آنورکسیا در هر سایز و اندازه ای

لاغری مدت‌ها مشخصه تشخیص آنورکسیا بوده است، اما دیگر اینچنین نیست. ایده اینکه شخصی با اندام لاغر،چه رسد به “چاق”، به انورکسیا عصبی مبتلا شود، مستقیماً در تضاد با نحوه تصویرسازی این اختلال در رسانه‌هاست. به عنوان مثال، وقتی به انورکسیا فکر می‌کنید، تصویر چه کسی در ذهنتان می‌آید؟ زنی که می توانید دنده ها و ستون فقرات بیرون زده اش را بشمارید؟ یا تصویری از نوار متر دور کمر باریک؟

عکس های زیادی روزانه در خصوص آنورکسیا در رسانه ها منتشر می شوند بنابراین جای تعجب نیست که ما تصورمان از این بیماری ظاهری لاغر باشد. با این حال علم به ما نشان می دهد که این درست نیست. فردی که لاغر نیست ممکن است به بی اشتهایی عصبی مبتلا شود که به آن بی اشتهایی عصبی غیر معمول می گویند.

بی اشتهایی عصبی یا آنورکسیا غیر معمول

بی اشتهایی عصبی غیر معمول زمانی است که یک فرد، با وجود کاهش وزن قابل توجه، همچنان می تواند به عنوان وزن طبیعی، اضافه وزن یا چاق طبقه بندی شود و تمام نشانگرهای دیگر بی اشتهایی عصبی را داشته باشد. بنابراین، در زبان غیر بالینی، این موارد عبارتند از:
  • فرد باید غذا را محدود کند (مثلاً رژیم غذایی)، که باعث می شود وزنش به میزان قابل توجهی کمتر از وزنی باشد که در غیر این صورت می بود.
  • فرد فوق العاده از افزایش وزن می ترسد.

همچنین، حداقل یکی از موارد زیر باید به طور مکرر رخ دهد:

  • فرد بدن خود را به شیوه های تحریف شده می بیند یا ارزیابی می کند.
  • وزن یا ادراک آنها از بدنشان بر روحیه یا عزت نفس آنها تأثیر می گذارد (به عنوان مثال، اضافه کردن نیم کیلو ممکن است باعث ایجاد خلق و خوی وحشتناک و احساس بی ارزشی شود).
  • فرد در مورد کاهش وزن خود یا اثرات کم‌خوری بر بدنش آگاه نیست.

فرد مبتلا به بی اشتهایی عصبی غیر معمول فکر می کند که بیمار نیست و اغلب معتقد است که باید وزن بیشتری از دست بدهد. این می تواند تا حدی به دلیل تأثیر این اختلال باشد و تا حدودی به دلیل شرایط محیطی باشد که به آنها می گوید باید وزن بیشتری کم کنند یا به آنها برای کاهش وزن تبریک می گویند (به عنوان مثال، محیط های پزشکی که در آن BMI بر ایده های مربوط به سلامتی، تبلیغات رسانه ای و اجتماعی حاکم است).

آنورکسیا در هر سایز و اندازه ای

بی اشتهایی عصبی غیر معمول در مقابل بی اشتهایی عصبی

تحقیقات  نشان می دهد که بار بیماری های روانی بین بی اشتهایی عصبی غیر معمول و بی اشتهایی عصبی قابل مقایسه است. علاوه بر این، بی اشتهایی عصبی غیر معمول خطرات و پیامدهای فیزیکی مشابهی با بی اشتهایی عصبی کم وزن دارد . این اثرات می تواند از ریزش مو و خشکی پوست گرفته تا مشکلات قلبی شدید باشد. علاوه بر این، بی اشتهایی عصبی از دیرباز به عنوان کشنده ترین اختلالات خوردن شناخته شده است و از میان اختلالات سلامت روان، اختلالات خوردن از جمله مرگبارترین ها هستند و پس از اختلالات مصرف مواد افیونی در رتبه دوم قرار دارند. با این وجود، هنگام تعیین یک تشخیص، برش BMI می تواند بین بی اشتهایی عصبی و بی اشتهایی عصبی غیر معمول تمایز قائل شود. با این حال، BMI عواملی را در نظر نمی گیرد که می توانند به BMI بالاتر یا پایین تر منحرف شوند. به عنوان مثال می توان به ژنتیک، جنسیت، بدنسازی، کشور، نژاد و غیره اشاره کرد.
بر خلاف بی اشتهایی عصبی، کمتر به بی اشتهایی عصبی غیر معمول پرداخته می شود. به عنوان مثال، این اختلال به جای بی اشتهایی عصبی، تحت یک نوع اختلال تغذیه ای به ظاهر کمتر جدی قرار می گیرد. این تفکیک بی اشتهایی به معمول و غیر معمول موجب گیج شدن عموم مردم می شود. همچنین، “غیر معمول” به معنای غیر معمول است. پس منطقاً دیگری باید بی اشتهایی عصبی «معمول» و معمولی باشد، درست است؟ خوب، شاید نه. بررسی ادبیات موجود نشان می دهد که بی اشتهایی عصبی غیر معمول حداقل به اندازه بی اشتهایی عصبی معمولی رایج است (Harrop et al., 2021). به امید اینکه تحقیق و زمان بتواند این مسائل را روشن یا اصلاح کند. اطلاعات در مورد بی اشتهایی عصبی غیر معمول همچنان در حال گسترش است.

بنابراین فردی که لاغر نیست می‌تواند به بی‌اشتهایی عصبی مبتلا شود، مانند هر کس در هر دسته BMI: وزن طبیعی، اضافه وزن، چاق و کم وزن. اگر نگران هستید که ممکن است یک اختلال خوردن را تجربه کنید  یا “فقط” در حال مبارزه با غذا و تصویر بدن هستید با سامانه روزور نوبت تماس بگیرید درمانگران متخصص اختلالات خوردن می توانند به شما کمک کنند.

قبل از شروع درمان پرخوری یا پرخوری عصبی میتوانید با

 تهیه برنامه غذایی پرخوری عصبی از اینجا

بمدت دوهفته شروع درمان را امتحان نمایید. این برنامه غذایی تا حدود زیادی پرخوری اولیه را متوقف می کند.

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

پیمایش به بالا