قرص برای درمان پرخوری عصبی فایده داره؟

داروهای بولیمیا و درمان پرخوری عصبی می تواند بخشی از برنامه بهبودی شما باشد. انتخاب مناسب قرص برای درمان پرخوری عصبی توسط روان پزشک می توانند علائم فیزیکی را کاهش دهند، هوس ها را کاهش دهند و به شما کمک کنند احساس بهتری داشته باشید.

پرخوری عصبی یا بولیمیا نرووزا ( Bulimia Nervosa) یک اختلال خوردن است که در آن افراد دچار پرخوری می شوند. پس از پرخوری ، افراد از رفتارهای ناسالم مانند استفراغ عمدی یا سوء مصرف ملین برای پاکسازی بدن خود از غذا و جلوگیری از افزایش وزن استفاده می کنند. این عمل را پاکسازی به انگلیسی Purging  می گویند. 

پرخوری عصبی در زنان شایع تر از مردان است. این بیماری معمولاً در نوجوانی یا اوایل بزرگسالی شروع می شود. بسیاری از افراد مبتلا به پرخوری عصبی نسبت به قدشان دارای یک وزن طبیعی هستند. از آنجا که وزن آنها طبیعی به نظر می رسد ، سایر افراد شاید ندانند که آنها اختلال خوردن دارند. اما مهم است که این افراد تحت درمان پرخوری عصبی قرار گیرند ، زیرا پرخوری عصبی می تواند مشکلات جدی ایجاد کند.

جهت کسب اطلاعات مختصر و مفید درباره پرخوری عصبی ، این مقاله را مطالعه نمایید.

محققان می گویند که داروهای بولیمیا در درمان پرخوری عصبی طور کلی مفید هستند. یکی از این داروها ، فلوکستین، مورد تایید سازمان غذای و داروی آمریکا FDA برای درمان پرخوری عصبی است. اگر شما به این درمان پاسخ ندهید، روانپزشک شما می‌تواند گزینه‌های دیگر را بررسی کند.

برخی از افراد برای مدت کوتاهی دارو مصرف می کنند، در حالی که برخی دیگر به مدت طولانی تری به آنها نیاز دارند. طول مدت درمان را روانپزشک بر اساس علائم بیماران تعیید می کند. در بیمارانی که من به آنها کمک کردم از پرخوری عصبی رها شوند، معمولا یک دوره ۲ تا ۶ ماهه دارو تجویز کرده ام.

داروهای طراحی شده برای درمان پرخوری عصبی (بولیمیا نروزا)

سازمان غذا و داروی ایالات متحده فلوکستین را برای کمک به افراد برای مقابله با چرخه پرخوری/پاکسازی پرخوری عصبی تایید کرده است. این داروی درمان پرخوری عصبی معمولاً به عنوان پروزاک در خارج از ایران تجویز می شود. فلوکستین همچنین ممکن است برای سایر اختلالات خوردن مانند اختلال پرخوری تجویز شود.

هشدار: مصرف سرخود این دارو بدون تجویز روانپزشک ممنوع و ممکن است عوارض و عواقب ناگواری داشته باشد.

فلوکستین یک داروی ضد افسردگی است که برای تنظیم سطوح شیمیایی سروتونین در مغز شناخته شده است.در برخی از افراد مبتلا به پرخوری عصبی به آنها کمک می کند تا میل خود را کنترل کنند و روی درمان تمرکز کنند.

در مطالعه‌ای در مورد اثربخشی فلوکستین ، محققان دریافتند که دوز روزانه حدود ۶۰ میلی‌گرم به مدت هشت هفته با کاهش ۶۷ درصدی پرخوری و کاهش ۵۶ درصدی پاکسازی از طریق استفراغ همراه بوده است. ( این نتیجه یک مطالعه است ولی شخصا نتیجه قابل توجهی از تجویز این دارو در میان بیماران ایرانی مشاهده نکرده ام)

فلوکستین به دلیل تایید FDA، یک “گزینه خط مقدم” برای درمان پرخوری عصبی در نظر گرفته می شود. اگر روانپزشک تیم درمان شما تصمیم بگیرد که دارو برای شما مناسب است، درمان پرخوری عصبی با فلوکستین آغاز می شود. اگر این کار موثر نبود، می‌توانید گزینه‌های دیگری را برای کمک به اختلالات پرخوری بررسی کنید. از جمله این گزینه ها روان درمان پرخوری عصبی است که من در طی ده جلسه انجام می دهم و با بهبودی مناسبی همراه است.

