اختلال پرخوری (Binge Eating Disorder) یکی از شایعترین اختلالات خوردن است که با دورههای مکرر مصرف بیش از حد غذا همراه است، بدون اینکه فرد اقدام به جبران آن از طریق رفتارهایی مانند استفراغ یا ورزش شدید کند. این اختلال میتواند تأثیرات جدی بر سلامت جسمی و روانی فرد داشته باشد.
علائم و نشانههای اختلال پرخوری
افراد مبتلا به اختلال پرخوری معمولاً:
– در مدت زمان کوتاهی مقدار زیادی غذا مصرف میکنند.
– احساس عدم کنترل بر خوردن دارند.
– حتی زمانی که گرسنه نیستند، غذا میخورند.
– تا حدی غذا میخورند که احساس ناراحتی شدید کنند.
– اغلب به تنهایی غذا میخورند تا دیگران متوجه نشوند.
– پس از پرخوری احساس شرم، افسردگی یا گناه دارند
علل و عوامل خطر
علل دقیق این اختلال مشخص نیست، اما برخی عوامل مؤثر عبارتند از:
ژنتیک: سابقه خانوادگی اختلالات خوردن میتواند احتمال ابتلا را افزایش دهد.
مسائل روانشناختی: اضطراب، افسردگی و عزت نفس پایین از عوامل مؤثر هستند.
تروما و تجربیات منفی: تجربههای ناخوشایند مانند سوءاستفاده یا قلدری در کودکی ممکن است نقش داشته باشند.
رژیمهای غذایی سخت: محدودیتهای غذایی شدید میتوانند میل به پرخوری را افزایش دهند
پیامدهای اختلال پرخوری
این اختلال میتواند منجر به مشکلات جسمی و روانی متعددی شود، از جمله:
چاقی و مشکلات مرتبط با آن مانند دیابت نوع ۲ و بیماریهای قلبی.
افسردگی و اضطراب که ممکن است شدت یابد.
کاهش کیفیت زندگی به دلیل احساس شرم و ناراحتی از رفتارهای خوردن
درمانهای موجود
روشهای درمانی مختلفی برای مدیریت این اختلال وجود دارد:
رواندرمانی:
درمان شناختی-رفتاری (CBT) و درمان دیالکتیکی-رفتاری (DBT) میتوانند به فرد کمک کنند تا الگوهای فکری و رفتاری خود را تغییر دهد
داروها:
برخی داروها مانند مهارکنندههای بازجذب سروتونین (SSRIs) و داروهای تنظیمکننده خلق ممکن است در کاهش علائم مؤثر باشند
تغییرات سبک زندگی: ایجاد عادات غذایی سالم و مدیریت استرس میتواند به کاهش دورههای پرخوری کمک کند.
اختلال پرخوری یک مشکل جدی است که نیاز به توجه و درمان دارد. اگر فردی با این علائم مواجه است، مراجعه به متخصص میتواند گام مهمی در مسیر بهبود باشد.
شاید نخوردن چیزی برای روزها غیر منطقی به نظر برسد، اما بسیاری از مردم این کار را به نام سلامتی بهتر انجام می دهند. این رویکرد به غذا خوردن که به عنوان فستینگ متناوب شناخته می شود، طرفداران و مخالفان خود را دارد و برخی می پرسند که آیا این روش می تواند منجر به […]
وقتی فردی با چرخه پرخوری-پاکسازی دست و پنجه نرم می کند، شکستن آن دشوار است. اغلب برخی از ابزارها برای مدتی کار می کنند و سپس فرد به همان رفتارها باز می گردد. دانستن اینکه چگونه چرخه پرخوری عصبی را بشکنید می تواند به فردی که با اختلال خوردن دست و پنجه نرم می کند
این مطلب یک روایت واقعی از زنی است که بعد از رژیم غذایی قبل از عروسی دچار اختلال روانی بولیمیا نروزا یا همان پرخوری عصبی شده است. نظرات از روز نامزدی من در دسامبر 2018 شروع شد: “تو عروس زیبایی خواهی بود.” “من نمی توانم صبر کنم تا تو را در لباست ببینم.” “همه چیز
ایجاد یک الگوی غذا خوردن منظم تنها مهم ترین تغییری است که می توانید در هنگام مقابله با مشکل پرخوری ایجاد کنید. یکی از ثابتترین یافتههای بیش از 30 سال تحقیق این است که معرفی یک الگوی غذا خوردن منظم، بیشتر پرخوریها را کنار میزند. با این روش پرخوری که مکرر باشد، متناوب می شود
اختلالات خوردن همه افراد را تحت تاثیر قرار می دهد، تحقیقات تخمین می زند که نه درصد از آمریکایی ها در مقطعی از زندگی خود دچار اختلال خوردن می شوند. یکی از گزینههای درمانی استاندارد که بسیاری از افراد مبتلا به اختلالات خوردن آن را موفق میدانند، گروه درمانی است. گروه درمانی که به تنهایی
قبل از اینکه بخواهیم درباره برنامه غذایی پرخوران گمنام صحبت کنیم، ضروری است صورت این پرسش شفاف تر شود. این روش قرار است جوابگوی چه مشکلی از نظر شما باشد؛ اختلال پرخوری؟افزایش وزن یا وزن بالا یا صرفا پرخوری؟ اختلال پرخوری طبق تعریف معیارهای تشخیص خود را دارد و ممکن است هر پرخوری یا غذا
اختلال پرخوری افراطی چیست؟ اختلال پرخوری افراطی (Binge Eating Disorder) نوعی اختلال خوردن است که در آن فرد بهطور مکرر و کنترلنشده مقدار زیادی غذا مصرف میکند، بدون اینکه واقعاً نیاز جسمی به آن داشته باشد. این نوع پرخوری اغلب در زمانهایی رخ میدهد که فرد احساسات ناخوشایندی مثل استرس، اضطراب، تنهایی یا خستگی را
زهرا ( اسم مستعار) که به تازگی تولد 47 سالگی خود را جشن گرفته است، برای درمان پرخوری از من کمک گرفت. در جلسه ارزیابی زهرا یکی از مواردی که بررسی کردم نحوه غذا خوردن زهرا بود. او از دوران جوانی بخاطر فشار اطرافیان تصمیم گرفته بود رژیم بگیرد. زهرا می گفت: آقای دکتر من
اخیرا بیماری را ویزیت کردم که در دوران کودکی مشکلات متعددی را پشت سر گذاشته بود. کودکی او همزمان با بیماری سخت مادرش بود و تمام سالهای کودکی او با غم بیماری مادر اجین شده بود. او برای تسکین ناراحتی به غذا پناه می برد و کم کم غذا برای او دوست محبوبی شده بود.