از دست دادن یک روتین و احساس بی هدفی می تواند منجر به تجربه علائم افسردگی پس از بازنشستگی شود. حتی اگر در ابتدا احساس می کنید از دست رفته اید، بازنشستگی می تواند شروع سال های طلایی شما باشد. این بدان معنا نیست که انتقال برای همه آسان است و احساس غمگینی، ناامیدی یا از دست دادن طبیعی و معتبر است.
افسردگی پس از بازنشستگی نیز شایع است. مدیریت افسردگی ممکن است، با این حال، و مراقبت از خود و حمایت می تواند تفاوت ایجاد کند.
چرا بازنشستگی باعث افسردگی می شود؟
هرکسی بازنشستگی را به گونه ای متفاوت تجربه می کند. اما بازنشستگی ممکن است در برخی از افرادی که با چالش های خاصی روبرو هستند، منجر به افسردگی شود.
برای بسیاری از مردم، کارشان به آنها معنا و هدفی در زندگیشان می دهد. آیریس وایچلر، مددکار اجتماعی بالینی دارای مجوز مستقر در شیکاگو و نویسنده کتاب «بازگشت نقش، چگونه از خود و والدین سالخورده خود مراقبت کنیم»، می‌گوید: وقتی شغل آنها از بین می‌رود، پر کردن این شکاف با چیز دیگری دشوار است.
به گفته وایچلر، متخصص مراقبت از سالمندان، کار کردن می‌تواند پاداش‌های عاطفی مانند احساس موفقیت و رضایت را به همراه داشته باشد. همچنین فرصت هایی برای اجتماعی شدن و تحریک فکری ارائه می دهد. او می گوید: «وقتی این محیط از بین برود، افسردگی و غم ظاهر می شود.
این ممکن است به ویژه برای بازنشستگانی که مشکلات زیر را دارند بیشتر باشد:
- همسری را از دست داده اند
- به تنهایی زندگی می کنند
- از فعالیت های روزمره به یک سبک زندگی بی تحرک تر کوچ می کنند
- با فشار مالی مواجه شود
- کسی که نمی خواست بازنشسته شود
- با چالش های بیماری جسمی زندگی می کند
برای برخی از بازنشستگان، تشخیص یک دوره موقت غمگینی یا افسردگی بالینی می تواند دشوار باشد. در حالی که افسردگی ممکن است شامل احساس غم و اندوه باشد، همچنین می تواند احساسات و نشانه های فیزیکی بی شمار دیگری را نشان دهد.
اما بر خلاف غم و اندوه، افسردگی یک تشخیص رسمی سلامت روان است که در صورت عدم درمان می تواند ماه ها یا حتی سال ها طول بکشد.
علائم افسردگی
اختلال افسردگی اساسی که به آن افسردگی بالینی نیز گفته می شود، یک اختلال خلقی است.
علائم عبارتند از:
- کاهش توانایی احساس لذت یا لذت بردن از فعالیت هایی که قبلاً به آنها علاقه داشتید
- احساس ناامیدی
- تحریک پذیری و طغیان خشم
- گریه بدون دلیل خاصی
- احساس گناه یا بی ارزشی
- مشکل در تمرکز
- مشکل در تصمیم گیری
- تغییرات در اشتها
- کاهش وزن یا افزایش وزن
- خستگی و بدن درد
- تغییر در الگوهای خواب
شما ممکن است فقط چند علامت را در لیست تجربه کنید، که لزوماً نشان دهنده افسردگی شما نیست. اگر ۴ یا بیشتر از این علائم را تقریباً روزانه برای بیش از ۲ هفته تجربه می کنید، ممکن است خوب باشد که برای پشتیبانی حرفه ای تماس بگیرید.
درمانگران می‌توانند به شما اطلاعات بدهند و مهارت‌هایی را در مورد راه‌های کنار آمدن و سازگاری با دوران بازنشستگی به شما آموزش دهند. ویچلر می گوید: آنها همچنین می توانند شدت افسردگی را ارزیابی کنند و در صورت نیاز به دارو توصیه کنند.
بازنشستگی چه تاثیری بر سلامت روان شما دارد؟
علاوه بر افسردگی، بازنشستگان ممکن است اثرات متعددی بر سلامت روان داشته باشند. به گفته منبع مورد اعتماد سازمان جهانی بهداشت (WHO)، اضطراب یکی از رایج ترین چالش های سلامت روانی است که سالمندان با آن مواجه هستند.
علائم اضطراب می تواند مربوط به نگرانی های مالی، بیماری، ترس از وابستگی به دیگران و عوامل دیگر باشد. سبک زندگی بی تحرک نیز می تواند به اضطراب کمک کند.
بازنشستگان، به‌ویژه آن‌هایی که به‌طور غیرمنتظره یا ناخواسته کار را ترک کردند، ممکن است احساس خشم مداوم نسبت به خود، کارفرمای قبلی یا اعضای خانواده خود را تجربه کنند. دوره گذار همچنین می تواند بر روابط، به ویژه شرکای عاشقانه، استرس وارد کند.
