ریزه خواری بعد از جراحی باریاتریک – علل و راهکارهای درمان

ریزه خواری بعد از جراحی باریاتریک – علل و راهکارهای درمان

اگر درمانجو پس از عمل جراحی کاهش وزن، مرتبا به خوارکی های مختلف مثل چیپس، تنقلات، آجیل و .. ناخنک میزند، ممکن است گرفتار یک الگوی غذایی معمول به نام ریزه خواری به انگلیسی Grazing شده باشد. ریزه خواری به مصرف مکرر مقدار کمی غذا به عنوان میان وعده و بدون برنامه ریزی و بدون توجه و آگاهی در طول روز گفته می شود.

علت ریزه خواری بعد از جراحی کاهش وزن

ریزه خواری علل مختلفی دارد. نخوردن صبحانه ، اتکا به غذا برای بدست آوردن آرامش و راحتی ، غذا خوردن به دلیل بی حوصلگی ، استرس یا اضطراب ، محرومیت از برخی غذاها و عدم رسیدگی به رفتارهای نامطلوب غذایی قبل از جراحی از علل عمده ریزه خوار هستند. پرخوری قبل از جراحی کاهش وزن (چاقی) ممکن است پس از جراحی به عادت ریزه خواری در درمانجو تبدیل شود.

اغلب اوقات ، وقتی که خوردن مقدار زیاد غذا امکان پذیر نباشد، رفتارهای آشفته خوردن جدید جایگزین آن می شود. از آنجا که پس از جراحی اسلیو خوردن مقدار زیادی غذا در یک وعده به دلیل کاهش اندازه معده دیگر امکان پذیر نیست ، بنابراین دریافت غذای اضافی در طول روز پخش می شود. اخیراً تمرکز بیشتری بر مدیریت ریزه خواری بعد از جراحی چاقی شده است زیرا با نتایج ضعیف کاهش وزن همراه است.

مشکلات متعاقب و همراه ریزه خواری

تحقیقات نشان داده است بعد از جراحی کسانی که که حداقل دو بار در هفته ریزه خواری را گزارش می کردند ، کاهش وزن کمتری داشتند. برخی از درمانجویان حس میکنند این قضیه گاهی اجبارگونه بنظر می رسد و کنترل آن دشوار است. گاهی اوقات نیز وقتی درمانجو با تلاش برای کنترل آن دچار اضطراب می شود. مطالعه دیگر نشان داده است که افرادی که ریزه خواری می کنند سطح پریشانی بالاتری را تجربه می کنند و به طور کلی اضطراب و افسردگی بیشتری دارند.

فرق ریزه خواری و الگوی کم خوری مناسب بعد از جراحی

مهم است که بین الگوی غذایی “کم و غالبا” مفید و برنامه ریزی شده و ریزه خواری که به صورت غیر برنامه ریزی شده و همراه با حواس پرتی مشخص می شود و اغلب از نظر احساسی هدایت می شود ، تمایز قائل شد. یک رفتار غذایی سالم در بیماران جراحی پس از چاقی الگویی است که مشخصه آن انتخاب های غذایی آگاهانه ای است که به مقدار کم در طول روز مصرف می شود. اما ریزه خواری به عنوان یک الگوی غذایی ناسالم در نظر گرفته می شود که به عنوان یک برنامه غذایی بدون فکر ، بی توجه و تکرار شونده شناخته شود.

برای دیدن دیگر مقالات در زمینه اختلالات خوردن و بیماری های مرتبط با آن اینجا کلیک کنید..

چگونه می توان بر ریزه خواری غلبه کرد؟

۱) تشخیص دادن و نظارت بر خوردن

اولین قدم برای غلبه بر این مشکل شناختن و تشخیص آن است. ریزه خواری ممکن است یک عادت باشد که درمانجو حتی متوجه انجام دادن آن نشود . در مرحله اول خودنظارتی با نوشتن عادات غذایی اولین قدم برای ایجاد تغییر در این رفتار است.

درمانجویان میتوانند در یک کاربرگ روزانه کلیه مواد غذایی که مصرف می کنند را ثبت کنند. بدین ترتیب با مشخص شدن الگوی غذا خوردن درمانجو دوره های ریزه خواری مشخص می شود. ثبت اطلاعاتی که درمانجو در روز می خورد در یک دفترچه یادداشت مفید است ، تا بتواند در مورد آنچه واقعاً در روز می خورد ، تأمل کند. حتی انجام این کار فقط به مدت ۱-۲ هفته به درمانجو امکان می دهد الگوی غذا خوردن را تشخیص داده و از میزان دقیق خوردن در طول روز آگاه شود.

۲) تمرین رفتارهای خوردن آگاهانه

ریزه خواری معمولاً نتیجه بی فکری است. از درمانجو بخواهید قبل از غذا خوردن ، از خود بپرسد ، “آیا من گرسنه هستم ، یا این فقط یک ولع است؟” از او بخواهید فکر کند چرا می خورد. آیا به دلیل بی حوصلگی ، اضطراب یا استرس است؟ اگر به هر دلیلی غیر از گرسنگی واقعی است ، حواس خود را با یک فعالیت دیگر پرت کند.

۳) برنامه ریزی برای خوردن

داشتن زمان وعده های غذایی از قبل تعیین شده به درمانجو کمک می کند تا از خوردن ناآگاهانه غذاها در طول روز خودداری کند. در بیشتر مواقع ، سه وعده غذایی و دو میان وعده در روز بهترین نتیجه را دارد ، اما برای برخی ، شش وعده غذایی کم در روز گزینه بهتری است. وعده های غذایی برنامه ریزی شده متناسب با دستورالعمل های رژیم غذایی درمانجو را راضی نگه داشته و از ریزه خواری جلوگیری می کنند.

۴) دور نگه داشتن غذاهای محرک

صرف داشتن تنقلات و خوراکی هایی مانند چیپس و پفک و شکلات در خانه می تواند محرک ریزه خواری باشد. بهترین گزینه این است که غذاهایی که درمانجویان ریزه خواری میکنند (چیپس ، چوب شور ، و غیره) را از خانه خود بیرون نگه دارند. به این ترتیب وسوسه نمی شوند .

۵) پرت کردن حواس

از درمانجو بخواهید اگر متوجه شد که قصد خوردن یک میان وعده بدون برنامه را دارد ، با یک کار دیگر حواس خود را پرت کند. این می تواند موارد مختلفی مانند پیاده روی ، بازی کردن ، تماس با دوست ، حمام کردن یا نظافت منزل باشد. حتی یک کار کوتاه ۵ دقیقه ای می تواند درمانجو را از خوردن میان وعده برنامه ریزی نشده دور کند.

۶) درخواست کمک

امروزه رفتار درمانی شناختی (CBT) یکی از راهکارهای درمانی پیشرو در مدیریت رفتارهای ناکارآمد است. کمک گرفتن از از این مدل درمانی در طی سه تا چهار هفته می تواند بهبودی شایانی در رفتارهای آشفته خوردن درمانجو پس از جراحی ایجاد کند. اگر شما جراح باریاتریک هستید و به دنبال کمک به درمانجویان خود برای مدیریت رفتارهای آشفته خوردن آنها هستید، می توانید از طریق اطلاعات تماس درج شده در وبسایت با من تماس بگیرید.

منابع:

1. Postoperative grazing as a risk factor for negative outcomes after bariatric surgery.
2. Weight Loss Pitfalls of Grazing.
3. Eating Behaviors Post-Bariatric Surgery: A Qualitative Study of Grazing.
4. Grazing and Loss of Control Related to Eating: Two High-risk Factors Following Bariatric Surgery.