نوروتراپی به افراد کمک می کند تا عملکرد مغز را با استفاده از دستگاه های تکنولوژیکی بهبود بخشند. فن آوری های عصبی بدون دارو فعالیت مغز را بدون دارو تغییر می دهند. اکثر تکنیک های نوروتراپی زمانی که توسط یک متخصص آموزش دیده در یک محیط بالینی اجرا می شوند غیر تهاجمی، بدون درد و بی خطر هستند.
روش‌ها و فناوری‌های نوروتراپی کاملاً مشخص نیستند. از آنجایی که فناوری عصبی دائماً در حال تکامل است و هنوز آزمایشی است، درمان‌ها و روش‌ها نیز همواره در حال تغییر هستند.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد این تکنیک درمانی، شرایطی که آن را درمان می کند و هشدارها، ادامه مطلب را بخوانید.
نوروتراپی چیست؟
نوروتراپی از فناوری عصبی برای کاربردهای درمانی استفاده می کند. از فعالیت امواج مغزی افراد کمک می‌کند تا بفهمند چگونه می‌توانند وضعیت ذهنی خود را برای رسیدگی به شرایط سلامت روان، سردرد، اختلالات خواب، اختلالات مصرف مواد و موارد دیگر تنظیم کنند.
دو شکل اصلی نوروتراپی وجود دارد:
- نوروفیدبک که از امواج مغز برای آموزش تنظیم کردن به بیماران استفاده می کند
- تحریک عصبی که از تکانه های مغناطیسی یا الکتریکی برای تغییر امواج مغزی استفاده می کند.
چه کسی نوروتراپی کمک می کند
نوروتراپی برای درمان طیف وسیعی از بیماری ها استفاده می شود، مانند:
- اختلال کمبود توجه/بیش فعالی (ADHD)
- اختلال دوقطبی
- سردردهای خوشه ای و میگرن
- صرع مقاوم به دارو
- اختلال اضطراب فراگیر
- افسردگی و اختلال افسردگی اساسی (MDD)
- اختلال وسواس اجباری (OCD)
- اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
- اختلالات خواب مانند بی خوابی
- اختلال طیف اوتیسم
- اختلالات مصرف مواد
- افسردگی مقاوم به درمان
نوروتراپی می تواند برای افرادی که به درمان دارویی پاسخ نمی دهند به عنوان یک راه مکمل یا جایگزین برای درمان یک بیماری استفاده شود.
تاریخچه نوروتراپی
در سال 1962، دکتر جو کامیا تشخیص داد که افراد می توانند ریتم امواج مغزی آلفا خود را در حضور نوروفیدبک تنظیم کنند.7 اولین شکل نوروتراپی، الکتروانسفالوگرام (EEG) بیوفیدبک بود. نوروفیدبک EEG برای اولین بار در دهه 1970 مورد استفاده قرار گرفت.
نوروتراپی چگونه کار می کند
نوروفیدبک و تحریک عصبی به روش های مختلفی کار می کنند.
نوروفیدبک
در طول تمرین نوروفیدبک، فعالیت مغز در زمان واقعی با استفاده از ابزارهای تکنولوژیکی مانند الکتروانسفالوگرافی (EEG-NF) یا تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی (fMRI-NF) کنترل می شود. با تمرین، نوروفیدبک به افراد می آموزد که چگونه فعالیت امواج مغزی خود را خود تنظیم کنند. با گذشت زمان، نوروفیدبک نیز ممکن است مغز را “دوباره سیم کشی” کند
نوروفیدبک ممکن است از شرطی سازی عامل مبتنی بر پاداش استفاده کند تا به افراد بیاموزد چگونه الگوهای امواج مغزی را با پاداش دادن به آنها برای ایجاد حالت های موج مغزی خاص در صورت تقاضا، کنترل کنند.
به عنوان مثال، امواج مغزی آلفا با حالت ذهنی آرام و آرام همراه است، در حالی که امواج مغزی بتا با توجه و تمرکز مرتبط است. بنابراین، اگر هدف کاهش اضطراب باشد، نوروتراپی به فرد یاد می‌دهد که چگونه امواج مغزی آلفا را در صورت نیاز ایجاد کند. برعکس، برای رسیدگی به علائم ADHD، کسی ایجاد امواج مغزی بتا را تمرین می کند.
در طول یک جلسه، بیمار به راحتی با الکترودهایی که بدون درد به پوست سر وصل شده است، می نشیند و امواج مغزی خود را اندازه می گیرد. از بیمار خواسته می شود تا چند کار ساده را انجام دهد و بر اساس امواج مغزی، بازخورد مثبتی برای تقویت نتیجه مطلوب وجود دارد.
تحریک عصبی
درمان‌های تحریک عصبی از جریان‌های الکتریکی مستقیم یا الکترومغناطیسی کم ولتاژ برای اصلاح فعالیت مغز و تحریک نواحی خاص مغز استفاده می‌کنند. دستگاه‌های تحریک عصبی غیرتهاجمی مانند تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال (TMS) یا تحریک جریان مستقیم ترانس کرانیال (tDCS) در بالای سر قرار می‌گیرند و این کار را انجام می‌دهند. به پوست نفوذ نکند
TMS ممکن است شبیه ضربه زدن به ناحیه ای از پوست سر باشد که هدف قرار گرفته است. tDCS کمی شبیه سوزن سوزن شدن یا گرما در ناحیه ای است که تحریک می شود.
اگرچه برخی از دستگاه های تحریک عصبی در حین جراحی کاشته می شوند، اما اکثر آنها غیر تهاجمی و قابل حمل هستند.
