یک مطالع جدید مدعی است که رفتاردرمانی کاهش وزن می تواند به افراد مبتلا به اختلال پرخوری کمک کند تا پرخوری را متوقف کنند و وزن خود را کاهش دهند.
نالترکسون-بوپروپیون همچنین ممکن است برای کسانی که دچار اختلال پرخوری هستند مفید باشد. یک مطالعه جدید نشان می دهد که ترکیب این درمان ها ممکن است حتی موثرتر از هر یک به تنهایی باشد. اختلال پرخوری می تواند باعث رنج قابل توجهی شود. کنترل کردن میل به غذا وحشتناک است و از دست دادن کنترل می تواند افراد را مملو از شرم، گناه و نفرت از خود کند. عواقب پزشکی مانند افزایش وزن بیش از حد، دیابت و کلسترول بالا می تواند مخرب باشد. در ادامه مطالعات انجام شده در مورد روش های درمان اختلال پرخوری را بررسی خواهیم کرد.
این اختلال برای درمان نیز چالش هایی ایجاد می کند. درمان شناختی رفتاری و بین فردی از پایه های اصلی درمان روان درمانی است. قرص ویاس تنها دارویی است که توسط FDA برای اختلال پرخوری تایید شده است. با این حال، این دارو یک محرک و دارای پتانسیل سوء مصرف است و می تواند ضربان قلب و فشار خون را افزایش دهد. توپیرامات همچنین پرخوری را کاهش می دهد و باعث کاهش وزن می شود، اما می تواند باعث خواب آلودگی و عوارض جانبی شناختی شود. مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) می توانند پرخوری را کاهش دهند اما به طور کلی باعث کاهش وزن نمی شوند. بسیاری از مردم با وجود درمان های موجود به مبارزه ادامه می دهند.
بررسی رفتاردرمانی کاهش وزن در مورد اختلال پرخوری
در این مطالعه مرور مقالات برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد راه‌های درمان اختلال پرخوری، محققان دو روش درمانی را انتخاب کردند که برای چاقی ایجاد شده است اما در افراد مبتلا به اختلال پرخوری به خوبی بررسی و تحقیق نشده است: رفتاردرمانی کاهش وزن (BWL) و نالترکسون-بوپروپیون.
نویسندگان مدعی هستند رفتاردرمانی کاهش وزن یک رفتار درمانی است که برای یادگیری به آموزش سطح بالاتر نیاز ندارد، به طور گسترده برای کاهش وزن مورد مطالعه قرار گرفته است و در کمک به کاهش وزن افراد دارای اضافه وزن موثر است. چند مطالعه کوچک همچنین نشان داده اند که رفتاردرمانی کاهش وزن می تواند پرخوری را برای افراد مبتلا به اختلال پرخوری کاهش دهد و در عین حال از کاهش وزن نیز حمایت کند، مطالعات نشان می دهند که تا ۷۴ درصد میزان بهبودی برای پرخوری و ۵.۱ درصد برای کاهش وزن است.( ۵ درصد واقعا عدد ناچیزی است!).
رفتاردرمانی کاهش وزن شامل هدف‌گذاری، نظارت بر مصرف غذا و فعالیت، کنترل محرک برای کاهش محرک‌ها و حل مشکل است. کاهش متوسط کالری، بهبود کیفیت تغذیه، از جمله کاهش چربی و فعالیت بدنی ۳۰ دقیقه ای پنج بار در هفته را شامل می شود.
نالترکسون-بوپروپیون یک قرص ترکیبی است که توسط FDA برای درمان چاقی تایید شده است و نشان داده شده است که باعث کاهش وزن متوسط تا ۶ کیلوگرم (۲۷ پوند) می شود. مزایای این دارو نسبت به برخی از قرص های کاهش وزن دیگر شامل کاهش وزن بیشتر (در مقایسه با اورلیستات و لیراگلوتید) است. نکات منفی این است که نمی‌توانید آن را با قرص‌های ضد درد اپیوئیدی مصرف کنید و خطر افزایش کمی برای افزایش فشار خون، ضربان قلب، تشنج و التهاب کبد را به همراه دارد.
همچنین دارای هشدار جعبه سیاه برای افزایش خطر خودکشی است و برخی از افراد نیز علائم افسردگی را تجربه می کنند. این دو دارو با هم برای افزایش فعالیت نورون های پرو-اپیوملانوکورتین عمل می کنند که باعث کاهش اشتها می شود.
نتایج مطالعه
در این مطالعه، ۱۳۶ فرد مبتلا به اختلال پرخوری (۸۰ درصد زن، میانگین سنی ۴۷ سال، میانگین شاخص توده بدنی ۳۷) به طور تصادفی در یکی از چهار گروه: دارونما، نالترکسون-بوپروپیون، درمان رفتاری کاهش وزن به علاوه دارونما، و BWL به علاوه نالترکسون-بوپروپیون قرار گرفتند. (۳۲ میلی گرم در روز نالترکسون و ۳۶۰ میلی گرم در روز بوپروپیون، هر دو با رهش مداوم) به مدت ۱۶ هفته.
نتایج پرخوری نتایج امیدوارکننده‌ای را برای هر دو درمان نشان داد: ۳۱ درصد پرخوری را با دارو متوقف کردند، ۳۷ درصد با رفتاردرمانی کاهش وزن به همراه دارونما، ۵۷ درصد از افراد در گروهی که هر دو درمان فعال را دریافت کردند، و تنها ۱۸ درصد تنها با دارونما پرخوری در آن ها متوقف شد.
هم دارو و هم رفتاردرمانی کاهش وزن موثر بودند. در حالی که تنها ۱۲ درصد بیش از ۵ درصد از وزن بدن خود را در گروه دارونما از دست دادند، ۳۱ درصد با رفتاردرمانی کاهش وزن و ۳۸ درصد با دریافت هر دو درمان فعال، بیش از ۵ درصد وزن خود را از دست دادند.
آزمایش‌های آماری نشان داد که دارو برای بهبودی ناشی از پرخوری به طور قابل‌توجهی مؤثرتر از دارونما بود، و رفتاردرمانی کاهش وزن برای پرخوری و کاهش وزن به طور قابل‌توجهی مؤثرتر از گروه بدون درمان رفتاری کاهش وزن بود.
اگرچه هر دو درمان امیدوارکننده هستند، به ویژه درمان رفتاری کاهش وزن که اثرات آماری معنی‌داری بر وزن بدن و پرخوری در این مطالعه نشان داده است اما این داده ها تنها نتایج کوتاه مدت هستند، مشخص نیست آیا در طولانی مدت درمان رفتاری کاهش وزن نیز بمانند رژیمهای کاهش وزن محکوم به شکست است یا خیر. این پزشک معالج شماست که با توجه به وضعیت کنونی شما تصمیم میگیرید که چه نوع درمانی را برای شما تجویز کند و باید در استفاده از این روش درمانی محتاط عمل کند.
اگر خود یا عزیزانتان درگیر یکی از اختلالات خوردن هستید می توانید با سامانه رزرو نوبت تماس بگیرد تا روش درمانی مناسب توسط متخصصین این زمینه برای شما اتخاذ شود.
منبع: