قرص زیر زبانی بوپرنورفین ( که بعنوان ب 2 نیز شناخته می شود) و نالوکسان برای درمان وابستگی یا اعتیاد به مواد افیونی (مخدر) استفاده می شود. هنگامی که یک داروی مخدر برای مدت طولانی استفاده می شود، ممکن است باعث ایجاد عادت شود و باعث وابستگی روحی یا جسمی شود. اگر دارو به طور ناگهانی قطع شود، وابستگی فیزیکی ممکن است منجر به عوارض جانبی ترک شود.
معمولاً زمانی که فرد از ترکیب بوپرنورفین ( B2) و نالوکسان استفاده می کند، می توان از عوارض جانبی شدید ترک جلوگیری کرد. این داروها بر روی سیستم عصبی مرکزی (CNS) تاثیر می گذارند تا به جلوگیری از عوارض جانبی ترک کمک کند. این دارو فقط با تجویز پزشک در دسترس است.
نحوه استفاده از قرص بوپرنورفین یا ب 2 زیر زبانی
قبل از شروع استفاده از بوپرنورفین زیرزبانی راهنمای دارویی ارائه شده همراه دارو را بخوانید. اگر سوالی دارید، از پزشک یا داروساز خود بپرسید.
این دارو را طبق دستور پزشک، معمولاً یک بار در روز استفاده کنید. دارو را به مدت 5 تا 10 دقیقه زیر زبان خود قرار دهید و بگذارید کاملا حل شود. اگر بیش از یک قرص در روز برای شما تجویز می شود، می توانید همه قرص ها را یکباره زیر زبان خود قرار دهید یا هر بار دو قرص را زیر زبان خود قرار دهید. این دارو را قورت ندهید یا نجوید.
پس از حل شدن کامل دارو، یک جرعه بزرگ آب بنوشید و به آرامی اطراف دندان ها و لثه های خود بچرخانید و سپس آب را قورت دهید. این به جلوگیری از مشکلات دندان کمک می کند. حداقل تا یک ساعت پس از مصرف این دارو، دندان های خود را مسواک نزنید.
بوپرنورفین به تنهایی معمولاً برای 2 روز اول پس از قطع سایر مواد افیونی استفاده می شود. معمولاً در مطب پزشک شما داده می شود. سپس پزشک شما را به داروهای ترکیبی بوپرنورفین/نالوکسون برای درمان سوق می دهد. دستورالعمل های پزشک خود را برای برنامه درمانی خود دنبال کنید.
دوز بر اساس وضعیت پزشکی شما و پاسخ به درمان توسط پزشک شما تعیین می شود. دوز خود را افزایش ندهید، دارو را بیشتر مصرف نکنید، یا آن را برای مدت طولانی تر از زمان تجویز شده مصرف نکنید.
از این دارو به طور منظم استفاده کنید تا بیشترین سود را از آن ببرید. برای کمک به یادآوری، هر روز در ساعت معینی از آن استفاده کنید.
بوپرنورفین را تزریق نکنید. تزریق آن خطرناک است و ممکن است باعث علائم شدید ترک شود (به بخش عوارض جانبی مراجعه کنید). برای جزئیات بیشتر با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید.
اگر وضعیت شما بهتر نشد یا بدتر شد، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.
عوارض جانبی قرص ب 2 یا بوپرنورفین
خواب آلودگی، سرگیجه، یبوست یا سردرد ممکن است رخ دهد. اگر هر یک از این اثرات ماندگار شد یا بدتر شد، فورا به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید.
برای جلوگیری از یبوست، فیبر غذایی بخورید، آب کافی بنوشید و ورزش کنید. همچنین ممکن است نیاز به مصرف ملین داشته باشید. از داروساز خود بپرسید که کدام نوع ملین برای شما مناسب است.
برای کاهش خطر سرگیجه و سبکی سر، هنگام برخاستن از حالت نشسته یا خوابیده به آرامی بلند شوید.
به یاد داشته باشید که این دارو به این دلیل تجویز شده است که پزشک شما تشخیص داده است بنابراین مزایای آن برای شما بیشتر از خطر عوارض جانبی است. بسیاری از افرادی که از این دارو استفاده می کنند عوارض جانبی جدی ندارند.
مشکلات تنفسی شدید (احتمالاً کشنده) ممکن است در صورت سوءمصرف، تزریق یا مخلوط کردن این دارو با سایر داروهای افسردگی (مانند الکل، بنزودیازپین ها از جمله دیازپام، سایر مواد افیونی) رخ دهد.
در صورت داشتن هر گونه عوارض جانبی جدی فوراً به پزشک خود اطلاع دهید، از جمله: قطع شدن تنفس در هنگام خواب (آپنه خواب)، تغییرات ذهنی و خلقتی (مانند بی قراری، گیجی، توهم)، درد معده و شکم، درد دندان و لثه، علائم غدد فوق کلیوی شما خوب کار نمی کنند (مانند خستگی غیرعادی، کاهش وزن).
اگر عوارض جانبی بسیار جدی دارید، از جمله: غش، ضربان قلب سریع/نامنظم، سرگیجه شدید، تنفس آهسته/کم عمق، خواب آلودگی غیر معمول/ مشکل در بیدار شدن، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
اگرچه این دارو برای جلوگیری از واکنش‌های ترک استفاده می‌شود، اما به ندرت ممکن است علائم ترک مواد افیونی را ایجاد کند، از جمله اسهال، تغییرات شدید ذهنی/خلقتی (مانند اضطراب، تحریک‌پذیری، مشکل خواب)، سفتی عضلات یا لرزش. زمانی که برای اولین بار درمان را شروع می کنید یا از مواد افیونی طولانی اثر مانند متادون استفاده می کنید، این احتمال بیشتر است. در صورت بروز چنین علائمی، فوراً به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید.
این دارو به ندرت ممکن است باعث بیماری جدی کبدی شود. در صورت داشتن علائم آسیب کبدی، از جمله: تهوع یا استفراغی که متوقف نمی شود، ادرار تیره، از دست دادن اشتها، زردی چشم/پوست، درد شدید معده/شکم، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
