افراد مبتلا به اختلال پرخوری بینج بیشتر از افراد عادی به دنبال جراحی چاقی از جمله اسلیو معده برای تغییر رفتارهای غذایی و وزن خود هستند .
اختلال پرخوری که معمولا به عنوان اختلال پرخوری بینج شناخته می شود، شایع ترین تشخیص اختلال خوردن است. آنهایی که با اختلال پرخوری بینج دست و پنجه نرم می کنند، اغلب روابط پیچیده ای با بدن خود دارند، به خصوص اگر رفتارهای پرخوری آنها منجر به افزایش وزن شده باشد. چه به دلیل انگ اجتماعی یا پزشکی زندگی در بدن بزرگتر یا فشار متخصصان پزشکی، به نظر می‌رسد.
این افراد اغلب به جای پرداختن علل ، علائم اختلال پرخوری بینج را درمان می کنند. درک رابطه بین اختلال پرخوری بینج، سلامت روان و رفاه، و جراحی چاقی قبل از تصمیم گیری در مورد جراحی های چاقی مهم است.
اختلال پرخوری چیست؟
بر اساس کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنج(DSM-5) سه علامت اصلی اختلال پرخوری بینج عبارت است از
- دوره های مکرر پرخوری حداقل ۲ روز در هفته به مدت ۶ ماه طوری که غذای مصرف شده در یک دوره ۲ ساعته نسبت به یک فرد معمولی در یک دوره زمانی مشابه واضحا بیشترباشد. این پرخوری ها اغلب به خوردن تا زمانی که به طور ناراحت کننده سیر شوند ادامه می یابد.
- تنها غذا خوردن، سریع غذا خوردن، و احساس گناه یا شرم بعد از پرخوری در اغلب افراد مبلا به پرخوری دیده می شود.
- افراد مبتلا به اختلال پرخوری بینج در هیچ رفتار جبرانی پس از اپیزودهای پرخوری درگیر نمی شوند.
اختلال پرخوری بینج تنها در افرادی که در بدن بزرگتر زندگی می کنند رخ نمی دهد، با این حال، افزایش وزن و چاقی می تواند پیامد فیزیکی این بیماری روانی باشد.
جراحی های چاقی
همانطور که یک مقاله منتشر شده توسط دانشکده پزشکی جانز هاپکینز توضیح می دهد، “جراحی چاقی از جمله اسلیو معده موثرترین درمان ما برای چاقی شدید است. به گفته انجمن جراحی متابولیک و چاقی آمریکا (ASMBS)، «هدف این عمل‌ها اصلاح معده و روده برای درمان عوارض چاقی و بیماری‌های مرتبط است. این عمل ها ممکن است معده را کوچکتر کند و همچنین بخشی از روده را دور بزند. این منجر به مصرف غذای کمتر و تغییر در نحوه جذب غذا برای انرژی در بدن و در نتیجه کاهش گرسنگی و افزایش سیری می شود. این روش ها توانایی بدن برای رسیدن به وزن سالم را بهبود می بخشد.
علیرغم اینکه این جراحی‌ها رایج‌تر می‌شوند، بسیاری نمی‌دانند که آنها چیست یا چرا توسط متخصصان پزشکی توصیه می‌شوند.
جراحی های چاقی از جمله اسلیو معده به عنوان نوعی از جراحی زیبایی توصیه نمی شود. هدف ممکن است کاهش وزن یک فرد باشد، با این حال، این برای زیبایی شناسی نیست، بلکه در عوض، بهبود سلامت فیزیکی و پزشکی آنها است.
بیان این امر بسیار مهم است زیرا هدف این مقاله تشویق جراحی های چاقی برای اهداف زیبایی نیست، بلکه ارائه آموزش روانی برای کسانی است که قصد جراحی چاقی دارند و ممکن است اختلال پرخوری بینج نیز داشته باشند.
جراحی های چاقی تایید شده توسط ASMBS عبارتند از:
- گاسترکتومی اسلیو لاپاراسکوپی
- بای پس معده Roux-en-Y (“بای پس معده”)
- نوار معده قابل تنظیم (AGB)
- انحراف بیلیوپانکراس با سوئیچ دوازدهه (BPD-DS)
- آناستوموز منفرد بای پس دوازدهه – روده با اسلیو گاسترکتومی (SADI-S )
جراحی های چاقی از جمله اسلیو معده بدون خطر نیستند و هر یک از روش های فوق دارای معایب خاص خود هستند که برخی از آنها کمبود ویتامین و مواد معدنی، ایجاد زخم، مشکلات یا انسدادهای روده و احساس تهوع پس از خوردن یا آشامیدن است.
اسلیو معده و اختلال پرخوری بینج
این که آیا اختلال پرخوری بینج یا چاقی در اولویت درمان قرار می گیرد، یک وضعیت مرغ و تخم مرغ است. افراد می توانند چاقی را در نتیجه رفتارهای اختلال پرخوری بینج تجربه کنند، با این حال، افراد چاق نیز در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اختلال پرخوری بینج هستند. این احتمالاً به دلیل درگیر شدن در رفتارهای محدود کننده در تلاش برای تغییر بدن و در نهایت پرخوری پس از دوره های طولانی محرومیت از مواد مغذی است.
پژوهش ها در ایلات متحده آمریکا نشان می دهد بین ۶ تا ۶۹ درصد از مبتلایان به اختلال پرخوری بینج نوعی جراحی چاقی از جمله اسلیو معده انجام داده اند. این رفتارهای اختلال پرخوری بینج ممکن است بعد از جراحی نیز ایجاد شود. علاوه بر این، برخی افراد رفتارهای ناخواسته اختلال خوردن را پس از جراحی تجربه می کنند. به عنوان مثال، یک فرد ممکن است بعد از غذا به دلیل سیری بیش از حد یا واکنش بدنش به غذای بعد از عمل استفراغ کند. افراد همچنین ممکن است برای اجتناب از احساس تهوع یا احساس پری ناشی از خوردن یا آشامیدن، در غذا خوردن خود محدودیت ایجاد کنند.
همانطور که در بالا ذکر شد، جراحی چاقی از جمله اسلیو ممکن است برای کاهش افزایش وزن ناشی از رفتارهای پرخوری موثر باشد، با این حال، نمی تواند راهکار موثری برای پایان اختلال پرخوری بینج باشد.
افراد ممکن است به دلایل زیادی دست به رفتارهای پرخوری بزنند که برخی از آنها عبارتند از تلاش برای کنار آمدن با مشکلات با استفاده از غذا، تجربه اعتیاد به احساسات فیزیکی خوردن، داشتن سابقه ناامنی غذایی، تجربه تروما و بسیاری موارد دیگر. بدون پرداختن به این جنبه‌ها، افراد دارای رفتارهای اختلال پرخوری بینج که تحت عمل جراحی اسلیو قرار می‌گیرند، می‌توانند در معرض خطر بزرگی قرار بگیرند.
این افراد ممکن است به رفتارهای دیگری روی بیاورند که به همان اندازه ناکارآمد و/یا ناسازگار هستند. علاوه بر این، آنها ممکن است با وجود اسلیو ، باند معده و غیره به رفتارهای جبرانی و یا پرخوری ادامه دهند که می تواند آسیب فیزیکی شدیدی به بدن وارد کند و حتی منجر به مرگ شود.
در نهایت، اختلالات خوردن، اختلالات روانی و جسمی پیچیده ای هستند که نیاز به درمان گسترده توسط یک تیم چند رشته ای دارند. همانطور که AMBS مشخص می کند، “جراحی چاقی موفق به یک رویکرد مبتنی بر تیم نیاز دارد که شامل جراح، متخصص تغذیه، روانشناس، و متخصص داخلی است .
اگر با اختلال پرخوری بینج دست و پنجه نرم می کنید و می خواهید جراحی چاقی انجام دهید پیدا کردن یک تیم آموزش دیده در زمینه اختلالات خوردن و جراحی های چاقی از جمله اسلیو بسیار مهم است تا به این بحث به طور ایمن و جامع نزدیک شوید.
منابع:
[۱] Conceicao, E., et al. (2014). Characterization of eating disorders after bariatric surgery: a case series study. International Journal of Eating Disorders, ۴۶:۳.
[۲] American Psychiatric Association. (2013). Diagnostic and statistical manual of mental disorders (۵th ed.).
[۳] Coughlin, J. (2014). Bariatric surgery and eating disorders. Hopkins Brain Wise.
[۴] Public Education Committee (2021). Bariatric Surgery Procedures. American Society for Metabolic and Bariatric Surgery, retrieved from https://asmbs.org/patients/bariatric-surgery-procedures.
[۵] Definition and facts for binge eating disorder. National Institute of Diabetes and Digestive and Kidney Issues. Retrieved from https://www.niddk.nih.gov/health-information/weight-management/binge-eating-disorder/definition-facts.