پارکینسون چیست؟

بیماری پارکینسون یک اختلال عصبی پیشرونده است که در آن توانایی مغز برای تولید دوپامین، یک انتقال‌دهنده عصبی ضروری، آسیب می‌بیند و منجر به علائمی از جمله لرزش، سفتی و مشکل در حرکت و گفتار می‌شود و برای برخی، اثرات شناختی و عاطفی قابل‌توجهی دارد. خوب این علائم معمولاً در طول زندگی بیمار پیشرفت کرده و بدتر می شوند.

هر کسی ممکن است به این بیماری مبتلا شود، اگرچه در مردان بیشتر از زنان و در سفیدپوستان نسبت به سایر نژادها شیوع دارد. در بیشتر موارد، علائم بعد از 60 سالگی ظاهر می شوند، اما برای حدود 5 درصد از افرادی که به این بیماری مبتلا می شوند، قبل از 50 سالگی شروع می شود. این بیماری بخودی خود کشنده نیست، اگرچه علائم آن اغلب منجر به عوارض تهدید کننده زندگی می شود.

آنچه در ادامه در مورد این بیماری می خوانید:

علائم
علل
درمان

علائم پارکینسون

طبق گفته موسسه ملی بهداشت، علائم اولیه بیماری عبارتند از:

1. لرزش ناخواسته و غیرقابل کنترل در یک یا چند اندام، زمانی که بازو، پا یا دست در حالت استراحت است.
2. انقباض و سفتی عضلات، اغلب برای مدت طولانی.
3. حرکات آهسته، همچنین به عنوان برادی کینزی شناخته می شود.
4. اختلال در هماهنگی و تعادل، افزایش خطر سقوط و آسیب های دیگر.
5. علائم دیگر شامل اختلال در گفتار، یبوست یا مشکلات ادراری، مشکل در جویدن یا بلع و مشکلات پوستی است.

پیشرفت بیماری پارکینسون در مراحل اولیه چگونه است؟

سرعت پیشرفت این بیماری و علائم همراه آن می تواند از بیمار به بیمار دیگر بسیار متفاوت باشد. اغلب، اولین علائم با علائم پیری طبیعی، از جمله مشکل خواب، یبوست و پاهای بی قرار اشتباه گرفته می شود. (اختلال رفتار خواب با حرکت سریع چشم، که در آن فرد به صورت فیزیکی به رویاهای خود واکنش نشان می دهد، اغلب در افرادی که در نهایت پارکینسون تشخیص داده می شوند، رخ می دهد.)

علائم دیگر ممکن است به تدریج پیشرفت کنند و ممکن است شامل لرزش خفیف، تغییر در راه رفتن، برخی مشکلات در حرکت از جمله گام‌های کوچک‌تر و کاهش حرکت بازو، گفتار آرام‌تر، تغییرات دست‌خط (معمولاً حروف کوچک‌تر و خواناتر می‌شوند) و تغییر در چهره باشد. غالباً شخص دیگری مانند شریک زندگی، دوست، خویشاوند یا پزشک، قبل از اینکه فرد مایل یا قادر به انجام آن باشد، متوجه تغییرات می شوند.

علائم شناختی و عاطفی بیماری پارکینسون چیست؟

برخی، اما نه همه، افراد مبتلا به این بیماری، مشکلات حافظه و توجه و مشکل در به خاطر سپردن و تکمیل وظایفی را تجربه خواهند کرد که می تواند بر روال روزانه آنها تأثیر بگذارد.

علل

علت این بیماری به خوبی شناخته نشده است. در یک بیمار پارکینسون، سلول‌های عصبی در ناحیه مغز به نام عقده‌های پایه که حرکت را کنترل می‌کنند، دچار اختلال شده یا می‌میرند. هنگامی که تولید آنها محدود است، فرد با چالش های حرکتی معمولی این بیماری مواجه می شود که در طول زمان پیشرفت می کند. محققان به طور قطع نمی‌دانند چه چیزی باعث می‌شود نورون‌ها شروع به از بین رفتن کنند، اما اکنون به طور کلی معتقدند که این ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی از جمله قرار گرفتن در معرض سموم است.

چگونه بیماری پارکینسون تشخیص داده می شود؟

هیچ آزمایش خون یا آزمایشی برای تشخیص این بیماری وجود ندارد. علائم پارکینسون تا حدودی شبیه به سایر بیماری ها از جمله زوال عقل لویی است. یکی از راه هایی که پزشک می تواند تشخیص دهد که بیمار مبتلا به این بیماری است، ارزیابی پاسخ آنها به داروهایی است که معمولاً برای درمان این بیماری استفاده می شود.

اسکن تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) از مغز، اسکن انتقال دهنده دوپامین (DaT) یا آزمایش خون ممکن است برای تأیید تشخیص یا کمک به رد سایر شرایط پزشکی که ممکن است با علائم مشابه ظاهر شوند تجویز شود.

درمان

هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد، اگرچه دارو و درمان می تواند تا حدی از شدت علائم کم کنند و پیشرفت این بیماری را کاهش دهند. علاوه بر بهبود علائم بیماری، داروها سطح دوپامین را در مغز افزایش می‌دهند و از انتقال‌دهنده‌های عصبی دیگر پشتیبانی می‌کنند که می‌توانند به جبران فقدان آن کمک کنند.

چه داروهایی به درمان پارکینسون کمک می کند؟

داروی اولیه برای درمان این بیماری لوودوپا است که در مغز به دوپامین تبدیل می‌شود و بیمار را قادر می‌سازد تا کمی از علائم خود تسکین یابد. لوودوپا به خودی خود باعث تهوع می شود، بنابراین با داروی کاربیدوپا ترکیب می شود که به طور قابل توجهی این عارضه جانبی را کاهش می دهد. یکی دیگر از عوارض جانبی اولیه لوودوپا دیسکینزی یا حرکات غیرارادی است. (این یک تصور غلط رایج است که دیسکینزی از علائم این بیماری است اما در عوض یک عارضه جانبی دارو است.) سایر عوارض ممکن است شامل فشار خون پایین و بیقراری باشد.

لوودوپا پیشرفت بیماری را متوقف یا کند نمی کند. فقط علائم را در لحظه برطرف می کند. بیمارانی که لوودوپا برای آنها تجویز شده است، معمولاً این دارو را تا پایان عمر مصرف می کنند.

پزشکان همچنین ممکن است داروهایی مانند آمانتادین و آنتی کولینرژیک ها را برای رفع مستقیم علائم فیزیکی مانند لرزش یا مقابله با دیسکینزی ناشی از لوودوپا تجویز کنند.

https://www.psychologytoday.com/intl/conditions/parkinsons-disease

مطالعه مقالات زیر درباره پارکینسون توصیه می شود:

1. درمان علائم روان پریشی بیماری پارکینسون
2. پیشگیری از پارکینسون با خوردن قهوه
3. رابطه متقابل بین افسردگی و پارکینسون
4. ارتباط بیماری پارکینسون با یبوست
5. ۲ بار یوگا در هفته و کاهش علائم پارکینسون
6. پیشگیری از آلزایمر و پارکینسون با خوردن سیب