لاغری مدت‌ها مشخصه تشخیص آنورکسیا بوده است، اما دیگر اینچنین نیست. ایده اینکه شخصی با اندام لاغر،چه رسد به “چاق”، به انورکسیا عصبی مبتلا شود، مستقیماً در تضاد با نحوه تصویرسازی این اختلال در رسانه‌هاست. به عنوان مثال، وقتی به انورکسیا فکر می‌کنید، تصویر چه کسی در ذهنتان می‌آید؟ زنی که می توانید دنده ها و ستون فقرات بیرون زده اش را بشمارید؟ یا تصویری از نوار متر دور کمر باریک؟
عکس های زیادی روزانه در خصوص آنورکسیا در رسانه ها منتشر می شوند بنابراین جای تعجب نیست که ما تصورمان از این بیماری ظاهری لاغر باشد. با این حال علم به ما نشان می دهد که این درست نیست. فردی که لاغر نیست ممکن است به بی اشتهایی عصبی مبتلا شود که به آن بی اشتهایی عصبی غیر معمول می گویند.
بی اشتهایی عصبی یا آنورکسیا غیر معمول
- فرد باید غذا را محدود کند (مثلاً رژیم غذایی)، که باعث می شود وزنش به میزان قابل توجهی کمتر از وزنی باشد که در غیر این صورت می بود.
- فرد فوق العاده از افزایش وزن می ترسد.
همچنین، حداقل یکی از موارد زیر باید به طور مکرر رخ دهد:
- فرد بدن خود را به شیوه های تحریف شده می بیند یا ارزیابی می کند.
- وزن یا ادراک آنها از بدنشان بر روحیه یا عزت نفس آنها تأثیر می گذارد (به عنوان مثال، اضافه کردن نیم کیلو ممکن است باعث ایجاد خلق و خوی وحشتناک و احساس بی ارزشی شود).
- فرد در مورد کاهش وزن خود یا اثرات کم‌خوری بر بدنش آگاه نیست.
فرد مبتلا به بی اشتهایی عصبی غیر معمول فکر می کند که بیمار نیست و اغلب معتقد است که باید وزن بیشتری از دست بدهد. این می تواند تا حدی به دلیل تأثیر این اختلال باشد و تا حدودی به دلیل شرایط محیطی باشد که به آنها می گوید باید وزن بیشتری کم کنند یا به آنها برای کاهش وزن تبریک می گویند (به عنوان مثال، محیط های پزشکی که در آن BMI بر ایده های مربوط به سلامتی، تبلیغات رسانه ای و اجتماعی حاکم است).
بی اشتهایی عصبی غیر معمول در مقابل بی اشتهایی عصبی
بنابراین فردی که لاغر نیست می‌تواند به بی‌اشتهایی عصبی مبتلا شود، مانند هر کس در هر دسته BMI: وزن طبیعی، اضافه وزن، چاق و کم وزن. اگر نگران هستید که ممکن است یک اختلال خوردن را تجربه کنید یا “فقط” در حال مبارزه با غذا و تصویر بدن هستید با سامانه روزور نوبت تماس بگیرید درمانگران متخصص اختلالات خوردن می توانند به شما کمک کنند.