اختلال شخصیت نمایشی یا هیستریونیک (HPD) چیست؟
اختلال شخصیت نمایشی یا هیستریونیک (HPD) نوعی اختلال شخصیت است که الگویی از رفتارهای توجه جویانه، رفتار اغواگرانه و واکنش بیش از حد عاطفی را نشان می دهد.
زنان بیشتر از مردان با HPD تشخیص داده می شوند.
علائم اختلال شخصیت نمایشی یا هیستریونیک (HPD) چیست؟
علائم اصلی فرد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی عبارتند از:
- مدام به دنبال جلب توجه هستند
- در موقعیت هایی که در مرکز توجه نیستند احساس ناراحتی می کنند
- از نظر جنسی بیش از حد اغوا کننده یا تحریک آمیز هستند
- نشان دادن احساسات سطحی و به سرعت در حال تغییر
- مبهم صحبت کردن، سخنرانی های فاقد جزئیات
- به راحتی تحت تأثیر دیگران یا شرایط قرار می گیرند
- روابط را صمیمی تر از آنچه واقعا هستند، در نظر می گیرند
- افراد مبتلا به این اختلال می توانند بسیار دراماتیک، هیجان انگیز و تکانشی به نظر برسند.
بسیاری از افراد برخی از این ویژگی ها را دارند اما همچنان قادر به عملکرد طبیعی هستند و اختلال شخصیت ندارند. اختلال شخصیت یک الگوی بلندمدت از رفتار، تفکر و احساسات است که باعث ناراحتی فرد یا اطرافیانش می شود. این امر عملکرد فرد را در زندگی روزمره دشوار می کند.
افراد مبتلا به اختلالات شخصیت تغییر رفتار یا سازگاری با موقعیت های مختلف را دشوار می دانند. آنها ممکن است در ایجاد روابط مثبت با دیگران و حفظ یک شغل مشکل داشته باشند.
چه چیزی باعث اختلال شخصیت نمایشی یا هیستریونیک می شود؟
اختلالات شخصیت، از جمله اختلال شخصیت نمایشی یا هیستریونیک (HPD) ، یکی از ناشناخته ترین شرایط سلامت روان است.
مطالعاتی که در مورد اختلال شخصیت نمایشی یا هیستریونیک (HPD) و سایر اختلالات شخصیتی انجام شده است، عوامل متعددی را شناسایی کرده است که ممکن است منجر به ایجاد اختلالات شخصیتی هیستریونیک یا سایر اختلالات شخصیتی شود:
- ژنتیک: اختلال شخصیت نمایشی یا هیستریونیک (HPD) معمولاً در خانواده ها ایجاد می شود، بنابراین دانشمندان فکر می کنند ممکن است یک پیوند ژنتیکی (ارثی) وجود داشته باشد.
- آسیب های دوران کودکی: کودکان ممکن است با آسیب هایی مانند کودک آزاری یا مرگ یکی از اعضای خانواده کنار بیایند که بعداً در بزرگسالی ممکن است در زندگی آنها مخل یا مشکل ساز باشد و به بخشی از یک اختلال شخصیت تبدیل شود.
- سبک‌های فرزندپروری: کودکانی که سبک‌های فرزندپروری را تجربه می‌کنند که محدودیت‌ها ندارند، بیش از حد زیاده‌روی یا ناسازگار هستند، ممکن است بیشتر در معرض ابتلا به اختلال شخصیت هیستریونیک باشند. علاوه بر این، والدینی که رفتار جنسی نمایشی، یا نامناسب از خود نشان می دهند، فرزندان خود را در معرض خطر ابتلا به این بیماری قرار می دهند. برخی از محققان فکر می کنند که مشکلات در روابط والدین و فرزند منجر به عزت نفس پایین در افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی یا هیستریونیک (HPD) می شود.
اختلال شخصیت نمایشی یا هیستریونیک چگونه تشخیص داده می شود؟
شخصیت در طول رشد کودک و نوجوان به تکامل خود ادامه می دهد. به همین دلیل، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی معمولاً تا سن 18 سالگی فرد مبتلا به اختلال شخصیت هیستریونیک را تشخیص نمی دهند.