«بسیاری از مردم [قبل از اینکه اتفاق بیفتد] درباره بازنشستگی با شریک زندگی خود بحث نمی کنند. بنابراین، هر دو ممکن است انتظارات متفاوتی داشته باشند، و این می تواند منجر به تضادهای زیادی شود. اگر یک زن و شوهر از دیدن یکدیگر در عصرها به گذراندن بیشتر وقت خود با یکدیگر بروند، پویایی رابطه ممکن است تغییر کند.
اما همه اثرات بازنشستگی بر سلامت روان منجر به چالش نمی شود.
یک مطالعه در سال ۲۰۱۸ با استفاده از داده‌های تابلویی از مطالعه بهداشت و بازنشستگی نشان داد که بسیاری از افراد پس از بازنشستگی، اثرات مثبتی بر سلامتی، مانند افزایش احساس رضایت از زندگی، تجربه می‌کنند. این همه به زمینه و شرایط بستگی دارد.
چگونه افسردگی پس از بازنشستگی را مدیریت کنیم؟
افسردگی یک وضعیت رسمی سلامت روان است و علائم را می توان مدیریت کرد. درمان اغلب موثر است، بنابراین تسکین ممکن است. اگر پس از بازنشستگی با افسردگی زندگی می کنید، مراقبت از خود نیز ضروری است.
- یک انتقال تدریجی را در نظر بگیرید
بسیاری از مردم کنترلی بر زمان و نحوه بازنشستگی ندارند. اما در صورت امکان، کاهش تدریجی کار به شما زمان می‌دهد تا خود را با یک سبک زندگی جدید وفق دهید، نه اینکه از حالت تمام‌وقت به اصلاً کار نکنید.
وایچلر می‌گوید: «این به مردم کمک می‌کند تا کنترل بیشتری داشته باشند و بازنشستگی کمتر ناگهانی و مخل احساس شود.
تجربه ممکن است برای همه متفاوت به نظر برسد، اما انتقال تدریجی ممکن است به این معنی باشد:
پروژه‌هایی را در خانه برنامه‌ریزی کنید که می‌توانید در حین بازنشستگی روی آنها کار کنید و بعد از انجام آن می‌توانید تمام وقت آنها را انجام دهید.
درخواست رفتن از تمام وقت به پاره وقت برای چند ماه قبل از بازنشستگی
به یک برنامه راهنمایی بپیوندید که به شما امکان می دهد در زمینه ای که دوست دارید فعال بمانید
- سعی کنید ساختار ایجاد کنید
داشتن یک برنامه زمانی می‌تواند حس هدف و ساختاری را که اشتغال ایجاد می‌کند تقلید کند.
«تقویمی تهیه کنید که به شما کمک می‌کند مشغول شوید. وایچلر می‌گوید: چیزهای ممکن شامل کلاس‌های ورزشی، رویدادهای اجتماعی با دوستان، شرکت در سخنرانی‌ها یا گذراندن وقت با خانواده است. “این به شما کمک می کند تا کنترل بیشتری بر برنامه و زندگی خود داشته باشید.”
- تا حد امکان فعال بمانید
به گفته لیت، یافتن فرصت هایی برای ایجاد روابط جدید و اجتماعی شدن ممکن است کمک کند.
«این می تواند کار داوطلبانه در جامعه یا حتی شروع یک حرفه جدید باشد. چه کسی می داند؟» لیت گفت. اما شما باید حرکت کنید. شما باید فعال باشید.»
با توجه به انجمن روانشناسی آمریکا (APA)، نشان داده شده است که کار و کار داوطلبانه از افسردگی و همچنین علائم زوال عقل و فشار خون بالا جلوگیری می کند.
اگر با محدودیت های فیزیکی روبرو هستید، استفاده از فناوری را برای حفظ ارتباط و توسعه مهارت ها و علایق جدید در نظر بگیرید. می توانید دوره های آنلاین و جوامعی را پیدا کنید که ممکن است به شما در انجام این کار کمک کنند.
- تعیین اهداف جدید می تواند کمک کننده باشد
اهداف می توانند به شما کمک کنند تا احساس هدف را حفظ کرده یا دوباره به دست آورید.
یک مطالعه همگروهی منبع معتبر بر روی ۶۹۸۵ بزرگسال نشان داد که داشتن احساس هدف باعث بهبود در موارد زیر می شود:
- سلامت جسمی و روانی
- کیفیت کلی زندگی
- کاهش احتمال مرگ و میر
با این حال، استفاده از خواسته ها و اهداف شخصی می تواند برای بسیاری از بازنشستگان به طور غیرمنتظره ای چالش برانگیز باشد.
“این یک گذار از این طرز فکر است که “من باید کار کنم”. من باید پول در بیاورم. من باید بچه هایم را بزرگ کنم، تا اکنون در مرحله ای هستم که شما خواسته های خود را بررسی می کنید. “من می خواهم سالم تر باشم. من می خواهم بیشتر سفر کنم. من می خواهم بیشتر از زندگی لذت ببرم. من می خواهم بیشتر معاشرت کنم.