اسیتالوپرام

اسیتالوپرام (اس سیتالوپرام) برای درمان برخی اختلالات روانی و خلقی (مانند افسردگی، اضطراب) استفاده می شود. این دارو متعلق به دسته ای از داروهای شناخته شده به عنوان مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) است. با کمک به بازگرداندن تعادل یک ماده طبیعی خاص (سروتونین) در مغز عمل می کند.

نحوه استفاده از اسیتالوپرام

قبل از شروع مصرف اسیتالوپرام راهنمای دارو بخوانید. اگر سوالی دارید، از پزشک یا داروساز خود بپرسید. اسیتالوپرام را به صورت خوراکی با یا بدون غذا طبق دستور پزشک مصرف کنید، معمولاً یک بار در روز در صبح یا عصر. دوز بر اساس وضعیت پزشکی، پاسخ به درمان، سن و سایر داروهایی که ممکن است مصرف کنید، تعیین می شود. حتماً به پزشک و داروساز خود در مورد تمام محصولاتی که استفاده می کنید (از جمله داروهای تجویزی، داروهای بدون نسخه و محصولات گیاهی) اطلاع دهید.

اگر از شکل مایع اسیتالوپرام استفاده می کنید، دوز را با استفاده از یک دستگاه اندازه گیری/قاشق مخصوص اندازه گیری کنید. از قاشق خانگی استفاده نکنید زیرا ممکن است دوز مناسب را دریافت نکنید.

برای کاهش خطر عوارض جانبی، پزشک ممکن است به شما دستور دهد که مصرف این دارو را با دوز پایین شروع کنید و به تدریج دوز خود را افزایش دهید. دستورالعمل های پزشک خود را به دقت دنبال کنید. دوز خود را افزایش ندهید یا از این دارو بیشتر یا بیشتر از زمان تجویز شده استفاده نکنید. وضعیت شما سریعتر بهبود نمی یابد و خطر عوارض جانبی شما افزایش می یابد. این دارو را به طور منظم مصرف کنید تا بیشترین سود را از آن ببرید. برای کمک به یادآوری، آن را هر روز در ساعت معینی مصرف کنید.

حتی اگر احساس خوبی دارید به مصرف این دارو ادامه دهید. بدون مشورت با پزشک مصرف این دارو را قطع نکنید. برخی شرایط ممکن است با قطع ناگهانی این دارو بدتر شوند. همچنین ممکن است علائمی مانند نوسانات خلقی، سردرد، خستگی، تغییرات خواب و احساسات مختصر مشابه شوک الکتریکی را تجربه کنید. برای جلوگیری از این علائم پزشک ممکن است دوز شما را به تدریج کاهش دهد. برای جزئیات بیشتر با پزشک خود مشورت کنید. هر گونه علائم جدید یا بدتر شدن را فورا گزارش دهید.

ممکن است 1 تا 2 هفته طول بکشد تا اسیتالوپرام تاثیرش را نشان دهد و 4 هفته طول بکشد تا فواید کامل اسیتالوپرام را احساس کنید. اگر وضعیت شما بهبود نیافت یا بدتر شد به پزشک خود اطلاع دهید.

عوارض جانبی اسیتالوپرام

حالت تهوع، خشکی دهان، مشکل خواب، یبوست، خستگی، خواب آلودگی، سرگیجه و افزایش تعریق ممکن است رخ دهد. اگر هر یک از این اثرات ماندگار شد یا بدتر شد، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.

به یاد داشته باشید که این دارو به این دلیل تجویز شده است که پزشک شما تشخیص داده است پس مزایای آن برای شما بیشتر از خطر عوارض جانبی است. بسیاری از افرادی که از این دارو استفاده می کنند عوارض جانبی جدی ندارند.

در صورت داشتن هر گونه عوارض جانبی جدی، از جمله: کاهش علاقه به رابطه جنسی، تغییر در توانایی جنسی، خونریزی/کبودی فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.

اگر عوارض جانبی بسیار جدی دارید، فوراً به پزشک مراجعه کنید، از جمله: مدفوع سیاه، غش، ضربان قلب سریع/نامنظم، استفراغ شبیه تفاله قهوه، تشنج، درد/تورم/قرمزی چشم، گشاد شدن مردمک چشم، تغییرات بینایی (مانند دیدن رنگین کمان در اطراف نور در شب، تاری دید).

