اگر دوست مبتلا به اختلال خوردن دارید، ممکن است از خود بپرسید که چگونه می توانید به بهترین شکل از او حمایت کنید. آگاه بودن و تمایل به یادگیری در مورد اختلالات خوردن یکی از بهترین کارهایی است که می توانید برای دوست خود انجام دهید.
قبل از حمایت از دوست خود، مهم است که احساس خود را بپذیرید. وقتی برای اولین بار متوجه می‌شوید که دوستتان به اختلال خوردن مبتلا است، ممکن است با احساسات مختلفی مواجه شوید. این احساسات ممکن است شامل موارد زیر باشد:
غمگینی
- احساس می کنید که دوست خود را از دست داده اید و رابطه شما هرگز مثل قبل نخواهد بود.
- از اینکه دوست خود را مضطرب نی بینید نگرانید.
خشم
- رابطه شما با دوستتان و به طور کلی اوضاع به هم ریخته است.
فشار
- اینکه چگونه به جلو حرکت کنید و چه کاری می توانید برای کمک انجام دهید.
تصدیق این احساسات و صحبت با خانواده، دوستان یا یک سرویس پشتیبانی می تواند به شما در پردازش احساساتتان کمک کند.
کارهایی که می توانید برای دوست به اختلال خوردن انجام دهید
آنها را تشویق کنید که به دنبال کمک حرفه ای باشند
غلبه بر اختلال خوردن بدون کمک می تواند بسیار دشوار باشد، بنابراین دسترسی به کمک حرفه ای مهم است. می توانید برای مشاوره و کمک در یافتن پزشک متخصص به او کمک کنید. اگر دوست مبتلا به اختلال خوردن دارید با سامانه رزرو نوبت تماس بگیرید و از کمک حرفه ای متخصصین اختلال خوردن بهره مند شوید.
قبل از شروع درمان پرخوری یا پرخوری عصبی میتوانید با
تهیه برنامه غذایی پرخوری عصبی از اینجا
بمدت دوهفته شروع درمان را امتحان نمایید. این برنامه غذایی تا حدود زیادی پرخوری اولیه را متوقف می کند.
اطلاعاتتان را بالا ببرید
به طور کلی جستجو کنید و در مورد اختلال خوردن دوست خود اطلاعاتی کسب کنید. هرچه دانش بیشتری داشته باشید، بیشتر می توانید همدلی کنید و درک کنید که به آنها چه می گذرند، و ممکن است به شما کمک کند تا بهتر از آنها و خودتان حمایت کنید.
شخصیت فرد را از اختلال خوردن جدا کنید
به خود یادآوری کنید که رفتار دوستتان به جای بازتابی از شخصیت او، نشانه اختلال خوردن است. بپذیرید که اختلال خوردن دوستتان تقصیر او نیست.
کارهایی را که معمولا انجام می دهید انجام دهید و از کارها با هم لذت ببرید
مهم است که اجازه ندهید اختلال خوردن به کانون دوستی شما تبدیل شود. به لذت بردن از کارهایی که همیشه انجام می دادید با هم ادامه دهید. سعی کنید هیچ تغییری در فعالیت‌هایی که معمولاً با آنها انجام می‌دهید، از جمله گردش، موضوعات گفتگو، غذای بیرون از خانه یا علائق دیگر ایجاد نکنید. به آنها در مورد زندگی خود و آنچه برای شما هیجان انگیز یا جالب است بگویید. زمانی که ذهن آنها درگیر بدن یا غذا نباشد ممکن است به آنها امید بیشتری به بهبودی بدهد.
تمرکز را از روی غذا و وزن بردارید
فرد مبتلا به اختلال خوردن در حال حاضر بیش از حد روی مسائل مربوط به غذا و وزن متمرکز شده است. در مورد بدن یا ظاهر خود در اطراف فردی مبتلا به اختلال خوردن منفی صحبت نکنید. سعی کنید روی چیزهایی که می‌خورید تأکید نکنید (مثلاً برای خوردن یک سالاد به خود تبریک نگویید یا به خاطر خوردن شکلات خود را سرزنش نکنید). عادات غذایی خود را در اطراف فرد مبتلا به اختلال خوردن تغییر ندهید، اما سعی کنید حجم آن را نیز زیاد نکنید.
شفقت و مراقبت نشان دهید و بدون قضاوت گوش دهید
بدانید که فرد مبتلا به اختلال خوردن احتمالاً احساس ناراحتی و سردرگمی می کند. یکی از مؤثرترین راه‌هایی که میتوانید از آنها حمایت کنید این است که به آنها بگویید برایتان مهم است و همیشه برای حمایت از آنها حاضر خواهید بود.
صبور باشید
اختلالات خوردن پیچیده است و بهبودی ممکن است مدتی طول بکشد. مهم است که به خود یادآوری کنید که فرد نمی خواهد حالش خوب نباشد، اما توانایی غلبه بر این اختلال را ندارد. هیچ بازه زمانی خاصی برای بهبودی وجود ندارد.
آنچه می توانید به دوست مبتلا به اختلال خوردن بگویید
پیدا کردن کلمات مناسب می تواند بسیار سخت باشد. شما می خواهید دوستتان بداند که برای شما مهم است اما نمی خواهید کسی را تحریک کنید یا کار را دشوارتر کنید.
به طور کلی بهتر است جملات را با «من» شروع کنید نه «تو» و به آنچه که مشاهده کرده اید پایبند باشید. به عنوان مثال به جای گفتن “شما به کمک نیاز دارید!” که می تواند متهم کننده به نظر برسد و بگوید: “من واقعاً دوست دارم به شما کمک کنم احساس بهتری نسبت به خودتان داشته باشید “. از فرد سوال بپرسید و سعی کنید هیچ گونه پیش فرضی در مورد احساس یا شرایطش نداشته باشید.
در اینجا فهرستی از مراحلی است که می توانید از آنها برای شروع مکالمه استفاده کنید یا به سادگی نشان دهید که برای حمایت از دوست خود آنجا هستید.
- “دوستت دارم، من به تو اهمیت می دهم و به تو جور دیگری فکر نمی کنم.”
- شاید نفهمم، اما اگر به کسی نیاز دارید که با او صحبت کنید تا جایی که بتوانم کمک خواهم کرد.
- “امروز چطوری؟”
- “چگونه می توانم در این مدت بهترین دوست برای شما باشم؟”
- بیایید (فعالیت سرگرم کننده، بیرون رفتن برای قهوه، پیاده روی، تماشای فیلم، صرف شام، هر چیزی که معمولاً از آن لذت می برید!) با هم داشته باشیم.
- “من هرگز از اهمیت دادن به شما دست نمی کشم.”
- “من اینجا خواهم بود هر زمان که به حمایت من نیاز دارید.”
- “من به تو ایمان دارم”.
- “من واقعاً به شما افتخار می کنم این مشکل باید واقعاً سخت باشد.”
در موارد پر استرس ارتباطتان را مقطعی قطع کنید
حمایت از یک دوست مبتلا به اختلال خوردن می تواند سخت باشد، و اعتراف به آن اشکالی ندارد. ممکن است لازم باشد برای مراقبت از سلامت روانی و رفاه خود کمی وقت بگذارید. اگر دوستی شما تحت فشار خاصی است، ممکن است با دوست خود در مورد “قطع ارتباط” برای مدتی صحبت کنید. این قول را بدهید که هر دوی شما وقتی کمی بهتر شده اید، به او کمک خواهید کرد و دوستی را دوباره به شکلی که برای هر دوی شما مفید باشد، ادامه خواهید داد.