در جامعه امروزی، دانستن اینکه رابطه سالم با غذا چگونه باید باشد، بسیار چالش برانگیز است. از ما انتظار می رود که به آنچه می خوریم اهمیت بدهیم و برای داشتن یک سبک زندگی “سالم” به شیوه خاصی تلاش کنیم. در عین حال، ما با غذاهای ناسالم، انتظارات غیرواقعی از ظاهر بدنمان و روند رژیم غذایی هفتگی بمباران می شویم. این باعث می شود که سوال زیر را بپرسم: اگر شما یا یکی از عزیزانتان از اختلال خوردن رنج می بردید، آیا متوجه آن می شدید؟
تصورات غلطی که ما در مورد اختلالات خوردن داریم ممکن است شما را از این موضوع باز دارد. درمان نشدن یک اختلال خوردن می تواند عواقب تهدید کننده ای برای زندگی داشته باشد، به همین دلیل است که کشف حقایق پشت اختلالات خوردن بسیار مهم است.
اگرچه اختلالات خوردن از فردی به فرد دیگر متفاوت است، برخی از علائم و باورهای نادرست رایج وجود دارد که می‌توانیم با اذعان به آنها خود را برای حمایت از افرادی که دارای اختلال خوردن هستند، آماده کنیم.
۱. اختلالات خوردن صرفا به غدا ربط ندارد
اینکه به کسی یا به خود بگویید فقط کم و بیش غذا بخورید راه حل مشکل نیست. مسئله مقدار غذایی که می خورید یا نمی خورید نیست، بلکه درک علت اصلی اختلال خوردن است. اختلالات خوردن می تواند از علل مختلفی مانند ژنتیک، ضربه روحی، تصویر بدن، مسائل کنترلی و فشارهای فرهنگی یا اجتماعی ایجاد شود. درک اینکه اختلالات خوردن مربوط به غذا نیست، به ما کمک می کند تا محرک های بیرونی را که می توانند باعث اختلال خوردن شوند، کشف کنیم.
۲. مردم «انتخاب نمی کنند» به اختلال خوردن مبتلا شوند
اختلال خوردن می تواند به یک بیماری تهدید کننده زندگی منجر شود، پس کسی متمایل به انتخاب این سبک زندگی نیست. همه ما در قبال خودمان مسئولیم و تصمیم می گیریم چه چیزی و چه مقدار بخوریم. برای بعضی ها این کار بسیار ساده و پیش افتاده است و مسئله مهمی در زندگی برایشان نیست. اما برای کسی که اختلال خوردن دارد، به یک مبارزه دائمی در زندگی تبدیل می شود.
اختلالات خوردن ممکن است از اینجا شروع شود که فرد برای پوشیدن شلوار جین به خود گرسنگی بدهد، اما یک عنصر روانی پشت این انتخاب وجود دارد که ما باید آن را درک کنیم. هنگامی که یک اختلال خوردن ایجاد می شود، می تواند زندگی شما را تحت الشعاع قرار دهد.
۳. تشخیص اختلالات خوردن آسان نیست
همه کسانی که اختلال خوردن دارند از نظر سایز و اندازه ممکن است به نظر خوب بیایند و در ظاهر مشکلی نداشته باشند. داشتن وزن بسیار کم، نشانه قطعی از ابتلا به اختلال خوردن نیست. به عنوان مثال، افراد مبتلا به بولیمیا معمولا وزن متوسطی دارند، اما این بدان معنا نیست که آنها سالم هستند. همین امر در مورد افرادی که صرفاً به دلیل ظاهرشان سالم به نظر می رسند نیز صدق می کند. حدس زدن بر اساس ظاهر فیزیکی آنها سخت است و وسواس ما برای اظهار نظر در مورد بدن افراد، موضوع را پیچیده تر می کند.
۴. اختلالات خوردن فقط بر دختران نوجوان تأثیر نمی گذارد
وزن تنها تصور اشتباهی نیست که در مورد فرد مبتلا به اختلال خوردن وجود دارد. اغلب فرض بر این است که اختلالات خوردن فقط بر دختران نوجوان تأثیر می گذارد. با این حال، اختلالات خوردن بین سن، هویت نژادی یا قومیتی، یا جنسیت تبعیض قائل نمی شوند. آمار نشان می دهد که ۲ درصد از مردان با اختلالات پرخوری دست و پنجه نرم می کنند.
۵. ما باید با حساسیت صحبت کنیم
اظهار نظر در مورد وزن یا عادات غذایی شخصی برای فردی که دارای اختلال خوردن است بسیار تحریک کننده است. به یاد داشته باشید که اختلال خوردن آنها تقصیر آنها نیست. این یک بیماری است اما اگر از صحبت کردن خودداری کنیم، عواقب آن می تواند برای سلامتی فرد مضر باشد. به همین دلیل مهم است که به شیوه ای حساس و آگاهانه ارتباط برقرار کنید. به آنها بگویید که به الگوهای آنها توجه کرده اید، نگران آنها هستید و به آنها اهمیت می دهید. سعی کنید تا حد امکان حمایت کنید و به آنها بگویید که در کنار آنها هستید.
۶. بهبودی امکان پذیر است
بهبودی از اختلال خوردن چیزی نیست که به راحتی حاصل شود، اما ممکن است! بهبودی از فردی به فرد دیگر متفاوت است اما نکته مهم در روند درمان این است که فرد مبتلا، به تنهایی نمیتواند مسیر بهبودی را طی کند و نیاز به کمک دارد.
اگر شما یا یکی از عزیزانتان با اختلال خوردن دست و پنجه نرم می کنید، برای کمک گرفتن از یک متخصص نیازی نیست به مراکز درمانی مراجعه کنید می توانید به صورت آنلاین ویزیت شوید و یا درخواست ویزیت در منزل توسط روانپزشک دهید تا در اسرع وقت ویزیت شوید و اقدامات لازم برای درمان را به راحتی و بدون اتلاف وقت دریافت نمایید.