اسیتالوپرام ممکن است سروتونین را افزایش دهد و به ندرت باعث ایجاد یک بیماری بسیار جدی به نام سندرم/سمیت سروتونین شود. اگر از داروهای دیگری نیز استفاده می کنید که سروتونین را افزایش می دهند پزشک یا داروساز خود را از تمام داروهایی که مصرف می کنید مطلع کنید.

در صورت بروز برخی از علائم زیر فوراً به پزشک مراجعه کنید: ضربان قلب سریع، توهم، از دست دادن هماهنگی، سرگیجه شدید، حالت تهوع/استفراغ/اسهال شدید، انقباض عضلات، تب بی دلیل، آشفتگی/بی قراری غیرمعمول.

به ندرت، مردان ممکن است نعوظ دردناک یا طولانی مدت 4 ساعت یا بیشتر داشته باشند. اگر این اتفاق افتاد، مصرف این دارو را متوقف کنید و فوراً از پزشک کمک بگیرید، در غیر این صورت ممکن است مشکلات دائمی رخ دهد.

واکنش آلرژیک بسیار جدی به این دارو نادر است. با این حال، در صورت مشاهده علائم یک واکنش آلرژیک جدی، از جمله: بثورات پوستی، خارش/تورم (مخصوصاً در صورت/زبان/گلو)، سرگیجه شدید، مشکلات تنفسی، فوراً به پزشک کمک کنید.

این لیست کاملی از عوارض جانبی احتمالی نیست. اگر متوجه اثرات دیگری شدید که در بالا ذکر نشده است، با پزشک یا داروساز خود تماس بگیرید.

هشدارها

داروهای ضد افسردگی برای درمان شرایط مختلف، از جمله افسردگی و سایر اختلالات روانی و خلقی استفاده می شود. این داروها می توانند از افکار خودکشی جلوگیری کنند و مزایای مهم دیگری را ارائه دهند.

اسیتالوپرام، یک مهارکننده بازجذب سروتونین (SSRI)، به عنوان یکی از گزینه‌های درمانی برای برخی اختلالات خوردن مورد بررسی قرار گرفته است. این دارو عمدتاً برای درمان افسردگی و اضطراب تجویز می‌شود، اما تحقیقات نشان داده‌اند که می‌تواند در مدیریت برخی جنبه‌های اختلالات خوردن نیز مؤثر باشد.

 تأثیر اسیتالوپرام بر اختلالات خوردن

۱.اختلال پرخوری عصبی (Bulimia Nervosa)

برخی مطالعات نشان داده‌اند که SSRIها، از جمله اسیتالوپرام، می‌توانند به کاهش دفعات پرخوری و رفتارهای جبرانی مانند استفراغ کمک کنند. این اثر احتمالاً به دلیل تأثیر دارو بر تنظیم سروتونین و کاهش تکانه‌های مرتبط با پرخوری است.

۲.اختلال پرخوری (Binge-Eating Disorder)

تحقیقات نشان داده‌اند که دوزهای بالای اسیتالوپرام ممکن است به کاهش وزن و شدت بیماری در افراد مبتلا به اختلال پرخوری کمک کند. با این حال، تأثیر آن بر کاهش دفعات پرخوری هنوز به طور قطعی تأیید نشده است

۳. بی‌اشتهایی عصبی (Anorexia Nervosa)

استفاده از اسیتالوپرام در درمان بی‌اشتهایی عصبی بحث‌برانگیز است. برخی مطالعات نشان داده‌اند که SSRIها، از جمله اسیتالوپرام، ممکن است در جلوگیری از عود بیماری و بهبود علائم افسردگی و اضطراب در بیماران وزن‌گیری کرده مؤثر باشند. با این حال، در مرحله حاد بیماری، تأثیر SSRIها محدود است و نباید به عنوان درمان اصلی مورد استفاده قرار گیرند

تأثیر اسیتالوپرام بر اختلالات خوردن ممکن است در افراد مختلف متفاوت باشد.
این دارو نباید به عنوان درمان اصلی اختلالات خوردن استفاده شود، بلکه باید در کنار روان‌درمانی و سایر مداخلات درمانی به کار رود. برخی بیماران ممکن است عوارض جانبی مانند تهوع، بی‌خوابی یا تغییرات خلقی را تجربه کنند.