تشخیص اختلالات شخصیت، از جمله اختلال شخصیت هیستریونیک، می‌تواند دشوار باشد، زیرا اکثر افراد مبتلا به اختلال شخصیت فکر نمی‌کنند مشکلی در رفتار یا طرز تفکرشان وجود داشته باشد.
هنگامی که آنها به دنبال کمک هستند، اغلب به دلیل شرایطی مانند اضطراب یا افسردگی به دلیل مشکلات ایجاد شده توسط اختلال شخصیتی مانند طلاق یا روابط از دست رفته است و نه خود اختلال. از آنجایی که فردی که مشکوک به اختلال شخصیت هیستریونیک است ممکن است از رفتارهای خود آگاهی نداشته باشد، متخصصان سلامت روان ممکن است بخواهند اطلاعاتی را از خانواده و دوستان فرد جمع آوری کنند.
اختلال شخصیت نمایشی یا هیستریونیک چگونه درمان می شود؟
در بیشتر موارد، افراد مبتلا به اختلال شخصیت هیستریونیک (HPD) باور ندارند که رفتارهایشان مشکل ساز است. آنها همچنین تمایل دارند که احساسات خود را اغراق کنند و از روال عادی متنفرند، که پیروی از یک برنامه درمانی را دشوار می کند. با این حال، اگر افسردگی – که احتمالاً با از دست دادن یا یک رابطه شکست خورده همراه است – یا مشکل دیگری ناشی از تفکر و رفتار آنها باعث ناراحتی آنها شود، ممکن است به دنبال کمک باشند.
روان درمانی (گفتار درمانی) به طور کلی درمان انتخابی برای اختلالات شخصیت هیستریونیک یا سایر اختلالات شخصیت است. هدف از درمان این است که به فرد کمک کند انگیزه ها و ترس های مرتبط با افکار و رفتار خود را کشف کند و به فرد کمک کند تا ارتباط مثبت بیشتری با دیگران برقرار کند.
انواع روان درمانی که ممکن است برای افراد مبتلا به اختلال شخصیت هیستریونیک مفید باشد عبارتند از:
- گروه درمانی: این نوعی از روان درمانی است که در آن گروهی از افراد با هم ملاقات می کنند تا مشکلات خود را با هم زیر نظر یک درمانگر یا روانشناس شرح دهند و به بحث بگذارند. گروه درمانی ممکن است برای افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی یا هیستریونیک (HPD) مفید باشد، به خصوص اگر با سایر افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی یا هیستریونیک (HPD) باشد. این می تواند به افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی یا هیستریونیک (HPD) کمک کند تا رفتار خود را در آنها مشاهده کند.
- روان درمانی روان پویشی: این نوع درمان بر ریشه های روانشناختی پریشانی عاطفی تمرکز دارد. از طریق خود بازتابی و خودآزمایی، فردی که تحت درمان قرار می گیرد، به الگوهای رابطه مشکل ساز در زندگی خود نگاه می کند.
- روان درمانی حمایتی: هدف این نوع درمان بهبود علائم و حفظ، بازیابی یا بهبود عزت نفس و مهارت های مقابله ای است. روان درمانی حمایتی شامل بررسی روابط و الگوهای واکنش یا رفتار عاطفی است.
- درمان شناختی رفتاری (CBT): این یک نوع درمان ساختار یافته و هدف گرا است. یک درمانگر یا روانشناس به شما کمک می کند تا افکار و احساسات خود را از نزدیک ببینید. متوجه خواهید شد که افکار شما چگونه بر اعمال شما تأثیر می گذارد. از طریق CBT، می توانید الگوهای افکار و رفتارهای منفی را بیاموزید و یاد بگیرید که الگوها و عادات فکری سالم تری اتخاذ کنید.
در حالی که در حال حاضر هیچ دارویی وجود ندارد که بتواند اختلالات شخصیتی را درمان کند، درمان دارویی برای افسردگی و اضطراب که افراد مبتلا به اختلال شخصیت هیستریونیک نیز ممکن است به آن مبتلا باشند، می تواند درمان اختلال شخصیت هیستریونیک را آسان تر کند.
منبع:
https://my.clevelandclinic.org/health/diseases/9743-histrionic-personality-disorder
https://www.healthdirect.gov.au/histrionic-personality-disorder
