برای درمان بهبود بی اشتهایی عصبی شاید راه های زیادی وجود نداشته باشد و مشکلات زیادی پیش روی کسی است که دچار اختلال خوردن است و همین امر موجب دلسرد شدن بیمار می شود. اما در واقع بیشتر، شاید همه موانع بر سر راه بیماران به یک چیز ختم می شود:ترس از چاق شدن. بیماران نمی‌خواهند خیلی چاق شوند. در هر کسی که من تا به حال می شناسم یا با آنها کار کرده ام و به طور کامل بهتر نشده اند، دلیل همیشه ترس از چاق شدن بوده است.
زمانی که شما نمی‌خواهید یا نمی‌توانید به بدن خود اجازه دهید آنچه را که باید انجام دهد (تجمع بافت چربی بیشتر پس از سوء تغذیه) سناریوهای مختلفی ممکن است رخ دهد. یکی از نسخه‌های رایج به این شکل است: روی آوردن به غذاهای رژیمی نامنظم، یا همیشه گرسنه و یا همیشه در آستانه پرخوری، گاهی اوقات پرخوری سبزیجات خام (شاید پرخوری در غذاهای مغذی، زمانی که گرسنگی شما واقعاً بهتر می‌شود) با یا بدون ورزش اجباری به عنوان یک تلاش ناکارآمد دیگر برای کنترل بدن.
چه عواملی ترس از چاق شدن را بیشتر می کنند؟
- گرسنگی شما بسیار زیاد است زیرا هرگز به اندازه کافی چربی یا قند (یا شاید هم پروتئین) به آن نداده اید تا آرام شود.
- بنابراین نمی توانید از خوردن مکرر بین وعده های غذایی خودداری کنید.
- شما جرات خوردن غذای واقعی را ندارید، بنابراین آشفته و بی نظم غذا خوردن هیچ کاری برای سیر کردن شما ایجاد نمی دهد.
- از آنجایی که هیچ چیز شما را سیر نمی کند، بیشتر و بیشتر از گرسنگی خود وحشت می کنید و بیشتر و بیشتر به لزوم استفاده از اقدامات شدید برای کنترل وزن خود متقاعد می شوید.
- مشغول شدن دائم به اندازه، وزن و شکل بدن.
اما در هنگام ترس از چاق شدن چه کاری میتوانیم انجام دهیم؟
یک وعده غذایی کافی، غنی، چرب، کربوهیدراتی و پروتئینی تهیه کنید و بخورید. ببینید چه حسی دارید، توجه داشته باشید که به شدت بیشتر می خواهید. بیشتر به خودت اجازه بده توجه داشته باشید که اکنون کمی کمتر به شدت بیشتر می خواهید. یکی دو ساعت صبر کنید روی تردمیل نروید یک میان وعده کافی درست کنید و بخورید و تصور کنید تا به حال در مورد غذای کم چرب چیزی نشنیده اید.
توجه داشته باشید که در ریکاوری بیشتر غذا می خواهید. بدنی که از نیازهایش محروم باشد، هرگز کاری جز فریاد زدن انجام نمی دهد، به تنها روشی که می داند، تا زمانی که آنها را به دست آورد .
ترس از چاق شدن در مبتلایان به بی اشتهایی عصبی بسیار زیاد است. اما مهم است که به یاد داشته باشید که مجبور نیستید از ترسیدن دست بردارید. همانطور که می گویند فقط باید ترس از چاق شدن را احساس کنید و به هر حال این کار را انجام دهید. شما در حین بهبودی ترس از چاق شدن ، گرسنگی ، احتباس مایعات و نفخ و گرفتگی عضلات و تعریق شبانه و اسهال، نوسانات عاطفی عظیم، نیاز سرگردان به رد کردن احکام اجتماعی متعدد در مورد سلامتی را تجربه خواهید کرد.
تصور کنید تمام موارد زیر نکات مثبتی هستند:
- افزایش سریع وزن در روزها یا هفته های اول
- احساس سفت شدن کمربند بعد از غذا خوردن
- افزایش چربی در ابتدا در ناحیه میانی
- کوچکتر شدن لباس های قدیمی
- دیدن تغییر شکل خود در آینه
- وقتی که به خود نگاه می کنید، چربی در قسمت های جدید بدن شما ظاهر می شود
- وقتی حرکت می‌کنید، احساس می‌کنید که قسمت‌هایی از بدنتان با همدیگر برخورد می‌کند پیوند دادن هر غذای جدید یا وعده غذایی بزرگتر با افزایش وزن مستقیم
- در بیشتر اتاق ها لاغرترین فرد نباشید
- مشاهده یا تصور افراد دیگر که متوجه افزایش وزن شما می شوند
- از دست دادن هویتی که بر اساس لاغری و ضعف ساخته شده بود
تصور کنید همه این چیزها همچنان اتفاق می افتد، همانطور که باید، اما هیچ یک از آنها شما را آزار نمی دهد. تصور کنید، اگر دوست دارید، از آنها استقبال کنید، زیرا ممکن است از داشتن استخوان‌های متراکم‌تر، موهای براق‌تر، پوست شفاف‌تر، عضلات قوی‌تر، استقامت بهتر استقبال کنید، زیرا، مانند همه این‌ها، آنها به وضوح برای بهبودی از بیماری به شکوفایی اهمیت دارند.
می توانید بگویید که کم کردن ترس از چاق شدن به معنای نادیده گرفتن بخش مهمی از واقعیت بی اشتهایی عصبی است . اما نکته این است که اگر اجازه دهید فیزیولوژی شما را نجات خواهد . یک راه مناسب برای پیشرفت این است که «کارهایی را که اگر از چاق شدن نمی ترسیدم انجام می دادم» را ثبت کنید. ممکن است متوجه شوید که فقط نوشتن به شما کمک می کند تا تصمیمات بهتری بگیرید.
با رها کردن بدنی که اندازه و شکل آن باعث شده است که شما به شکل وحشتناکی به اندازه و شکل اهمیت دهید، نسخه ای ناشناخته را دریافت می کنید که سلامت شما را تضمین خواهد کرد.