پرخوری عصبی

دیروز جلسه روان درمانی با زنی داشتم که چند ماه پیش زایمان کرده بود و تغییرات وزن دوره بارداری همزمان با فشار خانواده همسر موجب شده بود رژیم لاغری سختگیرانه ای برای خود اجرا کند. متاسفانه مشغولیت زیاد درباره غذا و وزن منجر به اختلال بولیمیا نروزا با رفتارهای جبرانی خطرناک شده بود. کاهش وزن […]

پرخوری شبانه بیماری به من مراجعه کرد که در ویزیت نخست عنوان کرد پرخوری شبانه دارد. وقتی خواستم جزییات بیشتری به من ارائه دهد عنوان کرد: آقای دکتر من معمولا از صبح تا عصر خیلی خوب رعایت می کنم ولی شب که میشه دیگه هر چیزی تو خونه باشه میخورم و همش تو فکر غذا

باکلوفن چیست؟ باکلوفن متعلق به دسته ای از داروها به نام شل کننده عضلات اسکلتی است. این دارو یک عامل ضد اسپاسم است که بر روی اعصاب نخاع اثر می کند و تعداد و شدت اسپاسم عضلانی را در بیماران مبتلا به شرایط خاصی که بر نخاع تأثیر می گذارد کاهش می دهد. باکلوفن بصورت

اگر ذهن شما مشغول  فکر کردن به غذا می باشد و این مسئله زندگی روزمره تان را تحت تأثیر قرار داده، تنها نیستید. فکر کردن به غذا میتواند ریشه در عوامل مختلفی داشته باشد؛ از نیازهای جسمانی تا مسائل روانی. در این مقاله، به بررسی دلایل احتمالی این مسئله و راهکارهای مدیریت آن میپردازیم. دلایل

فکر کردن در مورد غذا می‌تواند ذهن ما را کاملا اشغال کند. در این مقاله روش‌هایی برای خاموش کردن صدای این افکار آمده‌ است. نکات کلیدی: • افکار مزاحم در مورد غذا به گفتگوی بی‌پایانی در مورد خوراکی و غذا خوردن در ذهن شما گفته می‌شود. • فکر کردن در مورد غذا می تواند چالش

پرخوری عصبی چیست؟ پرخوری عصبی یا بولیمیا نروزا یک اختلال جدی در خوردن است که با پرخوری (مصرف مقادیر قابل توجهی غذا در یک زمان) و به دنبال آن پاکسازی از طریق استفراغ عمدی و روش های دیگر مشخص می شود. نشانه های پرخوری عصبی شامل علائم فیزیکی، عاطفی و رفتاری است. اگرچه علت دقیق

پلی فاژی (هایپرفاژی) احساس گرسنگی شدید و سیری ناپذیر است. پلی فاژی یکی از علائم شایع دیابت است، اما می تواند دلایل پزشکی دیگری مانند پرکاری تیروئید و افسردگی غیر معمول داشته باشد. اگر دچار پلی فاژی هستید، مهم است که به پزشک مراجعه کنید. آنچه در ادامه خواهیم خواند: بررسی اجمالی علل احتمالی مراقبت

نقش رژیمهای غذایی در ایجاد پرخوری عصبی در عصری که رسانه های اجتماعی و فشارهای اجتماعی برای دستیابی به «بدن ایده آل» غالب شده اند، رژیم های کاهش وزن محبوبیت فراوانی یافته اند. با این حال، رژیم های سختگیرانه—به ویژه محدودیت شدید کالری یا حذف گروه های غذایی—با ایجاد اختلالات خوردن مانند پرخوری عصبی (بولیمیا