آمارهای جدید نشان می دهد که هزاران زن از اختلالات خوردن در میانسالی رنج می برند که ناشی از ناراحتی دوران کودکی، سوء استفاده جنسی، طلاق، مشکلات مالی و سوگ در میانسالی است.
مطالعه جدید که توسط دانشگاه کالج لندن انجام شد، با ۵۳۰۰ زن ۴۰ تا ۵۰ سال در بریتانیا مصاحبه کردند و دریافتند که ۱۵ درصد از آنان در مقطعی از زندگی خود و سه درصد در یک سال گذشته دچار اختلال خوردن بوده اند. در مقابل، تقریباً یک زن از هر ۱۰۰ زن بین ۱۵ تا ۳۰ سال به اختلال خوردن مبتلا شده است، اگرچه بسیاری از آنها ممکن است در سکوت رنج ببرند.
این مطالعه اولین مطالعه در نوع خود است که به بررسی شیوع در جمعیتی از زنان در دهه پنجم و ششم زندگی می پردازد و به طور موثر نشان می دهد که اختلالات خوردن محدود به جوانان نیست.
اختلالات خوردن فقط مختص جوانان نیست
باورعمومی بر این است که اختلالات خوردن یک بیماری برای جوانان است و بسیاری از جوانان از بی اشتهایی عصبی، پرخوری عصبی و اختلال پرخوری رنج می برند. با این حال، طبق تحقیقات انجمن ملی بی‌اشتهایی عصبی و اختلالات مرتبط (ANAD)، جوانان بزرگ می‌شوند و همانطور که رشد می‌کنند، تنها ۵۰ درصد از مبتلایان به اختلالات خوردن گزارش می‌دهند که بهبود یافته‌اند. دکتر نادیا میکالی، نویسنده ارشد این مطالعه، از UCL گفت: بسیاری از زنانی که در این مطالعه شرکت کردند به ما گفتند که این اولین بار است که در مورد مشکلات خوردن خود صحبت می کنند، بنابراین ما باید بدانیم که چرا بسیاری از زنان به دنبال کمک نیستند. میانسالانی که از اختلالات خوردن رنج می برند به سه دسته تقسیم می شوند
- رایج ترین سناریو این است که آنها برای چندین دهه با اختلال خوردن مواجه بوده اند.
- بهبود یافته اند و به دلایل مختلف اختلال خوردن دوباره ظاهر شده است.
- یا بعداً در زندگی دچار اختلال خوردن شده اند.
میانسالان مبتلا به بولیمیا و اختلالات خوردن در حال افزایش هستند همه ما دوست داریم فکر کنیم که اختلالات خوردن بعد از بزرگسالی متوقف می شود، اما آمار به ما نشان می دهد که اینطور نیست. مرکز Renfrew، یک مرکز مشهور درمان اختلالات خوردن در پنسیلوانیا و سایر مکان‌ها، گزارش می‌دهد که تعداد افراد میانسال مبتلا به بولیمیا یا سایر اختلالات خوردن، بین سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۰، ۴۲ درصد افزایش یافته است.
واقعیت این است که زنان در سنین میانسالی و پیری همچنان با تصویر بدنی و پذیرش بدن خود درگیر هستند. مطالعه ای که در مجله بین المللی اختلالات خوردن منتشر شد، تقریباً ۲۰۰۰ زن ۵۰ ساله و بالاتر را مورد بررسی قرار داد. بیش از ۷۰ درصد از آنها در حال حاضر در تلاش برای کاهش وزن بودند و ۸۰ درصد گفتند که وزن و شکل بدن آنها بر تصویر ذهنی که از خود دارند تأثیر می گذارد. بیش از ۱۰ درصد از این زنان نشانه هایی از اختلال خوردن داشتند.
محقق اصلی این مطالعه، سینتیا بولیک، استاد برجسته اختلالات خوردن در دانشگاه کارولینای شمالی، مرکز عالی اختلالات خوردن، یائسگی را با بلوغ مقایسه می‌کند و می‌گوید زنان تغییرات فیزیکی و عاطفی عظیمی را تجربه می‌کنند. زنان پس از یائسگی تغییرات هورمونی دارند و تمایل به افزایش وزن دارند، و این درحالی است که در جامعه زنان با زیبایی و جوانی ارزش گذاری می شوند.
مسئولیت های شخصی ممکن است مانع از درمان شود
چالش دیگر برای بزرگسالانی که وارد درمان می شوند، مسئولیت های شخصی است که جوانان ممکن است نداشته باشند، مانند شغل تمام وقت، خانه داری و شاید فرزندانی که از آنها مراقبت کنند. اما امروزه همه ی بیماران می توانند به آسانی در خانه و تنها با گوشی تلفن همراه خود از خدمات درمانی بهره ببرند و با متخصصین این حوزه در تماس باشند.
بدن مقاومت کمتری در برابر اختلالات خوردن در میانسالی دارد
چیزی که نمی توان نادیده گرفت این است که اختلالات خوردن کشنده ترین بیماری روانی است. این بیماری بدن ما را مورد آزار قرار می دهد، جسم را تا مرزهای خطرناک می کشاند. بدن‌های جوان‌تر توانایی بیشتری نسبت به افراد مسن‌تر دارند بنابراین بهتر میتوانند این بیماری را تحمل کنند. گرسنگی، پرخوری و پاکسازی همگی بر قلب و سیستم گوارشی تأثیر می‌گذارند. الگوهای غذایی نامنظم می تواند باعث عدم تعادل هورمونی شود که می تواند منجر به پوکی استخوان شود. استفراغ مکرر و سوء تغذیه نیز به دندان آسیب می رساند. این مشکلات با افزایش سن افراد بیشتر و سریع‌تر به بدنشان ضربه می‌زنند و بدن توانایی مقابله با آن ها را ندارد. در واقع، زنان سالمند ۷۸ درصد از کل مرگ‌های ناشی از بی‌اشتهایی را تشکیل می‌دهند؛ میانگین سنی که زنان بر اثر این بیماری می‌میرند ۶۹ سال است. اگرچه ناامید کننده است، اما این آمار به ما امکان می دهد به کسانی که برای مدت طولانی پشت پرده ها پنهان شده اند کمک کنیم. این فرصتی است تا امید و بهبودی برای آنها فراهم شود. افزایش آگاهی میانسال مبتلا به بولیمیا یا سایر اختلالات خوردن راه را برای درمان و فراگیر شدن درمان باز می کند. هیچ وقت برای دریافت کمکی که شایسته آن هستید دیر نیست.