داروهای بدون نسخه برای درمان پرخوری عصبی

بدلیل پیچیدگی های زیاد اختلال بولیمیا نروزا من هرگز  برای درمان پرخوری عصبی استفاده از داروهای بدون تجویز روان پزشک را توصیه نمی کنم. سوداگران مرتبا از تجویز داروهای گیاهی و ترکیبات مختلف با عنوانهای گول زننده مانند طب سنتی و اسلامی یا طب ایرانی برای درمان پرخوری عصبی صحبت می کنند. اما تاکنون بجز داروی اشاره شده هیچ دارویی مورد تایید سازمان غذا و داروی آمریکا قرار نگرفته است.

تجربه شخصی خود از تجویز چند داروی دیگر با توجه به بیمارهای همراه با بولیمیا نروزا مثل نوسانات خلقی و اختلال بیش فعالی و اختلال دوقطبی که بوفور با پرخوری عصبی همراهی دارد، این است که ممکن است تجویز داروهای دیگری لازم باشد، که خوشبختانه در اغلب مراجعان من موثر بوده است.

داروهایی برای کاهش علائم پرخوری عصبی

گزینه هایی که در مورد آنها بحث کردیم می توانند به شما در کنترل هوس ها و پاکسازی های پرخوری کمک کنند. اما در مورد پریشانی فیزیکی که ممکن است در دوران نقاهت اولیه با آن مواجه شوید، چطور؟ داروها در اینجا نیز می توانند به درمان پرخوری عصبی کمک کنند.

محققان می گویند بسیاری از افراد مبتلا به اختلالات خوردن قبل از مراجعه به روانپزشک بدلیل مشکلات گوارشی (GI) به پزشک مراجعه می کنند. علائم گوارشی معمولا با بهیود بولیمیا و پاکسازی برطرف می شود اما گاهی دارو کمک کننده است. 

دارو برای کاهش رفلکس اسید معده به مری 

 سوزش سر دل ممکن است به تغییرات ساده سبک زندگی پاسخ دهد. محدود کردن مصرف غذا قبل از خواب و بالا بردن سر تخت می‌تواند از خروج اسیدها از معده ریفلاکس گوارشی پیشگیری کند.  داروهای بدون نیاز به نسخه معده همچنین می توانند به کاهش اسید معده کمک کرده و از آروغ زدن و ریفللاکس شما جلوگیری کنند. اگر تغییرات سبک زندگی شما موثر واقع نشد، درمانگر شما می تواند این داروها را به برنامه درمانی شما اضافه کند. از جمله این داروها دایمتیکون، فاموتیدین، داروهای ضد تهوع مانند اندانسترون می باشند.

داروی ضد یبوست

پرخوری و پاکسازی مداوم می تواند باکتری های طبیعی روده شما را تغییر دهد و سطح هیدراتاسیون را کاهش دهد. هر دو می توانند کارکرد صحیح روده ها را سخت کنند. مایع درمانی به طور قابل توجهی کمک می کند، اما پزشک ممکن است از ملین اسمزی نیز برای نرم نگه داشتن مدفوع و دفع آسان آن استفاده کند. از آنجایی که برخی از افراد مبتلا به پرخوری عصبی از ملین ها برای پاکسازی استفاده می کنند، پزشک شما از نزدیک مصرف داروی شما را زیر نظر خواهد گرفت. اگر از روش هایی استفاده می کنید که پزشک شما توصیه نمی کند، ممکن است به نوع دیگری از درمان نیاز داشته باشید.

دارو جهت برقراری تعادل الکترولیت

سوء مصرف مداوم ملین ها همراه با استفراغ منظم می تواند باعث کمبود مواد مغذی مانند پتاسیم و سدیم شود. تیم شما می تواند در حالی که در بیمارستان هستید مایعات را از طریق لوله های داخل وریدی به بدن شما اضافه کند. در حالی که در خانه هستید، استفاده از مایعاتی مانند Pedialyte با تجویز پزشک می تواند عاقلانه باشد.

درد
گلو، دندان ها و انگشتان شما ممکن است به دلیل پرخوری عصبی شما متورم و درد کنند. این ناراحتی باید با بهبودی و قطع استفراغ محو شود. اما اگر درد شما را تحریک می کند که به اختلال خوردن خود بازگردید، تیم شما ممکن است مسکن های بدون نسخه را برای کمک به شما توصیه کند. همیشه قبل از استفاده از این داروها از تیم خود بپرسید، زیرا ممکن است برخی مسکن ها مانند بروفن، ژلوفن، مفنامیک اسید ناراحتی معده را تشدید کنند.

مکمل پروبیوتیک برای پرخوری عصبی 

تجربه من از کار با بیماران داخل کشور که دچار اختلال پرخوری عصبی هستند نشان داده که برخی مکمل ها در بهبود علائم موثر هستند.داروهای حاوی باکتریهای پروبیوتیک و گروه مکمل هایی هستند که مصرف آن برای این بیماران را توصیه می کنم.

قرص روی برای پرخوری عصبی

تحقیقات نشان داده است مصرف روی در بهبود اختلالات خوردن مثل بی اشتهایی عصبی و پرخوری عصبی مفید است. من مصرف مکمل روی ( زینک) را به همه درمانجویان دچار اختلال خوردن توصیه می کنم.

 

درمان پرخوری عصبی: ترکیبی از دارو و درمان

در حالی که داروها می توانند برای درمان پرخوری عصبی موثر باشند و به شما کمک کنند در مقابل میل به پرخوری و پاکسازی مقاومت کنید، باید برای بهبودی از پرخوری عصبی نیازمند روان درمانی با یک درمانگر هستید. این روان درمانی معمولاً شامل مواردی مانند درمان شناختی رفتاری و درمان سایر مسائل (مانند اختلال وسواس فکری جبری، افسردگی) به طور همزمان است.

مدیریت مداوم دارو

داروهای ضد افسردگی مانند فلوکستین فوراً کار نمی کنند. مغز شما برای تنظیم سطوح شیمیایی به زمان نیاز دارد و بدن شما باید ذخیره ای از داروها را برای استفاده از آن بسازد. اگر پزشک شما داروهایی را برای درمان علائم اختلال خوردن توصیه کند، احتمالاً برای چندین ماه از آنها استفاده خواهید کرد.

در یک مطالعه، محققان دریافتند که درمان با فلوکستین در ۳، ۶ و ۱۲ ماهگی موثر بوده است. هر چه برخی افراد مدت بیشتری در مصرف دارو بمانند، احتمال کاهش پرخوری، پاکسازی و سایر رفتارهای مرتبط با پرخوری عصبی بیشتر می‌شود. ((توجه داشته باشد فلوکستین برای کاهش علائم اختلال تجویز می شود و اثری بر روی وزن ندارد))

پزشک می‌تواند به شما کمک کند تا بفهمید چه مدت داروها را مصرف می‌کنید، و با هم، برنامه‌ای برای زمان ترک آن ایجاد می‌کنید. قطع ناگهانی برخی از داروها می تواند باعث ایجاد احساس بیماری در شما شود، بنابراین هرگز بدون مشورت با پزشک خود را قطع نکنید.

نقش تراپی در درمان پرخوری عصبی

در حالی که داروها می توانند عدم تعادل شیمیایی را کاهش دهند، نمی توانند الگوهای فکری، نظرات و عادات شما را تغییر دهند. همه این عوامل در اجبار شما به پرخوری و پاکسازی نقش دارند. روان درمانی می تواند به شما در تغییر آن کمک کند.

محققان می گویند که دو نوع تراپی در درمان پرخوری عصبی مؤثر هستند:

 

درمان شناختی رفتاری:

افکار خود را در مورد بدن خود تنظیم کنید و یاد بگیرید که محرک های پرخوری را کاهش دهید. اهداف واقع بینانه تعیین کنید و یاد بگیرید که چگونه زندگی خود را برای بهتر شدن تغییر دهید.

روان درمانی بین فردی:

یاد بگیرید که به طور موثر با دوستان، خانواده و همکاران ارتباط برقرار کنید. بیاموزید که چگونه به تعارضات رسیدگی کنید، بنابراین کمتر وسوسه می شوید که نگرانی های غذایی را از بین ببرید. ممکن است جلسات درمانی انفرادی را با یک متخصص مورد اعتماد داشته باشید. با بهبودی، باید در جلسات گروه درمانی با سایر افرادی که از پرخوری عصبی بهبود می یابند شرکت کنید.

قرار دادن این دو با هم

روان درمانی و داروها روی قسمت های مختلف درمان پرخوری عصبی تأثیر می گذارد. یکی به تنظیم عدم تعادل کمک می کند و دیگری به شما کمک می کند تا نوع دیگری از زندگی داشته باشید.

داروهای شما ممکن است به شما کمک کند تا روی درمان پرخوری عصبی تمرکز کنید، و روان درمانی به شما ممکن است به شما کمک کند ارزش داروهای خود را ببینید. در حالت ایده آل، این دو روش با هم هماهنگ می شوند و به شما کمک می کنند اعتماد به نفس بیشتری داشته باشید.

 

آیا من باید از قرص برای درمان پرخوری عصبی استفاده کنم؟

اگر به پرخوری عصبی مبتلا هستید، با پزشک خود در مورد عادات خود و آنچه قبلاً برای ترک آن تلاش کرده اید صحبت کنید. در مورد چالش های خود باز و صادق باشید و آنچه را که برای بهبود و کاهش پرخوری و پاکسازی لازم است انجام دهید. با هم، می توانید برنامه ای را پیدا کنید که به شما کمک می کند یک بار دیگر کنترل را به دست آورید. بسیاری از افراد مبتلا به پرخوری عصبی معتقدند که برای بهبودی نیازی به کمک ندارند. آنها قول می دهند که پرخوری را متوقف کنند و وقتی به عادات قبلی خود بازگردند احساس ناامیدی باورنکردنی می کنند.

بدانید که بهبود مستقل از پرخوری عصبی چالش برانگیز است. اکثر مردم برای بهبودی نیاز به دارو، درمان یا هر دو دارند. و استفاده از ابزارهای موجود برای کمک به ساختن زندگی بهتر، شرم آور نیست.

 

پرسشهای دیگر از خوانندگان وبسایت:

 

قرص ضد اشتهای عصبی چی خوبه؟

در واقع یک اصطلاح علمی برای اشتهای عصبی وجود ندارد. اغلب خوانندگانی که بدنبال قرص ضد اشتهای عصبی هستند، احتمالا پرخوری هیجانی دارند که معمولا درمان آن غیر دارویی است. برای مطالعه بیشتر در پرخوری احساسی یا هیجانی این مطلب را مطالعه نمایید. 

 

قبل از شروع درمان پرخوری یا پرخوری عصبی میتوانید با

 تهیه برنامه غذایی پرخوری عصبی از اینجا

بمدت دوهفته شروع درمان را امتحان نمایید. این برنامه غذایی تا حدود زیادی پرخوری اولیه را متوقف می کند.

 

 

منابع:

1. Davis, H, Attia, E. (2017). Pharmacotherapy of eating disorders. Current Opinion in Psychiatry; 30(6):452-457.
2. Gorla K, Mathews M. (2005). Pharmacological treatment of eating disorders. Psychiatry (Edgmont); 2(6):43-8.
3. Bello NT, Yeomans BL. Safety of pharmacotherapy options for bulimia nervosa and binge eating disorder. Expert Opinion in Drug Safety; 17(1):17-23.
4. Off-Label Drugs: What You Need to Know. (2015). Agency for Healthcare Research and Quality. Accessed August 10, 2022.
5. Kennedy SH, Piran N, Garfinkel PE. (1985). Monoamine Oxidase Inhibitor Therapy for Anorexia Nervosa and Bulimia: A Preliminary Trial of Isocarboxazid. Journal of Clinical Psychopharmacology; 5(5):279-285.
6. Arbaizar, B, Gómez-Acebo, I, Llorca, J. Efficacy of Topiramate in Bulimia Nervosa and Binge-Eating Disorder: A Systematic Review. General Hospital Psychiatry; 30(5):471-475.
7. Sato, Y., Fukudo, S. (2015). Gastrointestinal symptoms and disorders in patients with eating disorders. Clinical Journal of Gastroenterology; 8, 255–۲۶۳.
8. Mehler, P.S., Krantz, M.J. & Sachs, K.V. (2015). Treatments of medical complications of anorexia nervosa and bulimia nervosa. Journal of Eating Disorders; 3(15).
9. Treatment for Anorexia and Bulimia. (2022). American Psychological Association. Accessed August 10, 2022.