هفته پیش با بیماری مبتلا به بی اشتهایی عصبی جلسه روان درمانی داشتم که با ایجاد زخم های متعدد خودزنی در گذشته نقاشی دردناکی روی دستش کشیده بود. بدون آنکه از او بپرسم می گفت : هر بار که غذای زیادی می‌خوردم خود را اینگونه تنبیه می کردم.
ارتباط بین اختلالات خوردن و خودآزاری
اختلالات خوردن مانند بی‌اشتهایی عصبی، اختلالات پرخوری، پرخوری عصبی یا ارتورکسیا اغلب همراه با سایر علائم یا اختلالات روانپزشکی رخ می‌دهند.
خودزنی و رفتارهای خود آسیب رسان در کسانی که با اختلال خوردن دست و پنجه نرم می‌کنند، شایع است. خودزنی و بریدن دست شایع‌ترین شکل خودآزاری است، رفتارهای دیگر شامل خراشیدن بدن، سوزاندن، کشیدن مو یا مصرف مواد است.
برخی از رفتارهای خودآزاری در مورد اختلالات خوردن استفراغ عمدی، سوءمصرف ملین یا ادرارآور، ورزش بیش از حد، فستینگ پس از پرخوری یا خوردن تا نقطه ناراحتی یا درد است.
علائم و نشانه‌های خودآزاری
تشخیص اینکه آیا کسی به خودش آسیب می‌رساند یا خیر، می‌تواند دشوار باشد. معمولاً آنها می‌خواهند این رفتار را پنهان کنند. اگر به کسی مشکوک هستید که درگیر خودآزاری است، ممکن است این علائم را دیده باشید:
- خراش‌های تازه، بریدگی‌ها، کبودی‌ها یا سایر زخم‌های قابل مشاهده
- شکستگی استخوان‌ها
- چندین جای زخم ناشی از بریدگی‌ها یا سوختگی‌ها
- انزوای مکرر
- مشکلات اجتماعی و خانوادگی
- استفاده از آستین بلند برای پوشاندن جراحات
- ادعای داشتن تصادفات یا برخوردهای مکرر
چرا افراد خودآزاری می‌کنند؟
- رفتارهای خودآزاری و اختلالات خوردن برای فردی که دچار تعارض درونی است، هدفی را دنبال می‌کنند. آنها می گویند که درد جسمی ناشی از رفتارهای خودآزاری به منحرف کردن یا بی‌حس کردن درد عاطفی که ممکن است تجربه کنند، کمک می‌کند.
- افراد دیگر ممکن است در پاسخ به احساس گناه یا شرم، به رفتارهای خودآزاری به عنوان راهی برای تنبیه خود بپردازند.
- ممکن است فردی دچار اضطراب باشد و معتقد باشد که تنها راه مقابله با آن، پرخوری است که تسکین موقتی ایجاد می‌کند. پس از پرخوری و پس از ناپدید شدن رضایت فوری، فرد ممکن است در نتیجه رفتار پرخوری و کالری مصرفی، احساسات گناه و شرم زیادی را تجربه کند. در تلاش دیگری برای مقابله با احساسات ناراحت‌کننده، فرد ممکن است به بریدن به عنوان یک فرار موقت روی آورد.
- رفتارهای ناسازگار به عنوان راهی برای بیان، تغییر یا سرکوب احساسات ناخواسته یا طاقت‌فرسا استفاده می‌شوند. افراد مبتلا به اختلالات خوردن و خودآزاری تمایل دارند ناتوانی در بیان و پردازش احساسات را نشان دهند و این امر آنها را به استفاده از بدن خود به عنوان نوعی ابراز احساسات سوق می‌دهد.
- در کنار مشکلات تنظیم احساسات، کسانی که با اختلالات خوردن و خودآزاری دست و پنجه نرم می‌کنند، معمولاً تمایلاتی به نارضایتی از بدن، تکانشگری، عزت نفس پایین، احساس پوچی و تحریفات شناختی یا انتقاد از خود نشان می‌دهند.
درمان خودآزاری
درمان خودآزاری با هدف شناسایی و درمان علت اصلی مانند عزت نفس پایین، تکانشگری، افسردگی، اختلال عملکرد و درگیری خانوادگی، فقر یا سوءاستفاده انجام می‌شود.
فرد اغلب با شکایاتی که با خودآزاری مرتبط نیستند، وارد درمان می‌شود. این شکایات ممکن است شامل مشکل در خواب یا احساس افسردگی باشد. خودآزاری اغلب توسط درمانگر در طول جلسه مورد توجه قرار می‌گیرد یا از او پرسیده می‌شود و مهارت‌هایی در طول زمان برای جلوگیری از این رفتار خودآزاری آموخته می‌شود.
یادگیری مهارت‌های مقابله‌ای سالم و حفظ تعادل عاطفی برای کمک به مدیریت احساسات خشم، غم و تنهایی می‌تواند به جلوگیری از بریدن فرد در پاسخ به این احساسات منفی کمک کند.
اهداف درمان برای افرادی که اختلالات خوردن و خودآزاری را تجربه می‌کنند به شرح زیر است:
- شناسایی و مدیریت مسائل اساسی که باعث خودآزاری می‌شوند
- یادگیری مهارت‌هایی برای مدیریت پریشانی
- یادگیری نحوه تنظیم و مقابله با احساسات ناسالم
- یادگیری نحوه بهبود تصویر از خود و عزت نفس
- ایجاد مهارت‌هایی برای بهبود روابط و مهارت‌های اجتماعی
- ایجاد مهارت‌های حل مسئله سالم
منبع:
