اجتناب از بدن
دیشب جلسه آنلاینی با بیماری داشتم که سالها از اختلال بولیمیا نروزا رنج می برد. او درگیر اجتناب همیشگی از بدن بود. یکی از بیشترین ترسها و نگرانی‌های او حضور در میان مردم و بویژه کسانی بود که او را می شناختند .
او از استخر رفتن واهمه داشت اگرچه می گفت اگر تنها خودش در استخر باشد واهمه ای ندارد. او حتی می ترسد که فرزندش را از مدرسه بردارد چون همواره نگران قضاوت شدن توسط دیگران است.
اجتناب از بدن و اختلالات خوردن
اختلالات خوردن مجموعه اختلالات روانی هستند که فرد مبتلا عموما بدلیل ترس از افزایش وزن، در غذا خوردن رفتارهای آشفته ای در پیش می گیرد. این رفتارهای آشفته در غذا خوردن شامل محدودیت شدید در غذا خوردن یا خوردن برخی گروههای غذایی، رفتارهای جبرانی مانند استفراغ و استفاده از مسهل ، ورزش سنگین و وسواسی و .. می باشد.
یکی از رفتارهای شایع دیگر در کسانی که اختلال خوردن دارند ، اجتناب از مواجهه با بدن است. در واقع این بیماران همواره بدن خود را ناکافی و زشت می پندارند و سعی می کنند تا آنجا که ممکن است آن را از خود و دیگران پنهان کنند.
رفتارهای اجتنابی چیستند؟
این رفتارها شامل موارد زیر هستند:
- وزن نگرفتن خود روی ترازو
- نگاه نکردن خود در آینه
- پرهیز از عکس گرفتن یا حضور در عکسهای دسته جمعی
- قرار گرفتن در پشت سر دیگران یا یک گوشه در عکس های دسته جمعی
- پوشیدن لباسهای گشاد و تیره
- اجتناب از حضور در جمع و میهمانی ها
- اجتناب از حضور در استخر و ساحل و مکانهایی که لباس کمتری پوشیده می شود.
- اجتناب از برقراری رابطه جنسی یا برقراری رابطه جنسی در تاریکی
رفتارهای اجتنابی چگونه یک اختلال خوردن را ادامه می دهند؟
یک فرایند شناختی عموما در بیماران دچار اختلالات خوردن با رفتارهای اجتناب از بدن وجود دارد. بیماران مبتلا به اختلال خوردن از مواجهه با بدن خود اجتناب می کنند و همواره فکر می کنند :« وقتی می توانم بدنم را نشان دهم که لاغر شده باشد».
در نظر گرفتن یک هدف لاغر بودن موجب می شود بیمار غذا خوردن خود را محدود کند یا در صورت خوردن غذاهایی که ممنوع می داند به رفتار جبرانی دست بزند. و این چرخه ممکن است سالها ادامه یابد
درمان رفتارهای اجتناب از بدن
درمان شامل ترکیبی از رفتاردرمانی و درمان شناختی است. بیمار تشویق می شود که مواجهه با بدن خود را افزایش دهد و در عین مواجهه بیشتر با بدن، افکار و احساسات خود را در این زمینه یادداشت کند.
درمانگر با کمک خود بیمار با یافتن افکار ریشه ای ناکارآمد ( مثلا در استخر همه درباره من فکر می کنند) و چالش بر سر درستی یا واقع نکر نبودن این افکار به بیمار کمک می کند تا او کم کم افکار واقع بینانه تر را جایگزین کند. با بهبود فرآیند فکری ، احساسات و رفتارهای آشفته بیمار کاهش می یابد.
اگر شما نیز دچار رفتارهای اجتناب از بدن هستید ، من کاملا امیدوارم به شما کمک کنم .
