مانا ( اسم مستعار) از یک سال پیش زیر نظر من در حال مبارزه با بی اشتهایی عصبی یا همان آنورکسیا نروزا است. خوشبختانه با گذشتن از روزهای سخت مانا سلامت خود را بازیافته است. مشکلی که اکنون مانا با آن روبروست اضطراب در جنبه های مختلف زندگی است.
مانا از قبل از ابتلا به بی اشتهایی عصبی دختری مضطرب بود. او هنگام سوار شدن به آسانسور می ترسید در آن گیر بیفتد. او از حضور در جمع زیادی از مردم می ترسید و البته بمرور زمان این ترس او کمتر شد.
بیشترین اضطراب فعلی مانا ، اضطراب بیماری است. او بعد از رهایی از آنورکسیا اکنون نگران است نکند خوب نشده باشد. احساسات مختلف در بدن را نشانه ای از یک بیماری جدید می پندارد و قبل از مراجعه به من به چند دکتر برای چکاپ بدن مراجعه کرده بود.
اضطراب بیماری یک اختلال روانی است که در آن فرد مبتلا ترس زیادی از احتمال ابتلا به یک بیماری دارد. این اضطراب بیماری معمولا منجر به رفتارهای اطمینان بخشی مانند مراجعه به پزشکان مختلف، انجام آزمایشات و عکس برداری های گوناگون می شود.
مانا در زمان آنورکسیا دردهای جسمی زیادی را تجربه کرده بود و آگاه بود که ممکن است دچار پوکی استخوان شود. نگرانی در مورد پوکی استخوان بعد از بهبودی بیشتر شده است و هر دردی را نشانه پوکی استخوان می پندارد. مانا از ترس پوکی استخوان وسایل سنگین را در دست نمی گیرد و حتی هنگام خم و راست شدن به آهستگی این کار را انجام می دهد.
علیرغم نرمال بودن آزمایش تراکم استخوان، مانا همچنان هر درد و سوزش کوچکی در بدن را دال بر استئوپرز می داند.
در حال حاضر من روان درمانی شناختی رفتاری برای اختلال اضطراب بیماری را برای او انجام می دهم. در عین حال با توجه به شدت اضطراب دوز کم داروی ضد اضطراب برایش تجویز کرده ام.
همانطور که در مورد مانا دیدیم، وقوع یک اختلال اضطرابی جدید ممکن است حتی پس از بهبودی از بی اشتهایی عصبی اتفاق بیفتد. شناسایی و تشخیص زود هنگام می تواند به درمان بهتر کمک کند.
