ورزشکاران معمولاً نگران ظاهر خود هستند و همه آنها می خواهند عملکرد خوبی داشته باشند. در بیشتر مواقع، این عوامل به آنها انگیزه می دهد تا برای آماده سازی بدن و تکمیل مهارت های خود سخت کار کنند. اما گاهی اوقات برای رسیدن به این اهداف، ورزشکاران به روش های خود تخریبی متوسل می شوند که منجر به اختلالات خوردن در ورزشکاران مانند بی اشتهایی و پرخوری عصبی می شود. بی اشتهایی با وزن کم غیرطبیعی بدن، ترس شدید از افزایش وزن و درک تحریف شده از وزن تعریف می شود. پرخوری عصبی با دوره‌های پرخوری یا پرخوری بیش از حد مشخص می‌شود که به دنبال آن پاکسازی صورت می‌گیرد.
در برخی از ورزش‌هایی که بدن لاغر (مانند اسکیت، ژیمناستیک) و در برخی از ورزش‌های تنظیم وزن (مانند کشتی)، بروز اختلالات خوردن به‌طور نگران‌کننده‌ای زیاد است. مطالعات مختلف پزشکی ورزشی میزان اختلالات خوردن را تا ۶۰ درصد گزارش می‌کنند که این اختلال در ورزشکاران ۸ یا ۹ ساله رخ می‌دهد. لازم به ذکر است که چنین بیماری هایی در ورزشکاران صرفا به ورزش های ذکر شده در بالا محدود نمی شود. ورزشکاران در تمام رشته های ورزشی در معرض خطر اختلالات خوردن هستند.
کنترل وزن ناسالم می تواند شامل استفاده از روش هایی باشد که می تواند اثرات مخربی بر بدن داشته باشد.
تکنیک های مضر که نشان از اختلال خوردن در ورزشکاران است:
- دیورتیک ها (موادی که باعث دفع آب اضافی می شوند).
- ملین ها
- استفراغ خود القا شده.
- ورزش هوازی بیش از حد و اجباری.
- رژیم غذایی که به خود گرسنگی دادن نزدیک می شود.
علائم هشدار دهنده در مورد اختلال خوردن در ورزشکاران
- بیش از حد به “چاق” بودن فکر کردن، به ویژه در ورزشکاری که وزن طبیعی دارد.
- عادات غذایی غیرمعمول، به ویژه نشانه های مصرف بیش از حد غذا (و اغلب مخفیانه) اولین بخش از الگوی پرخوری پرخوری.
- شواهد پاکسازی با مسهل یا استفراغ. یکی از نشانه های استفراغ مکرر ممکن است زخم های گوشه دهان یا زبان ناشی از اسید معده باشد.
- اجتناب از غذا یا محدودیت شدید کالری.
- دوره های متناوب خستگی و تحریک پذیری.