اختلال نقص توجه یا بیش فعالی (که قبلاً به عنوان اختلال کمبود توجه یا ADD شناخته می شد) یک اختلال عصبی رفتاری است که با علائم اصلی بی توجهی، حواس پرتی، بیش فعالی و تکانشگری مشخص می شود. تصور می‌شود که بیش‌فعالی شایع‌ترین اختلال سلامت روان دوران کودکی است که شیوع آن در کودکان بین 5 تا 11 درصد تخمین زده می‌شود. تصور می شود که اختلال نقص توجه در بزرگسالی کمتر شایع است و تقریباً 2 تا 5 درصد بزرگسالان مبتلا به این اختلال می شوند.
علائم اختلال نقص توجه می تواند با کار، مدرسه، وظایف خانه و روابط تداخل داشته باشد و مدیریت این اختلال می تواند هم برای کودکان و هم برای بزرگسالان چالش برانگیز باشد. خوشبختانه امروزه درمان های موثری وجود دارند و هر کسی که تحت تأثیر اختلال نقص توجه قرار می‌گیرد، می‌تواند مهارت‌های مقابله‌ای را بیاموزد.
فهرست مطالب
اختلال نقص توجه یا بیش فعالی چگونه به نظر می رسد؟
آیا بیش فعالی اختلالی واقعی است؟
چه چیزی باعث اختلال نقص توجه می شود؟
اختلال نقص توجه چگونه درمان می شود؟
آیا ADHD ژنتیکی است؟
آیا ADHD یک ناتوانی است؟
آیا ADHD یک ناتوانی یادگیری است؟
اختلال نقص توجه یا بیش فعالی چگونه به نظر می رسد؟
برخی از کودکان و بزرگسالان مبتلا به اختلال نقص توجه تمرکز بر روی وظایف در مدرسه یا محل کار دشوار است و ممکن است اغلب رویاپردازی کنند. کودکان مبتلا به ADHD ممکن است دچار اختلال، سرکشی یا مشکل در کنار آمدن با والدین، همسالان یا معلمان شوند. کودکانی که به ویژه با بیش فعالی و تکانشگری دست و پنجه نرم می کنند، اغلب دارای چالش های رفتاری هستند که مدیریت آنها برای بزرگسالان دشوار است.
از سوی دیگر، بزرگسالان ممکن است بیشتر احساس بیقراری یا بی قراری کنند. اگر با تکانشگری دست و پنجه نرم کنند، ممکن است تصمیمات عجولانه ای بگیرند که بر زندگی آنها تأثیر منفی بگذارد. هم برای کودکان و هم برای بزرگسالان، عملکرد اجرایی (برنامه ریزی، تنظیم عاطفی و تصمیم گیری) نیز اغلب تحت تأثیر قرار می گیرد. بسیاری از کودکان و بزرگسالان علائم ADHD را نشان می دهند، اما این امکان نیز وجود دارد که هر دو مجموعه علائم با هم وجود داشته باشند، که معمولاً به آن ADHD نوع ترکیبی می گویند.
آیا بیش فعالی اختلالی واقعی است؟
اکثر روانپزشکان و روانشناسان موافق هستند که اختلال نقص توجه یک اختلال واقعی است. این بیماری در خانواده ها وجود دارد (که ریشه های ژنتیکی را نشان می دهد) و شواهد نشان داده اند که با تغییرات در رشد و تکامل مغز مرتبط است. ADHD همچنین به وضوح با مشکلات تحصیلی، کاری و روابط مرتبط است و به درمان پاسخ می دهد.
چه چیزی باعث اختلال نقص توجه می شود؟
مانند بسیاری دیگر از اختلالات سلامت روان، علل اختلال نقص توجه همچنان در دست بررسی است. ژن ها نقش کلیدی در بروز آن ایفا می کنند، همچنین تأثیرات محیطی مانند قرار گرفتن در معرض سموم در رحم و تجربیات آسیب زا اولیه در بروز اختلال بیش فعالی نقش دارند.
اختلال نقص توجه چگونه درمان می شود؟
متخصصان در مورد اینکه آیا درمان اختلال نقص توجه باید اساساً رفتاری باشد (درمان، آموزش توجه، افزایش بازی) یا دارویی باشد. چندین مطالعه بزرگ به این نتیجه رسیده اند که ترکیبی از هر دو ممکن است موثرترین باشد. امروزه درمان اختلال نقص توجه با دستگاه tdcs نیز امکان پذیر است.
جهت درمان اختلال بیش فعالی نقص توجه با دستگاه tDCS میتوانید از طریق تماس با 09057984769 وقت مشاوره رزرو نمایید
آیا اختلال نقص توجه ژنتیکی است؟
شواهد قابل توجهی نشان می دهند که اختلال نقص توجه دارای زیربنای ژنتیکی و محیطی است. به عنوان مثال، مطالعات دوقلوها نشان داده است که دوقلوهای همسان به طور قابل توجهی بیشتر از دوقلوهای ناهمسان به اختلال نقص توجه مبتلا می شوند یا رفتارهایی شبیه به اختلال نقص توجه نشان می دهند. هیچ ژن واحدی وجود ندارد که “مسئول” اختلال نقص توجه باشد. در عوض، مانند بسیاری از بیماری های روانپزشکی، تصور می شود که با ژنتیک مرتبط است.
آیا اختلال نقص توجه یک ناتوانی یادگیری است؟
اگرچه اختلال نقص توجه می‌تواند و اغلب باعث ایجاد چالش‌های تحصیلی شود، اما به عنوان یک ناتوانی یادگیری خاص (مانند نارساخوانی) در نظر گرفته نمی‌شود. با این حال، بسیاری از کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه طبق برخی برآوردها بین 30 تا 50 درصد دارای ناتوانی یادگیری همراه هستند. این شرایط همچنین می تواند علائم خارجی مشابهی را به خصوص در کودکان نشان دهد.
https://www.psychologytoday.com/us/basics/adhd#is-adhd-genetic
