درباره درمان افسردگی با tDCS، نحوه عملکرد tDCS و شواهد علمی پشت آن بیشتر بیاموزید.
افسردگی یک بیماری روانی گسترده است که میلیون ها نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. این بیماری با احساس مداوم غم و اندوه، از دست دادن علاقه یا لذت و طیف وسیعی از علائم فیزیکی و احساسی مشخص می شود. میزان شیوع افسردگی قابل توجه است و برآوردها در کشورها و جمعیتشناسی متفاوت است. علیرغم در دسترس بودن گزینه های درمانی مختلف، مانند روان درمانی و داروهای ضد افسردگی، بخش قابل توجهی از افراد مبتلا به افسردگی به بهبودی کامل نمی رسند یا تنها بخشی از علائم خود را تسکین می دهند.
تحریک جریان مستقیم ترانس کرانیال (tDCS) به عنوان یک درمان کمکی بالقوه برای افسردگی ظاهر شده است. این روش غیرتهاجمی تحریک مغز شامل اعمال جریان الکتریکی کم به مناطق خاصی از مغز است. با تعدیل فعالیت عصبی، tDCS ممکن است باعث افزایش انعطاف پذیری عصبی شود و مدارهای مغز مرتبط با تنظیم خلق را تغییر دهد. تحقیقات اولیه نشان میدهد که tDCS ممکن است برای برخی از افراد مبتلا به افسردگی مقاوم به درمان، مفید باشد بهویژه زمانی که با سایر روش های درمانی استفاده شود. در حالی که tDCS در بهبود نتایج درمان نویدبخش است، مطالعات بیشتری برای تعیین اثربخشی، اثرات بلندمدت و پروتکلهای بهینه برای انواع مختلف افسردگی مورد نیاز است. همانطور که محققان به بررسی tDCS ادامه می دهند، این پتانسیل را دارد برای کسانی که برای رهایی موثر از افسردگی با چالش هایی روبرو هستند امید بخش باشد.
tDCS چیست؟
تحریک جریان مستقیم ترانس کرانیال (tDCS) یک درمان تحریک عصبی غیر تهاجمی است که به خوبی قابل تحمل است. در عمل، tDCS شامل اتصال یک الکترود آند و کاتد به سر است که جریان الکتریکی ضعیفی را تولید می کند که به مغز اعمال می شود. چندین مطالعه اثرات مثبتی را بر روی طیف وسیعی از شرایط نشان داده اند. استفاده از تجهیزات tDCS آسان است و درمان بدون درد و ایمن است. هنگامی که tDCS با سایر روش های درمانی ترکیب شود، می تواند اثرات مثبت آنها را افزایش دهد. بسته به ولتاژ، مدت زمان، قطبیت و محل الکترودها، جریان اعمال شده یک اثر بازدارنده یا تحریک کننده دارد. tDCS پتانسیل غشای در حال استراحت را تغییر میدهد، یا انتقال اطلاعات را ترویج یا مهار میکند. این به درمانگر اجازه می دهد تا سطح فعالیت و تحریک پذیری عصبی را تعدیل کند.
درمان افسردگی با tDCS
چندین مطالعه نشان دادهاند که افسردگی اغلب همراه با فعالیت نامتقارن جمعیتهای عصبی در قشر جلوی مغز است. در نیمکره چپ (قشر جلوی پیشانی پشتی جانبی، DLPFC)، کاهش فعالیت عصبی مشاهده شده است.
tDCS می تواند این کمبود را با درمان آندال سمت چپ جبران کند. تنها در عرض چند جلسه، عملکرد شناختی بهبود می یابد. تحقیقات اثرات ضد افسردگی را به طور کلی پس از ۲ تا ۳ هفته از درمان نشان می دهد. از tDCS می توان برای تکمیل سایر درمان های مرسوم مانند دارو درمانی یا روان درمانی استفاده کرد.
مطالعاتی که tDCS را برای افسردگی بررسی کردهاند، به طور متوسط ۱۰ تا ۱۵ جلسه در مجموع انجام دادند و مدت زمان هر جلسه ۲۰ تا ۳۰ دقیقه بود.
آیا درمان افسردگی با tDCS از نظر علمی ثابت شده است؟
در یک مطالعه، دانشمندان درمان افسردگی با tDCS مورد آزمایش قرار دادند. آن ها آن را با یک داروی رایج افسردگی به نام سرترالین مقایسه کردند. این مطالعه شامل ۱۲۰ بیمار مبتلا به افسردگی بود که هیچ داروی ضد افسردگی مصرف نمی کردند. آنها بیماران را به چهار گروه تقسیم کردند: برخی از tDCS و سرترالین، برخی از tDCS و یک قرص پلاسبو (غیر فعال)، برخی سرترالین و یک tDCS ساختگی و برخی نیز یک قرص دارونما و tDCS ساختگی دریافت کردند.
پس از شش هفته درمان، آنها دریافتند که گروهی که هم tDCS و هم سرترالین دریافت میکردند، در مقایسه با سایر گروهها بیشترین بهبود را در علائم افسردگی داشتند. ترکیب tDCS و سرترالین بهتر از استفاده از درمان به تنهایی یا دارونما بود.
محققان همچنین عوارض جانبی را بررسی کردند. آنها دریافتند که عوارض جانبی رایج بین درمان ها مشابه است، به جز قرمزی روی پوست سر با tDCS فعال.
در نتیجه، به نظر می رسد درمان افسردگی با tDCS و سرترالین با هم موثرتر از استفاده از هر یک به تنهایی باشد و ایمنی هر دو درمان مشابه بود.
منبع