با وجود اطلاعات بسیار در مورد اختلالات تغذیه ، بسیاری از مردم هنوز به اشتباه معتقدند که این بیماری یک سبک زندگی است. حقیقت این است که عدم تشخیص و به تعویق انداختن درمان می تواند منجر به بدترین سناریو یعنی “مرگ” شود.
در اینجا چند دلیل وجود دارد که چرا نباید علائم خود را نادیده بگیرید.
۱.اختلالات تغذیه جدی اما قابل درمان هستند.
بیش از ۳۰ میلیون نفر در دنیا با اختلالات تغذیه، مداخله زودهنگام منجر به بهترین شانس بهبودی آنها می شود.
۲.اختلالات تغذیه در رشد اختلال ایجاد می کند.
برای اکثر افراد، شروع علائم اختلال تغذیه بین ۱۲ تا ۲۵ سالگی رخ می دهد، زمانی که رشد فیزیکی سالم حیاتی می تواند به دلیل گرسنگی متوقف شود. با این حال، رشد شناختی، عاطفی و اجتماعی به همان اندازه کاهش می یابد. ترس شدید و مداوم از افزایش وزن؛ رعایت قوانین سفت و سخت مواد غذایی؛ فکر وسواسی در مورد غذا، وزن یا ماهیچه ها؛ پرخوری؛ ورزش اجباری؛ پاکسازی؛ یا بررسی مداوم بدن می تواند مانع از برخورد با چالش های معمولی شود که بخشی از فرآیند رشد هستند. این رویدادهای رشدی به خطر افتاده ممکن است شامل حضور در دبیرستان یا دانشگاه باشد. ایجاد کار معنی دار و قابل اعتماد؛ پیوند با دوستان و شرکای عاشقانه یا شناسایی فعالیت هایی که شما را شاد می کند.
۳.اختلالات تغذیه می تواند منجر به مشکلات پزشکی شود.
برخی از خطرات پزشکی برای مبتلایان به اختلالات تغذیه عبارتند از: ضربان قلب و فشار خون پایین، کاهش هضم، دمای پایین بدن، ضربان قلب سریع با حداقل تلاش، از دست دادن دوره های قاعدگی، سطوح پایین تستوسترون، یبوست، سندرم روده تحریک پذیر،اختلال عملکرد کف لگن ، تراکم استخوان پایین، پایین بودن پلاکت ها، اختلال عملکرد کبد و کلیه، الکترولیت های غیر طبیعی، کم آبی، ضعف، پوست شکننده و ریزش مو. برای کسانی که کمبود وزن دارند و برای کسانی که بدون توجه به وزن به میزان قابل توجهی کم خوری داشته اند، ترمیم تغذیه باید از نظر پزشکی تحت نظارت باشد.
۴.اختلالات تغذیه ، توقف افکار وسواسی را که اغلب با کمال گرایی برجسته می شوند، دشوار می کند.
فکر کردن مداوم به غذا، BMI، کالری، وزن، اندازه سهم، تبادلات غذا، قوانین غذا، شکل بدن، آنچه در اوایل روز خورده‌اید و آنچه که می‌خورید، می‌تواند خسته‌کننده باشد. اگر از نظر روانی در دام افکار وسواسی همه یا هیچ هستید، ممکن است این افکار باعث افزایش و حفظ علائم شما شوند. این نوع تفکر مانند “من اختلالات تغذیه را شکست می دهم”، “ممکن است تسلیم شوم” یا “من یک شکست خورده هستم” منجر به احساسات ناراحت کننده می شود، زیرا حفظ شرایط و رسیدن به خواسته های کمال گرایانه غیرممکن است. تغییر نحوه تفکر و نحوه برخورد با افکارتان به سلامت روان شما کمک می کند. شما می توانید با افزایش انعطاف پذیری شناختی، عادات فکری مفید، با مهربانی و صبر و تمرکز بر یادگیری و رشد به جای تلاش وسواس گونه برای رسیدن به یک استاندارد غیرممکن، راه را برای بهبودی هموار کنید.
۵.بدن در هر اندازه و شکلی می تواند سالم یا ناسالم باشد.
مفاهیمی مانند وزن ایده آل، سایز ایده آل، وزن طبیعی که بر اساس BMI، دنیای مد، شبکه های اجتماعی و … ساخته شده‌اند، منسوخ، غیر واقعی، جنسیتی و نژادپرستانه هستند. آیا می دانستید که BMI در دهه ۱۸۳۰ توسط ریاضیدان Adolphe Quetelet خلق شد که هدفش توصیف ویژگی های l’homme moyen یک مرد متوسط فرانسوی و اسکاتلندی بود که او را ایده آل می دانست؟ BMI ورزش، سن، جنسیت، نژاد و سایر تفاوت ها را در نظر نمی گیرد.
۶.خانواده ها باعث اختلال در تغذیه نمی شوند.
وقتی صحبت از درک تأثیر خانواده بر اختلالات تغذیه می شود، دانستن این نکته مفید است که خانواده ها و افرادی که شما را دوست دارند می توانند قوی ترین متحدان شما در روند بهبودی باشند، حتی اگر ناقص باشند. در واقع، یکی از درمان‌های مبتنی بر شواهد اولیه برای اختلالات تغذیه، درمان مبتنی بر خانواده (FBT) است، رویکردی که مراقبان را قادر می‌سازد تا راهنمایی‌های تغذیه‌ای و رفتاری و پشتیبانی برای بهبودی ارائه کنند.
