4 ویژگی اصلی اختلال شخصیت مرزی

آخرین بروزرسانی در تاریخ: ۲۰ اسفند ۱۴۰۳

اختلال شخصیت مرزی یا بوردرلاین چیست؟

اختلال شخصیت مرزی (BPD) یک اختلال خلقی و نحوه تعامل فرد با دیگران است. این شایع ترین اختلال شخصیت شناخته شده است.

به طور کلی، فردی که دارای اختلال شخصیت است، از نظر نحوه تفکر، درک، احساس یا ارتباطش با دیگران به طور قابل توجهی با یک فرد معمولی متفاوت است.

علائم اختلال شخصیت مرزی (BPD)

علائم BPD را می توان به 4 حوزه اصلی دسته بندی کرد:

1. بی ثباتی عاطفی – اختلال در تنظیم عاطفه و هیجانات
2. الگوهای آشفته تفکر یا ادراک – تحریف شناختی یا تحریف ادراکی
3. رفتار تکانشی
4. روابط شدید اما ناپایدار با دیگران

علائم اختلال شخصیت ممکن است از خفیف تا شدید متغیر باشد و معمولاً در نوجوانی ظاهر می شود و تا بزرگسالی ادامه می یابد.

علل اختلال شخصیت مرزی (BPD)

علل اختلال شخصیت مرزی (BPD) نامشخص است. به نظر می رسد BPD از ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی ناشی می شود.

افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی (BPD) از پیشینه های مختلفی هستند، اما اکثر آنها در کودکی نوعی ضربه روحی یا بی توجهی را تجربه کرده اند.

چه زمانی مشاوره پزشکی دریافت کنید

اگر علائم اختلال شخصیت مرزی (BPD) را تجربه می کنید، با یک روانپزشک صحبت کنید.

آنها ممکن است در مورد احساسات شما، رفتار اخیر شما و  اینکه علائم شما چه تاثیری بر کیفیت زندگی شما داشته است، با شما صحبت کند.
این امر برای رد سایر بیماری‌های رایج‌تر سلامت روان، مانند افسردگی، و اطمینان از اینکه هیچ خطر فوری برای سلامتی و رفاه شما وجود ندارد، انجام می‌شود.

مشکلات سلامت روان مرتبط با اختلال شخصیت مرزی (BPD)

بسیاری از افراد مبتلا به BPD همچنین وضعیت سلامت روانی یا مشکل رفتاری دیگری دارند، مانند:

1. سوء استفاده از الکل
2. اختلال اضطراب فراگیر
3. اختلال دوقطبی
4. افسردگی
5. سوء استفاده از مواد مخدر
6. یک اختلال خوردن، مانند بی اشتهایی یا پرخوری عصبی
7. اختلال شخصیت دیگری مانند اختلال شخصیت ضد اجتماعی
8. BPD می تواند یک بیماری جدی باشد و بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری به خود آسیب می زنند و اقدام به خودکشی می کنند.

درمان اختلال شخصیت مرزی (BPD)

با گذشت زمان، بسیاری از افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی (BPD) بر علائم خود غلبه کرده و بهبود می یابند. درمان تکمیلی برای افرادی که علائم آن ها عود می کند توصیه می شود.

درمان BPD ممکن است شامل روان درمانی فردی یا گروهی باشد که توسط متخصصان در یک تیم سلامت روان جامعه (CMHT) انجام می شود.

هدف CMHT ارائه پشتیبانی و درمان روزانه است و در عین حال تضمین می کند که شما تا حد امکان استقلال داشته باشید.

یک CMHT می تواند از موارد زیر تشکیل شود:

• مددکاران اجتماعی
• پرستاران سلامت روان جامعه (که آموزش تخصصی در زمینه شرایط بهداشت روان دارند)
• داروسازان
• مشاوران و روان درمانگران
• روانشناسان و روانپزشکان (روانپزشک معمولاً پزشک ارشد تیم است)
• کاردرمانگران

رویکرد برنامه مراقبتی (CPA)

اگر علائم شما متوسط ​​تا شدید باشد، احتمالاً وارد یک فرآیند درمانی می شوید که به عنوان رویکرد برنامه مراقبت (CPA) شناخته می شود.

CPA اساسا راهی برای اطمینان از دریافت درمان مناسب برای نیازهای خود است. 4 مرحله وجود دارد:

1. ارزیابی سلامتی و نیازهای اجتماعی شما
2. یک برنامه مراقبتی – ایجاد شده برای رفع نیازهای بهداشتی و اجتماعی شما
3. انتصاب یک هماهنگ کننده مراقبت  – معمولا یک مددکار اجتماعی یا پرستار و اولین نقطه تماس شما با سایر اعضای CMHT است
4. بررسی ها – جایی که درمان شما به طور منظم بررسی می شود و می توان با هر گونه تغییر لازم در برنامه مراقبت موافقت کرد

روان درمانی اختلال شخصیت مرزی (BPD)

درمان BPD معمولاً شامل نوعی درمان روانشناختی است که به عنوان روان درمانی نیز شناخته می شود. انواع مختلفی از روان درمانی وجود دارد، اما همه آنها شامل وقت گذاشتن برای کمک به درک بهتری از طرز فکر و احساس خود هستند.

