داروی بی اشتهایی عصبی چیست؟

در حقیقت ما یک داروی اختصاصی به عنوان داروی بی اشتهایی عصبی نداریم . درمان بی اشتهایی عصبی بسته به میزان مراقبت های ویژه و عوارضی که ممکن است تجربه کنید ممکن است شامل تجویز دارو، مکمل و درمان غیر دارویی باشد.

از دارو می توان برای مدیریت جنبه های مختلف عوارض ناشی از بی اشتهایی عصبی استفاده کرد. از داروها می توان برای کمک به علائم روانشناختی، برخی از جنبه های پزشکی این اختلال و همچنین علائم رفتاری استفاده کرد.

انواع رایج داروها

مانند هر دارویی، مهم است که از عوارض پزشکی و چگونگی تأثیر داروهای خاص بر سایر نگرانی ها آگاه باشید. از نظر روانپزشکی، داروهای ضد افسردگی و داروهای ضد اضطراب می توانند به مشکلات زمینه ای سلامت روان کمک کنند .

فلوکستین می تواند به علائم افسردگی و به طور بالقوه با حفظ وزن سالم پس از رسیدن به ترمیم وزن کمک کند. فلوکستین بخشی از خانواده SSRI یا مهارکننده های انتخابی جذب سروتونین است. SSRI ها به افزایش سطح سروتونین کمک می کنند که با خلق و خوی مرتبط است. الانزاپین همچنین می تواند برای کمک به افزایش وزن و تفکر وسواسی در بیماران استفاده شود(اگرچه ممکن است توسط بیمار پذیرفته نشود).

 

الانزاپین معمولا برای اسکیزوفرنی استفاده می شود و یک داروی ضد روان پریشی است، اما مشخص شده است که به بیماران بی اشتهایی کمک می کند. سرترالین و پاروکستین (یکی دیگر از SSRI ها برای درمان افسردگی، اختلال وسواس اجباری و وحشت استفاده می شود) نیز توسظ برخی روانپزشکان ممکن است تجویز شوند.

مهارکننده‌های بازجذب نوراپی نفرین سروتونین (SNRIs) نیز برای رسیدگی به مسائل وسواسی-اجباری همراه استفاده می‌شوند، اما اثر نسبی خنثی بر وزن دارند. داروهای SSRI ها معمولاً مانند داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای مشکل آریتمی قلبی ایجاد نمی کنند.

 

در جمعیت اطفال، هنگام تعیین اینکه کدام دارو باید استفاده شود، احتیاط بیشتری به کار می رود.

دسامبر ۲۰۰۳، آژانس تنظیم مقررات داروها و محصولات بهداشتی بریتانیا (MHRA) توصیه‌ای صادر کرد که بیان می‌کرد بیشتر SSRI‌ها برای افراد زیر ۱۸ سال برای درمان اختلالات افسردگی مناسب نیستند، اما پس از بررسی بیشتر اعلام کرد علیرغم نسبت فایده به ضرر این داروها، فلوکستین به نظر می رسد نسبت خطر به فایده مثبت در افراد زیر ۱۸ سال دارد.

همچنین در سال ۲۰۰۳، سازمان غذا و داروی ایالات متحده توصیه‌ای در مورد گزارش‌های خودکشی در بیماران اطفال تحت درمان با داروهای ضد افسردگی برای اختلال افسردگی اساسی صادر کرد. در سال ۲۰۰۵ FDA از تولیدکنندگان دارو خواست برچسب ضد افسردگی را تغییر دهند و هشداری را برای خطرات استفاده در افراد زیر ۱۸ سال اضافه کنند.

یک مطالعه به بررسی خطر خودکشی برای افراد زیر ۲۴ سال با درمان SSRI و SNRI پرداخت. این مطالعه شامل ۳۶۸۴۲ کودک ۶ تا ۱۸ ساله بود و نشان داد که خطر اقدام به خودکشی در میان مصرف‌کنندگان چند داروی ضدافسردگی افزایش می‌یابد، اما هیچ مدرکی مبنی بر افزایش خطر اقدام به خودکشی با استفاده از یک دارو پیدا نشد.

این یافته‌های مهمی است زیرا کسانی که از بی‌اشتهایی عصبی رنج می‌برند معمولاً بیش از یک دارو برای مشکلات زمینه‌ای سلامت روان مصرف می‌کنند.

درک کلاس های دارویی

هنگام درک نقش دارو، بررسی دسته‌های مختلف دارویی از خانواده مهم است. علاوه بر داروهای SSRI و SNRI، داروهای ضد روان پریشی آتیپیک نیز در درمان بی اشتهایی عصبی استفاده می شوند .

الانزاپین و کوتیاپین یکی از رایج ترین داروهایی هستند که تجویز می شوند. زیپرکسا (یا اولانزاپین) معمولاً برای درمان دوره‌های حاد و مختلط اسکیزوفرنی استفاده می‌شود در حالی که سروکل (یا کوتیاپین) معمولاً برای درمان اختلال دوقطبی استفاده می‌شود.

این داروهای ضد روان پریشی از طریق تحقیقات نشان داده شده است که باعث افزایش وزن می شوند و به کاهش فراوانی و شدت افکار بی اشتهایی مزاحم کمک می کنند. این داروها به ویژه اولانزاپین می توانند در کاهش بی قراری و پریشانی در طول فرآیند ترمیم وزن موثر باشند.

عوارض پزشکی نیز برای مدیریت پزشکی لازم است و به دلیل مشکلات بی اشتهایی می توان آن را محدود کرد. استئوپنی و تحلیل استخوان یکی از مشکلات رایج بی اشتهایی است. رایج ترین درمان استفاده از کلسیم (۱۰۰۰-۱۵۰۰ میلی گرم) و همچنین ویتامین D روزانه ۴۰۰ واحد است.

جایگزینی استروژن نیز یک درمان رایج برای استئوپنی است. درمان با بیس فسفونات می تواند موثر باشد، اما توصیه می شود در صورت استفاده از این دارو، فرد به دقت تحت نظر باشد. پاتوفیزیولوژی بیشتر بی اشتهایی، تاخیر در تخلیه معده است که می تواند این اختلال را تداوم بخشد. سیزاپراید (Propulsid) می تواند به بهبود علائم در طول مصرف غذا کمک کند، اما همچنین در سال ۲۰۰۰ مشخص شد که با حوادث قلبی جدی و افزایش خطر حوادث مرتبط با قلبی عروقی مرتبط است.

اهمیت ترمیم وزن

درمان دارویی برای بی اشتهایی عصبی نیز شامل بازیابی وزن است. در بی اشتهایی عصبی، هدف اولیه ترمیم وزن است. SSRI ها می توانند کمک کننده باشند، به خصوص در مورد مسائل روانی همراه. در بی اشتهایی عصبی ، سوءتغذیه به دلیل عوارض پزشکی بر درمان روانی اولویت دارد.

وزن می تواند به برخی از مسائل روانی مانند تفکر وسواسی کمک کند، ممکن است همیشه نگرانی های خلق و خو را بهبود نبخشد. الانزاپین می تواند به بیماران کم اشتها کمک کند و می تواند اضطراب و تفکر وسواسی را در حین بازیابی وزن کاهش دهد.

در نتیجه، داروها می توانند برای نگرانی های زمینه ای سلامت روان مفید باشند، اما هیچ دارویی تنها درمان انتخابی نیست. درمان همراه با تغذیه مجدد، حمایت تغذیه ای و مراقبت های روانپزشکی روش ارجح برای درمان ایمن و موثر بی اشتهایی عصبی است.

منابع:

[۱] https://www.edreferral.com/ed-medications
[۲] http://emedicine.medscape.com/article/912187-medication
[۳] http://www.healthyplace.com/eating-disorders/eating-disorders-overview/medications-for-eating-disorders/
[۴] http://www.eatingdisordersrecoverytoday.com/medication-for-anorexia-nervosa-and-bulimia-nervosa/
[۵] http://healthpsych.psy.vanderbilt.edu/2009/antipsychoticsanorexia.htm

[۶]Common Medication Treatments for Anorexia: An Overview.https://www.eatingdisorderhope.com/blog/common-medication-treatments-anorexia