آیا جراحی لاغری، درمان جادویی چاقی است؟

جراحی لاغری به‌عنوان بهترین راه‌حل برای مشکل چاقی مرضی برای عموم به بازار عرضه شده است و تعداد زیادی از مردم پس از جراحی وزن کم می‌کنند و مشکلات پزشکی جدی ندارند. جراحی لاغری به طور اساسی زندگی شما را تغییر می دهد، اما نه لزوما به روش مثبتی که انتظار دارید.

امروزه نسبت به قبل بیمارستان ها مجهزتر، پزشکان باتجربه تر و به طور کلی این جراحی ها ایمن تر شده اند. با این حال جراحی لاغری بدون عوارض جدی پزشکی و روانی نیست. هر چه بای پس های دستگاه گوارش طبیعی گسترده تر باشد، خطر عوارض بیشتر است. بیماران با بای پس گسترده نه تنها به نظارت دقیق نیاز دارند، بلکه به استفاده مادام العمر از غذاها و داروهای خاص نیز نیاز دارند.

در یک مطالعه که توسط AHRQ انجام شد، مشخص شد که از هر ۱۰ بیمار ۴ نفر در شش ماه اول دچار عوارضی از جمله استفراغ، اسهال، عفونت، فتق و نارسایی تنفسی می‌شوند. و تا ۴۰ درصد از بیماران بای پس معده ممکن است از کمبودهای تغذیه ای رنج ببرند که به طور بالقوه منجر به کم خونی و پوکی استخوان می شود. تشنج و فلج در برخی موارد شدید گزارش شده است.

خطرات مرتبط با جراحی لاغری شامل خونریزی بیش از حد، عفونت، واکنش های نامطلوب به بیهوشی، لخته شدن خون، مشکلات ریوی یا تنفسی، نشت دستگاه گوارش، انسداد روده، سندرم دامپینگ، ایجاد اسهال، تهوع یا استفراغ، سنگ کیسه صفرا، فتق، قند خون پایین است. ، سوء تغذیه، سوراخ شدن معده، زخم، و بی اختیاری ادرار یا مدفوع. مانند همه جراحی ها، خطر مرگ وجود دارد. یک مطالعه نشان داد که زنانی که تحت عمل جراحی کاهش وزن قرار گرفته‌اند، احتمال زایمان زودرس و بچه‌هایی با سایز کوچک دارند.

آماده سازی بیماران برای جراحی لاغری در درجه اول به نگرانی های پزشکی می پردازد. اگر ارزیابی روانشناختی شما برای جراحی لاغری توسط یک متخصص سلامت روان با تجربه و آموزش دیده برای ارزیابی اختلالات خوردن انجام نشود، ارزیابی شما ارزش زیادی نخواهد داشت. اگر چاق هستید، ممکن است به اختلال خوردن مبتلا باشید، چه متوجه شده باشید یا نه،  جراحی لاغری به تنهایی آن را تغییر نخواهد داد. اختلال خوردن ممکن است پس از جراحی لاغری باقی بماند و مشکلات بیشتری ایجاد کند.

جراحی لاغری و عوارض آن

افرادی هستند که جراحی را انجام داده اند اما آرزو می کردند هرگز انجام نمی دادند. اکثر افرادی که به دنبال جراحی بودند اختلال خوردن، که بسیاری از آنها یک اختلال افسردگی یا اضطراب زمینه ای دارند، که خوردن به عنوان نوعی خود درمانی برای کاهش استرس و اضطرابشان عمل می کند.

پس از جراحی، افراد کاهش وزن پیدا می کنند. اما مشکلات روانی که آنها را به پرخوری سوق داده است از بین نرفته است. برخی آنها را بلافاصله پس از جراحی احساس می کنند در حالی که برای برخی دیگر ممکن است یک تا دو سال پس از جراحی دوباره به شدت احساس شوند.

این جراحی باعث از بین رفتن اجبار به خوردن نمی شود و بسیاری از آنها به خوردن اجباری خود ادامه می دهند و وزن اضافه می کنند یا ممکن است شکل دیگری از خوددرمانی مانند الکل یا مواد مخدر روی آورند. برخی از آنها که تا به حال بولیمیک نبوده‌اند دچار بولیمیک شده‌اند و عمداً بعد از خوردن غذا روی به استفراغ عمدی می آورند. تعداد کمی هم بی‌اشتها شده‌اند. بسیاری افسرده یا مضطرب می شوند زیرا دیگر نمی توانند به راحتی مقادیر زیادی از غذایی را که به عنوان خوددرمانی برای افسردگی و یا اضطراب استفاده می کردند بخورند.

گاهی غذا خوردن به روش قبلی منجر به سندرم دامپینگ می شود که شامل ضعف، درد شکم و گاهی اوقات تخلیه سریع روده غیرعادی بعد از غذا اتفاق می افتد. همچنین این خطر وجود دارد که افسردگی منجر به خودکشی شود و چنین مواردی و همچنین مرگ و میر ناشی از مصرف بیش از حد مواد مخدر گزارش شده است.

برخی از افرادی که تحت عمل جراحی قرار گرفته اند، تغییرات منفی در روابط خود با همسرشان یا افراد دیگر گزارش می دهند. دیگران مشکلات ارتباطی را گزارش می کنند.

اگر قصد انجام این جراحی را دارید، بهترین کاری که می توانید برای خود انجام دهید این است که با یک روان درمانگر متخصص در اختلالات خوردن و مشکلات تصویر بدن مشورت کنید. اگر قبلاً جراحی را انجام داده اید و مشکلات روانی دارید، باید با یک متخصص اختلال خوردن روان درمانی شوید تا به شما در مقابله با مشکلات کمک کند.

اکثر افرادی که این جراحی را انجام داده‌اند به بیش از گروه پشتیبانی ماهانه ارائه شده توسط برخی بیمارستان‌ها نیاز دارند. آنها برای اختلال خلقی یا اضطرابی و همچنین برای اختلال خوردن خود نیاز به درمان روانشناختی دارند.