علائم اختلال اضطراب فراگیر شامل بی قراری، خستگی، تنش عضلانی و تحریک پذیری است. راه های زیادی برای درمان این علائم وجود دارد. اختلال اضطراب فراگیر (GAD) چیزی بیش از نگرانی‌هایی است که بیشتر مردم در مواقعی تجربه می‌کنند. GAD نوعی اختلال اضطرابی مزمن است که شامل نگرانی و تنش بیش از حد است حتی زمانی که چیزی برای تحریک آن وجود ندارد. علائم GAD از فردی به فرد دیگر و همچنین علل اضطراب متفاوت است. اما این وضعیت قابل درمان است.
علائم اختلال اضطراب فراگیر
بر اساس معیارهای DSM-5، برای تشخیص GAD باید علائم خود را برای بیشتر روزها در یک دوره ۶ ماهه تجربه کنید. در این دوره باید ۳ یا بیشتر از ۶ علائم زیر را داشته باشید:
- احساس بی قراری، نگرانی یا عصبانیت
- در تمرکز مشکل دارید یا احساس می کنید که ذهن شما “خالی” است
- تحریک پذیر بودن
- به راحتی خسته شوید
- احساس تنش در عضلات خود
- تجربه مشکلات خواب مانند مشکل در به خواب رفتن، خواب ماندن، یا خواب ناآرام
کودکان برای تشخیص GAD نیازی به رعایت معیارهای زیادی ندارند. فقط یک علامت به جای سه مورد نیاز است تا مشکل آن ها تشخیص داده شود. با این حال، علائم GAD می تواند فراتر از علائم تشخیصی ذکر شده در بالا باشد و می تواند شامل موارد زیر باشد:
- احساس کلی عصبی بودن
- به راحتی مبهوت شدن
- تجربه سردرد، درد عضلانی، یا معده درد، یا سایر دردهای غیر قابل توضیح
- مشکل در بلعیدن یا احساس یک توده در گلو
- انقباض ناگهانی یا لرزش
- تعریق زیاد یا گرگرفتگی
- احساس سبکی سر یا تنگی نفس
- احساس تهوع
- نیاز به استفاده زیاد از حمام
این علائم می‌توانند در زمان‌های مختلف بهتر یا بدتر شوند و اغلب زمانی که استرس دارید بدتر می‌شوند. GAD ممکن است به تدریج بروز کند و بسیاری از افراد گزارش دهند که حداقل علائم اضطراب خفیف را برای تمام زندگی خود احساس می کنند. اختلال اضطراب می تواند در هر زمانی شروع شود؛ در دوران کودکی، نوجوانی یا حتی اواخر بزرگسالی. GAD در زنان شایع تر از مردان است و اغلب در بستگان افراد یک نفر مبتلا به اختلالات اضطرابی است، بنابراین به این معنی است که احتمال ژنتیکی بودن این اختلال وجود دارد.
چه زمانی GAD تشخیص داده می شود؟
GAD زمانی تشخیص داده می شود که فردی حداقل بیش از ۶ ماه روزها بیش از حد نگران تعدادی از مشکلات روزمره از جمله سلامتی، پول، خانواده یا کار باشد. گاهی اوقات به سختی می توان منبع نگرانی را مشخص کرد. به نظر می رسد افراد مبتلا به GAD نمی توانند نگرانی های خود را از بین ببرند یا نگرانی خود را کنترل کنند، حتی اگر معمولاً متوجه می شوند که اضطراب آنها ممکن است شدیدتر از آن چیزی باشد که شرایط اقتضا می کند.
علاوه بر این، اگرچه برخی از افراد در هنگام ابتلا به GAD دچار حملات پانیک می شوند، اما اضطراب و نگرانی به طور خاص با داشتن حمله پانیک مرتبط نیست. آن ها همچنین به اختلال اضطراب دیگری مرتبط نیستند. به عنوان مثال مانند اختلال اضطراب اجتماعی نگران حضور در جمع نیستند، یا ترس غیرمنطقی در مورد یک چیز خاص، مانند فوبیای خاص، ندارید.
چه زمانی با پزشک صحبت کنیم یا به دنبال کمک باشیم؟
برخلاف سایر اختلالات اضطرابی، افراد مبتلا به GAD اغلب در محیط های اجتماعی یا در حین کار احساس محدودیت نمی کنند. آنها معمولاً از موقعیت‌های خاصی در نتیجه این بیماری اجتناب نمی‌کنند. با این حال، گاهی اوقات علائمی که تجربه می کنید ممکن است آنقدر شدید باشد که بر بخش های زندگی شما، از جمله زندگی اجتماعی، کار و روابط شما تأثیر بگذارد.
درود و ممنون از محبتتان
بسیار مقالات خوب و ارزشمندی در اختیار عموم قرار میدین واقعا عالی هستین موفق باشین.