اختلالات خوردن

در جامعه امروزی، دانستن اینکه رابطه سالم با غذا چگونه باید باشد، بسیار چالش برانگیز است. از ما انتظار می رود که به آنچه می خوریم اهمیت بدهیم و برای داشتن یک سبک زندگی “سالم” به شیوه خاصی تلاش کنیم. در عین حال، ما با غذاهای ناسالم، انتظارات غیرواقعی از ظاهر بدنمان و روند رژیم […]

اختلالات خوردن یک انتخاب نیست. هیچ کس انتخاب نمی کند که با ترس شاهد ریزش موهایش باشد، پرخوری کند تا زمانی که احساس کند شکمش در حال ترکیدن است، یا با وجود درد و جراحات جسمی ورزش کند. او به منوی رستوران خیره شده است. شکمش به طور دردناکی غرغر می کند، زیرا او با

ما فکر می‌کنیم اختلالات خوردن یا همان اختلال تغذیه ، بیماری‌های جدی نیستند و فقط مربوط به دخترانی است که می‌خواهند لاغر باشند. با این حال، اختلالات خوردن، بیماری های جدی هستند که تحت تأثیر سیستم های پیچیده زیستی، روانی و فرهنگی قرار دارند. در اینجا حقایقی در مورد این سیستم ها و اینکه چگونه

محرک های زمینه ای که مسئول اختلالات خوردن هستند. تلاش ما برای لاغری، تناسب اندام، زیبایی و همیشه جوان بودن نه تنها در زندگی شخصی ما از طریق “رژیم های غذایی بدون کربوهیدرات” سخت، تمرینات بیش از حد، یا محصولات آرایشی و رویه هایی که به طور فعال انتخاب می کنیم به تصویر کشیده می

تا سن 20 سالگی، 15 درصد از زنان دارای یک اختلال خوردن هستند، از جمله بی اشتهایی عصبی (0.08 درصد)، پرخوری عصبی (2.6 درصد)، و اختلال پرخوری (3.0 درصد) (Stice, Marti, & Rohde, 2013). شیوع اختلالات خوردن در مردان به میزان قابل توجهی کمتر است (حدود 50 درصد کمتر). در این میان آنچه آزار دهنده

تعداد قابل توجهی از مردم به دلایل بسیار متفاوت “گیاهخواری” می کنند. یک مطالعه در سال 2012 که در مجله آکادمی تغذیه و رژیم غذایی منتشر شد، نشان داد که زنانی که از اختلالات خوردن رنج می برند، چهار برابر بیشتر از زنان بدون اختلال خوردن، گیاهخوار هستند. بیش از نیمی (52 درصد) از زنان

فقدان دانش در مورد این دو اختلال خوردن باعث شده است که بسیاری از افراد به اشتباه تشخیص داده شوند، تشخیص داده نشوند یا از اینکه تصوراتشان از تصویر بدن واقعا غیر واقعی است، آگاه نباشند. ما می‌خواهیم به رفع سردرگمی کمک کنیم و آنچه را که واقعاً پرخوری عصبی از بی‌اشتهایی عصبی متمایز می‌کند،

یک مطالع جدید مدعی است که رفتاردرمانی کاهش وزن می تواند به افراد مبتلا به اختلال پرخوری کمک کند تا پرخوری را متوقف کنند و وزن خود را کاهش دهند. نالترکسون-بوپروپیون همچنین ممکن است برای کسانی که دچار اختلال پرخوری هستند مفید باشد. یک مطالعه جدید نشان می دهد که ترکیب این درمان ها ممکن

ورزش و نگرانی درباره بدن ورزشکاران معمولاً نگران  ظاهر خود هستند و همه آنها می خواهند عملکرد خوبی داشته باشند. در بیشتر مواقع، این عوامل به آنها انگیزه می دهد تا برای آماده سازی بدن و تکمیل مهارت های خود سخت کار کنند. اما گاهی اوقات برای رسیدن به این اهداف، آنها به روش های

پرخوری عصبی یک نوع اختلال خوردن است که به طور فزاینده ای در سراسر جهان شیوع پیدا کرده است. طبق معیار DSM-51، برای دریافت تشخیص بولیمیا یا پرخوری عصبی، فرد باید موارد زیر را نشان دهد: دوره‌های مکرر پرخوری، که با هر دو مورد زیر مشخص می‌شوند:  در یک دوره زمانی مشخص خوردن مقدار غذایی