اختلال شخصیت وابسته (Dependent Personality Disorder)
علائم و ویژگی‌های اختلال شخصیت وابسته
- مشکل در تصمیم‌گیری‌های روزمره: حتی برای انتخاب لباس یا غذا نیاز به تأیید دیگران دارند
- ترس شدید از تنهایی: احساس ناتوانی در مراقبت از خود و نیاز دائمی به حضور دیگران
- رفتارهای وابسته و مطیع: برای حفظ حمایت دیگران، ممکن است کارهای ناخوشایندی را انجام دهند
- عدم اعتماد به توانایی‌های خود: این افراد معمولاً خود را ناتوان و بی‌کفایت می‌دانند
- اجتناب از مسئولیت‌های شخصی: ترجیح می‌دهند دیگران تصمیمات مهم زندگی‌شان را بگیرند
علل و عوامل خطر اختلال شخصیت وابسته
- عوامل ژنتیکی: برخی مطالعات نشان داده‌اند که این اختلال ممکن است زمینه ژنتیکی داشته باشد
- تربیت سخت‌گیرانه یا بیش از حد حمایت‌کننده: والدینی که بیش از حد کنترل‌گر هستند یا فرزندان خود را وابسته بار می‌آورند، ممکن است زمینه‌ساز این اختلال باشند
- تجربیات منفی در کودکی: سوءاستفاده یا بی‌توجهی در دوران کودکی می‌تواند خطر ابتلا به DPD را افزایش دهد
تفاوت اختلال شخصیت وابسته DPD با سایر اختلالات شخصیتی
- BPDشامل نوسانات شدید خلقی، رفتارهای تکانشی و ترس از رها شدن است، در حالی که DPD بیشتر شامل رفتارهای مطیع و وابسته است
- افراد مبتلا به BPD ممکن است خشم شدیدی را تجربه کنند، در حالی که افراد مبتلا به DPD معمولاً از درگیری اجتناب می‌کنند
روش‌های درمانی اختلال شخصیت وابسته
- روان‌درمانی: درمان شناختی-رفتاری (CBT) می‌تواند به افراد کمک کند تا اعتماد به نفس خود را افزایش دهند و وابستگی خود را کاهش دهند
- دارودرمانی: در برخی موارد، داروهای ضداضطراب یا ضدافسردگی برای کاهش علائم تجویز می‌شوند
- آموزش مهارت‌های زندگی: یادگیری مهارت‌های تصمیم‌گیری و مدیریت استرس می‌تواند به افراد مبتلا به DPD کمک کند تا استقلال بیشتری پیدا کنند
اختلال شخصیت وابسته (DPD) و اختلالات خوردن چه ارتباطی دارند؟
اختلالات خوردن شرایط پیچیده‌ای هستند که بر سلامت جسمی و روانی افراد تأثیر می‌گذارند. این اختلالات شامل مشکلاتی در نحوه تفکر درباره غذا، وزن و شکل بدن و همچنین رفتارهای غذایی ناسالم هستند. برخی از رایج‌ترین انواع اختلالات خوردن عبارتند از:
- بی‌اشتهایی عصبی (Anorexia Nervosa): شامل کاهش وزن شدید، ترس شدید از افزایش وزن و تصویر بدنی تحریف‌شده است. افراد مبتلا ممکن است کالری مصرفی خود را به شدت محدود کنند یا از روش‌هایی مانند ورزش بیش از حد، مصرف ملین‌ها یا استفراغ برای کنترل وزن استفاده کنند.
- پرخوری عصبی (Bulimia Nervosa): شامل دوره‌های پرخوری شدید و سپس رفتارهای جبرانی مانند استفراغ عمدی، مصرف ملین‌ها یا ورزش بیش از حد برای جلوگیری از افزایش وزن است.
- اختلال پرخوری (Binge Eating Disorder): شامل مصرف مقادیر زیادی غذا در مدت کوتاه بدون انجام رفتارهای جبرانی است. این اختلال می‌تواند منجر به مشکلات جسمی مانند چاقی و بیماری‌های مرتبط شود.
اختلالات خوردن می‌توانند پیامدهای جدی برای سلامت قلب، دستگاه گوارش، استخوان‌ها و سلامت روان داشته باشند. درمان این اختلالات معمولاً شامل ترکیبی از روان‌درمانی، مشاوره تغذیه و مراقبت‌های پزشکی است.
اختلال شخصیت وابسته (DPD) و اختلالات خوردن ارتباط قابل توجهی دارند. تحقیقات نشان داده‌اند که افراد مبتلا به اختلال شخصیت وابسته DPD تمایل دارند وابستگی بین‌فردی بالایی داشته باشند، که می‌تواند آن‌ها را مستعد ابتلا به اختلالات خوردن کند. این ارتباط در میان افراد مبتلا به بی‌اشتهایی عصبی و پرخوری عصبی مشابه است، به این معنا که وابستگی بین‌فردی بالا در هر دو گروه مشاهده می‌شود.
همچنین، مطالعات نشان داده‌اند که افراد مبتلا به اختلالات خوردن اغلب علائم اختلال شخصیت وابسته را تجربه می‌کنند، اما این علائم ممکن است همراه با سایر اختلالات شخصیتی نیز ظاهر شوند.جالب است که وقتی علائم اختلالات خوردن کاهش می‌یابند، سطح وابستگی بین‌فردی نیز کاهش پیدا می‌کند، که نشان‌دهنده یک رابطه پویا بین این دو وضعیت روان‌شناختی است. این یافته‌ها اهمیت ارزیابی دقیق وابستگی بین‌فردی در درمان اختلالات خوردن را برجسته می‌کنند، زیرا کاهش وابستگی ناسالم می‌تواند به بهبود کلی بیماران کمک کند
منابع:
