی که اخیراً غذاهای چرب مثل پیتزا بیشتر بعنوان غذاهای بد شناخته می شوند . بنابر این در سالهای اخیر بیشتر به سمت غذاهای چرب مانند فست فود گرایش پیدا شده است.
مقدار کالری
مقدار غذایی که در طی پرخوری مصرف می شود ، از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت است. بعضی از افراد مقادیر زیادی غذا مصرف می کنند. گاهی اوقات فرد توصیف می کند که همزمان ۱۵۰۰۰ تا ۲۰۰۰۰ کالری خورده است. در یک یک زیاده روی معمولی اگر تعداد کالری محاسبه شود ، به عدد ۱۰۰۰ تا ۲۰۰۰ کالری دست پیدا میکنیم
حدود یک چهارم از موارد پرخوری حاوی بیش از ۲۰۰۰ کالری است که نزدیک به متوسط کالری مورد نیاز روزانه بسیاری از خانم ها است.
در چند آزمایش وقتی افراد داوطلب پرخوری شدند و پس از آن ترکیب دقیق خوردن آنها محاسبه شد ، ارقام مشابهی بدست آمده است. از هر پنج بیمار مبتلا به بولیمیا نروزا ، یکی بیش از ۵۰۰۰ کالری و از هر ده نفر یکی بیش از ۶۰۰۰ کالری در این زمان مصرف می کند.
هزینه های اقتصادی پرخوری
اگرچه در ایران پژوهشی بر روی هزینه های مالی پرخوری انجام نشده است اما مطالعات انجام شده در سایر کشورها حاکی از این است که مردم ممکن است تا یک سوم از درآمد خود را صرف خرید خوراکی برای آن نمایند.
من کاملا امیدوارم به شما کمک کنم از پرخوری رهایی یابید
منبع: