عوارض جانبی پرخوری عصبی

پرخوری عصبی یک نوع اختلال خوردن است که به طور فزاینده ای در سراسر جهان شیوع پیدا کرده است. طبق معیار DSM-51، برای دریافت تشخیص بولیمیا یا پرخوری عصبی، فرد باید موارد زیر را نشان دهد:
دوره‌های مکرر پرخوری، که با هر دو مورد زیر مشخص می‌شوند:  در یک دوره زمانی مشخص خوردن مقدار غذایی که بیشتر از آن چیزی است که بیشتر افراد در یک دوره زمانی مشابه و کمتر از آن می‌خورند. احساس از دست دادن کنترل بر غذا خوردن؛ یعنی احساس اینکه فرد نمی تواند غذا خوردن را متوقف کند یا کنترل کند که چه مقدار یا چه چیزی می خورد. استفراغ، استفاده نادرست از ملین ها، دیورتیک ها، فستینگ یا ورزش اجباری. دو مورد از این رفتارها به طور متوسط حداقل یک بار در هفته و به مدت سه ماه رخ می دهند.
پرخوری عصبی با مجموعه ای از پیامدهای منفی جسمی، روانی و اجتماعی مرتبط است. در این مقاله یک بررسی جامع از تأثیر متفاوت پرخوری عصبی بر عملکرد یک فرد ارائه خواهیم کرد.

اثرات فیزیکی پرخوری عصبی

اثرات روی معده

افرادی که پرخوری می کنند در مدت زمان کوتاهی غذای زیادی مصرف می کنند. بنابراین، در برخی موارد اثرات پرخوری بر معده می‌تواند شدید و دردناک باشد و احساس تنگی نفس در فرد ایجاد کند. در موارد شدید و نادر، معده ممکن است آنقدر کشیده شود که پاره شود. اگر این اتفاق افتاد فوراً به پزشک مراجعه کنید.

اثرات بر وزن بدن

پرخوری طولانی مدت با افزایش وزن مرتبط است. اگرچه افراد مبتلا به پرخوری عصبی عمدا برای جبران کالری اضافی مصرف شده استفراغ می کنند، این روش کنترل وزن تنها حدود ۵۰ درصد کالری مصرف شده را دفع می کند. چرخه مکرر محدودیت و پرخوری به این معنی است که وزن بدن در افراد مبتلا به پرخوری عصبی دائماً در نوسان است.

اثرات فیزیکی استفراغ عمدی

پیامدهای دندانی: استفراغ مکرر مینای دندان را در سطح داخلی دندان‌های جلویی فرسایش می‌دهد. سایر ناهنجاری‌های حفره دهان شامل کاهش میزان جریان بزاق، حساسیت بیش از حد دندان، پوسیدگی دندان و خشکی دهان است. بیماری لثه نیز پس از استفراغ عمدی طولانی‌ مدت شایع است.

عوارض جانبی پرخوری عصبی

آسیب گلو: استفراغ عمدی رفلکس گگ (اسپاسم حنجره) را با درجه قابل توجهی از نیرو تحریک می‌کند. آسیب و عفونت در پشت گلو شایع است. گلودرد مزمن نیز معمول است.

آسیب مری: استفراغ طولانی‌مدت می‌تواند دیواره مری را پاره کند و باعث خونریزی قابل‌توجه شود.

کم‌آبی و عدم تعادل الکترولیت: استفراغ مکرر بسیاری از مایعات بدن را دفع می‌کند و می‌تواند باعث کم‌آبی شدید بدن شود. همچنین می تواند باعث کاهش شدید سطح پتاسیم و سدیم شود. علائم کم آبی و عدم تعادل الکترولیت ها عبارتند از: ضربان قلب نامنظم، تشنگی شدید، سرگیجه، ورم دست ها و پاها و بی حالی
در موارد شدید، استفاده طولانی مدت و شدید از ملین می تواند به طور دائمی به روده آسیب برساند.
مصرف دیورتیک ها همچنین می تواند باعث گرفتگی عضلات، سردرد و تکرر ادرار شود.

اثرات روانی

پیامدهای روانی پرخوری عصبی عمیق و ناتوان کننده است و می تواند بر عملکرد افراد مبتلا به این اختلال تأثیر قابل توجهی بگذارد. اثرات روانشناختی رایج عبارتند از:
افسردگی: ۶۰ درصد از مبتلایان به پرخوری عصبی نیز افسردگی قابل توجه بالینی دارند. در واقع، تحقیقات اولیه نشان داده است که شدت علائم افسردگی در مبتلایان به پرخوری عصبی با افراد مبتلا به اختلال افسردگی قابل مقایسه است! رابطه بین پرخوری عصبی و افسردگی دو طرفه است یعنی هر دو تمایل دارند بر یکدیگر تأثیر بگذارند.

شایع ترین اختلالات اضطرابی همراه، اختلال وسواس فکری اجباری و فوبیای اجتماعی است. علائم اضطراب همراه معمولاً در موقعیت‌هایی مثل غذا خوردن (مثلاً رفتن به عروسی یا مهمانی) یا در جاهایی که توجه به بدن زیاد می شود (مثلاً رفتن به استخر) تشدید می شوند. این می تواند پاسخی باشد به اینکه چرا برخی از افراد مبتلا به پرخوری عصبی خود را منزوی می کنند.

سوء مصرف الکل و مواد: سوء مصرف الکل یا مواد مخدر رفتارهای رایج در تقریباً ۷۰ درصد افراد مبتلا به پرخوری عصبی است. افراد مبتلا به پرخوری عصبی معمولاً استراتژی های تنظیم هیجانی ضعیفی دارند، بنابراین اغلب به مواد مخدر و الکل (علاوه بر غذا خوردن) به عنوان وسیله ای برای کنار آمدن با موقعیت های منفی متوسل می شوند. علائم مخرب و به ظاهر مزمن پرخوری عصبی می تواند حس ناامیدی را القا کند و افراد را مجبور به روی آوردن به الکل یا مواد مخدر کند.

عزت نفس پایین: دیدگاه منفی فراگیر نسبت به خود هم علت و هم پیامد پرخوری عصبی است. شکست های مکرر رژیم غذایی که باعث پرخوری می شود، افراد را مجبور می کند که به شدت از خود انتقاد کنند. جالب اینجاست که عزت نفس در پرخوری عصبی حتی ممکن است کمتراز کمبودهای اعتماد به نفس مشاهده شده در افراد مبتلا به اختلال افسردگی یا اضطراب باشد.

اثرات اجتماعی

اثرات اجتماعی پرخوری عصبی نیز بسیار قابل توجه است. در واقع، بسیاری از درمان‌های روان‌شناختی برای پرخوری عصبی با این باور که پرورش مهارت‌های اجتماعی سالم‌تر به‌طور غیرمستقیم به علائم اصلی پرخوری عصبی می‌پردازد، این اثرات منفی اجتماعی را از بین می‌برند.

برخی از اثرات اجتماعی مهم عبارتند از

فروپاشی روابط: برای افراد مبتلا به پرخوری عصبی بسیار رایج است که روابط خود را با افراد مهم از بین ببرند. دلایل این امر پیچیده است. با این حال، ممکن است مربوط به این واقعیت باشد که این افراد (الف) تمایل دارند خود را منزوی کنند تا به حوزه ارزشمند وزن و شکل خود دست یابند، و (ب) رازدار هستند و برای پنهان کردن رفتارهای خود تمام تلاش خود را می کنند.

مقایسه: افراد مبتلا به پرخوری عصبی مرتباً خود را با دیگران مقایسه می کنند. مقایسه ها ناعادلانه است. افراد مبتلا به بولیمیا عصبی به شدت خود را تا درجه n بررسی می کنند و در عین حال ارزیابی بسیار سطحی از فرد دیگری که با آن مقایسه می شود انجام می دهند. مقایسه مکرر می تواند باعث شود افراد احساس ناراحتی، تنهایی، انزوا و بی ارزشی کنند.

مشکلات در روابط عاطفی: مشکلات در روابط عاطفی یکی از عوارض جانبی اصلی پرخوری عصبی است. بسیاری از زوجین گزارش می دهند که احساس می کنند در جایگاه دوم اختلال خوردن قرار دارند و از نظر عاطفی و جسمی از شریک زندگی خود فاصله دارند. وزن کم بدن، عوارض جسمی و عدم تعادل هورمونی می تواند میل جنسی زنان را کاهش دهد، که می تواند توضیح دهد که چرا زنان مبتلا به پرخوری عصبی از رابطه جنسی اجتناب می کنند. از دیگر ویژگی های این اختلال که بر صمیمیت عاشقانه تأثیر مستقیم دارد می توان به عزت نفس پایین، تحریف تصویر بدن و شرم اشاره کرد.

همانطور که در این مقاله اشاره شد، پیامدهای جسمی، روانی و اجتماعی پرخوری عصبی عمیق است و تأثیر زیادی بر عملکرد افراد مبتلا به این اختلال می‌گذارد. اگر این اختلال به اندازه کافی درمان شود، بسیاری از این عواقب قابل برگشت هستند. طیف وسیعی از درمان های مبتنی بر شواهد برای پرخوری عصبی وجود دارد، از جمله درمان شناختی-رفتاری، روان درمانی بین فردی و خانواده درمانی.
توصیه می شود به دنبال مشاوره حرفه ای از یک متخصص بهداشت روان آموزش دیده باشید.

قبل از شروع درمان پرخوری یا پرخوری عصبی میتوانید با

 تهیه برنامه غذایی پرخوری عصبی از اینجا

بمدت دوهفته شروع درمان را امتحان نمایید. این برنامه غذایی تا حدود زیادی پرخوری اولیه را متوقف می کند.

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

پیمایش به بالا