حمایت از عزیزی که با اختلال خوردن دست و پنجه نرم می کند، دشوار است. بسیاری در حالی که سعی می کنند بفهمند که عزیزشان در چه شرایطی قرار دارد، چگونه می توانند با او صحبت کنند و چطور می توانند به او کمک کنند، دچار سردرگمی می شوند. در حالی که خیلی از کارها برای بهبودی باید از سوی خود فرد مبتلا انجام شود، کارهایی وجود دارد که می توانید برای حمایت از آنها در این راه انجام دهید.
علائم و نشانه های اختلال خوردن را بشناسید
تشخیص اینکه آیا عزیزتان دچار اختلال خوردن است یا نه می تواند سخت باشد به همین دلیل احساس ناخوشایندی دارید و نمی دانید که واقعا به دنبال چه چیزی هستید. کسانی که خارج از حوزه درمان اختلالات خوردن هستند، اغلب حتی از نحوه تشخیص رفتارها یا باورهای اختلال خوردن آگاهی ندارند. اگر شک دارید که یکی از عزیزانتان با اختلال خوردن مواجه شده است به نکاتی که در ادامه ذکر می شود دقت کنید.
گفتار آن ها
یکی از شاخص‌های کلیدی اختلال در غذا خوردن می‌تواند در باورهایی باشد که افراد در مورد غذا، بدن، ورزش و ارزش خود دارند. این باورها را می توان از نحوه صحبت کردن آنها در مورد این موضوعات متوجه شد. اگر مکالمات یک فرد بیش از حد بر کاهش وزن، تغییر خود، لاغری، غذا، محتوای تغذیه ای، رژیم های ورزشی و سایر جنبه های غذا و بدن متمرکز است، به آن ها توجه کنید سوالات بیشتری در این زمینه بپرسید و افکار و عقاید خطرناک آن ها را به چالش بکشید.
رفتار آن ها
اقدامات یک فرد همچنین نشان می دهد که آیا با افکار و رفتارهای اختلال خوردن درگیر است یا خیر. به عنوان مثال، اعمال بیش از حد ذکر شده در بالا از طریق تغییرات شدید وعده‌های غذایی و ورزش باید باعث نگرانی شود، به ویژه اگر فرد توانایی خود و ارزشمندی خود را به موفقیت در انجام این کارها ببیند. سایر علائم هشدار دهنده رفتاری اختلال خوردن عبارتند از:
- کالری شماری
- تنهایی غذا خوردن
- کاهش وزن شدید و ناگهانی
- امتناع از غذا خوردن یا اینکه مدام بگویند “گرسنه نیستن” یا “از قبل خورده اند.”
- افزایش بحث در مورد بدن
- ورزش و غذا
- مخفی کردن غذا
- احتکار ملین ها و یا دیورتیک ها
- استفاده زیاد از دستشویی، به ویژه در حین یا بعد از غذا
- وزن کردن خود و یا زوم کردن روی عددی که ترازو نشان می دهد
چگونه با یک عزیز در مورد اختلال خوردن صحبت کنیم
با خواندن مطالب ذکر شده ممکن است از خود بپرسید که چگونه افکار و رفتارهای عزیزتان را به چالش بکشید؟ آگاه باشید، قبل از به چالش کشیدن افراد، باید یک رابطه قابل اعتماد با آنها داشته باشید. اگر برخوردتان حمایت کننده و قابل اعتماد است و فرد مورد علاقه شما چیزی مانند “من باید وزن کم کنم” می گوید، به آرامی از آنها بپرسید که چرا فکر می کند باید وزن کم کند چه ضرورتی دارد که وزن کم کند، با وزن کم کردن به چه چیزی میخواهند برسند و آیا با کاهش وزن به چیزی که به دنبالش هستند خواهند رسید. نکته کلیدی دراین چالش این است که عزیز خود را قضاوت نکنید و یا از بالا به آن ها نگاه نکنید و تاکید کنید که او را دوست دارید و برایتان ارزشمند است.
اگر عزیزتان در رفتارهای فوق یا نشانه های واضح تری مبنی بر وجود اختلال خوردن انجام می دهد، ممکن است لازم باشد فراتر از چالش بروید و در عوض مستقیماً بپرسید که آیا آنها درگیر رفتارهای اختلال پرخوری هستند و با ذکر رفتارها و نشانه ها منظورتان را بیان کنید و به او نشان دهید که نگرانش هستید. برای مثال به او بگوید برایم سخت است که این را بگویم اما اخیرا متوجه شده ام که به محتوای غذاها و بدنت بیش از اندازه توجه می کنی و یا هنگامی که با هم هستین او کمتر از حد معمول غذا می خورد، بگویید که نگران او هستید و اگر با اختلال خوردن مواجه شده است شما چگونه می توانید به او کمک کنید و حامی او باشید. سپس به عزیزتان اجازه دهید تا در مورد تجربیاتش با شما صحبت کند و به او گوش دهید. این روش بدان معنی نیست که فرد صحبت های شما را تصدیق می کند و می گوید که مشکلی دارد اما راه را برای بحث و صحبت کردن درباره این موضوع باز می کند.
کمک حرفه ای به فرد مبتلا به اختلال خوردن
همچنین ممکن است تمایل داشته باشید که به عزیز خود حرفه ای تر و تخصصی کمک کنید اما از آنجا که احتمال دارد شما در این زمینه دانش و تخصصی نداشته باشید زیاد است و بیشتر دچار دلهره شوید؛ اولین قدم مفید این است که فرد را تشویق کنید تا با روانپزشک یا درمانگر در مورد رفتارهای خود صحبت کند. این متخصصان می توانند اقدامات مناسب را برای عزیزان شما انجام دهند. همه افراد مبتلا به اختلالات خوردن در صورتی که توسط یک تیم چند رشته ای درمان شوند، نتایج بهبودی بهتری خواهند داشت. این بدان معناست که حداقل از مراجعه به درمانگر، متخصص تغذیه و روانپزشک سود می برند. همانطور که فرد مورد علاقه شما به دنبال یافتن درمان و ارائه دهندگان مناسب است، ممکن است احساس کنید که هیچ کاری نمی توانید انجام دهید. شما در اینجا می توانید مانند یک فشارسنج برای آن ها باشید در لحظات تردید و دودلی به آن ها گوش دهید و تشویقشان کنید که به درمان خود ادامه دهند. گرچه شما نمی توانید آن ها را درمان کنید اما می توانید زمینه را برای درمان آن ها فراهم کنید و دراین راه مشوق و حامی آن ها باشید تا شجاعانه به بهبودی نزدیک شوند.
قبل از شروع درمان پرخوری یا پرخوری عصبی میتوانید با
تهیه برنامه غذایی پرخوری عصبی از اینجا
بمدت دوهفته شروع درمان را امتحان نمایید. این برنامه غذایی تا حدود زیادی پرخوری اولیه را متوقف می کند.