علاوه بر این، وقتی نوبت به ایجاد یک اختلال تغذیه می‌رسد، ژنتیک نقش مهمی را ایفا می‌کند. شما می توانید یاد بگیرید که با شناخت عوامل خطر اختلالات تغذیه، از جمله عوامل بیولوژیکی، اجتماعی و روانشناختی که می تواند باعث شروع علائم شود، مقابله کنید.
۷.اختلالات تغذیه مانع مدیریت سالم احساسات می شود.
اگر دوره های پرخوری دارید، ممکن است پس از آن خلق و خوی بهتری داشته باشید. اما احتمالاً این خلق و خو دوام نمی آورد و باز به حالت قبل بر میگردد و چرخه پرخوری ادامه پیدا می کند. بی اشتهایی عصبی ممکن است حتی تشخیص احساسات را در هنگام تجربه آنها دشوار کند. پس از اینکه یاد گرفتید چگونه از پرخوری، محدود کردن و تأکید بیش از حد بر نگرانی های مربوط به وزن و شکل خود جلوگیری کنید، وضعیت بهتری خواهید داشت. استفاده از رفتارهای اختلال تغذیه برای مدیریت احساسات پایدار نیست و رشد عاطفی شما را خنثی می کند.
۸.اختلالات تغذیه ممکن است تلاشی برای مقابله با تروما یا اندوه باشد.
مهم نیست که یک اختلال تغذیه چقدر کنترل را فراهم می کند، متأسفانه نمی تواند درد یا حقیقت تجربیات آزاردهنده گذشته شما را از بین ببرد. فقط می تواند آنها را به طور موقت کنار بزند. یافتن یک استراتژی سازگارتر برای مقابله با تروما یا غم و اندوه اساسی بسیار مهم است.
۹.اختلالات تغذیه ، بدن شما را به حالت بقا سوق می دهد.
رفتارهای محدود کننده اغلب باعث ایجاد مجموعه پیچیده ای از تغییرات بیولوژیکی و روانی می شود که برای حفظ زندگی شما طراحی شده اند. ذهن و بدن شما محدودیت غذا یا ورزش بیش از حد را به عنوان “سالم” تشخیص نخواهد داد. آنها تصور می کنند که شما در قحطی و بدون دسترسی به غذا هستید و شروع به ایجاد تغییرات انطباقی با کند کردن برخی عملکردها و حذف برخی دیگر می کنند. ممکن است متوجه شوید که قاعدگی شما متوقف شده یا تستوسترون کاهش یافته است، قلب شما ممکن است سعی کند انرژی را با گردش نکردن جریان خون به نوک انگشتان خود ذخیره کند، و ممکن است دچار یبوست شوید زیرا سیستم گوارشی شما به کندی در حال حرکت است. این روشی است که بدن شما در تلاش برای متعادل کردن تقاضای انرژی با عرضه آن انجام می دهد.
۱۰.اختلالات خوردن از یک زندگی مبتنی بر ارزش پشتیبانی نمی کند.
این زندگی شماست. شما واقعا چه می خواهید؟ میخواهید شاد و سلامت باشید؟ تحصیل کنید یا مهارتی را کسب کنید؟ تغییری در دنیا ایجاد کنید؟ روابط نزدیک و حمایتی داشته باشید؟ عاشق شوید؟ از وقت با حیوانات خانگی لذت ببرید یا ورزش کنید؟ اختلالات تغذیه می تواند در هر یک از این موارد دخالت کند. یک مطالعه در مورد شادی در هاروارد نشان می دهد که آنچه شادی واقعی و سلامتی را به ارمغان می آورد روابط رضایت بخش و حمایتی است. با تمرکز بیش از حد روی وزن، شکل، غذا خوردن، ماهیچه ها یا ورزش، تمرکز شما را از این مسیر خارج می کند بنابراین انرژی کمتری برای توجه به ارزش های شخصی خود دارید.
۱۱.بدترین روز در بهبودی بهتر از بهترین روز با اختلال تغذیه است.
اگر پست های وبلاگ نوشته شده توسط افرادی که بهبود یافته اند را بخوانید، عبارت بالا را در پیام های آنها خواهید شنید. بهبودی کامل ممکن است و ارزش تلاش را دارد.
۱۲.کمک خواستن یک مهارت پیشرفته برای زندگی است.
اعتراف به خود و دیگران که در حال مبارزه با اختلالات تغذیه هستید ممکن است دشوار باشد. با این حال، تصدیق اینکه در حال حاضر کجا هستید، اولین قدم برای تغییر است. مشاوره با روانپزشک یا درمانگر اختلالات تغذیه قدم بعدی است.
قبل از شروع درمان پرخوری یا پرخوری عصبی میتوانید با
تهیه برنامه غذایی پرخوری عصبی از اینجا
بمدت دوهفته شروع درمان را امتحان نمایید. این برنامه غذایی تا حدود زیادی پرخوری اولیه را متوقف می کند.