روان درمانگر علاوه بر گوش دادن و بحث در مورد مسائل مهم با شما، می تواند راه هایی را برای حل مشکلات پیشنهاد کند و در صورت لزوم به شما کمک کند نگرش و رفتار خود را تغییر دهید. هدف درمان BPD کمک به افراد برای کنترل بهتر افکار و احساسات است.

روان درمانی برای BPD فقط باید توسط یک متخصص آموزش دیده ارائه شود. آنها معمولاً یک روانپزشک، روانشناس یا سایر متخصصان بهداشت روان آموزش دیده خواهند بود. از پرسیدن تجربه آنها نترسید.

نوع روان درمانی که انتخاب می کنید ممکن است بر اساس ترکیبی از ترجیحات شخصی و در دسترس بودن درمان های خاص در منطقه شما باشد. درمان BPD ممکن است بسته به نیاز شما و نحوه زندگی شما یک سال یا بیشتر طول بکشد.

رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT)

رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT) نوعی درمان است که به طور خاص برای درمان افراد مبتلا به BPD طراحی شده است.

DBT بر این ایده استوار است که 2 عامل مهم در BPD نقش دارند:

شما به خصوص از نظر عاطفی آسیب پذیر هستید – به عنوان مثال، سطوح پایین استرس شما را به شدت مضطرب می کند
شما در محیطی بزرگ شده‌اید که اطرافیانتان احساساتتان را نادیده می‌گیرند – برای مثال، ممکن است یکی از والدین به شما گفته باشد که اگر از احساس اضطراب یا استرس شکایت دارید، حق ندارید غمگین شوید یا فقط «احمق» هستید.

این 2 عامل ممکن است باعث شوند که شما در یک چرخه منفی قرار بگیرید – شما احساسات شدید و ناراحت کننده ای را تجربه می کنید، اما برای داشتن این احساسات احساس گناه و بی ارزشی می کنید. به دلیل تربیت تان، فکر می کنید داشتن این احساسات از شما آدم بدی درست می کند. این افکار سپس منجر به احساسات ناراحت کننده بیشتر می شود.

هدف DBT شکستن این چرخه با معرفی 2 مفهوم مهم است:

اعتبارسنجی: پذیرش احساسات شما معتبر، واقعی و قابل قبول است
دیالکتیک: مکتبی از فلسفه که می گوید اکثر چیزها در زندگی به ندرت “سیاه یا سفید” هستند و مهم است که پذیرای ایده ها و نظراتی باشید که با نظرات خود در تضاد هستند.
درمانگر DBT از هر دو مفهوم برای ایجاد تغییرات مثبت در رفتار شما استفاده می کند.

به عنوان مثال، درمانگر می تواند بپذیرد (تأیید کند) که احساس غم و اندوه شدید باعث آسیب رساندن به خود می شود، و اینکه چنین رفتاری شما را به فردی وحشتناک و بی ارزش تبدیل نمی کند.

با این حال، درمانگر سعی می‌کند این فرض را که خودآزاری تنها راه مقابله با احساس غم است، به چالش بکشد.

هدف نهایی DBT این است که به شما کمک کند تا از دیدن جهان، روابط و زندگی خود به روشی بسیار محدود و سفت و سخت که شما را به سمت رفتارهای مضر و خود ویرانگر سوق دهد، رهایی پیدا کنید.

DBT معمولاً شامل جلسات هفتگی فردی و گروهی است و در صورت بدتر شدن علائم، یک شماره تماس خارج از ساعت به شما داده می شود تا با آن تماس بگیرید.

DBT بر اساس کار تیمی است. از شما انتظار می رود که در جلسات گروهی خود با درمانگر خود و سایر افراد کار کنید. به نوبه خود، درمانگران به عنوان یک تیم با هم کار می کنند.

DBT به ویژه در درمان زنان مبتلا به BPD که دارای سابقه خودآزاری و رفتار خودکشی هستند مؤثر بوده است. این توسط موسسه ملی بهداشت و مراقبت عالی (NICE) به عنوان اولین درمانی برای این زنان توصیه شده است.

درمان مبتنی بر ذهنیت (MBT)

نوع دیگری از روان درمانی طولانی مدت که می تواند برای درمان BPD استفاده شود، درمان مبتنی بر ذهنیت (MBT) است.

MBT بر این مفهوم استوار است که افراد مبتلا به BPD ظرفیت ضعیفی برای ذهنیت دارند.

ذهنی شدن توانایی تفکر در مورد تفکر است. این به این معنی است که افکار و باورهای خود را بررسی کنید و ارزیابی کنید که آیا آنها مفید، واقع بینانه و مبتنی بر واقعیت هستند یا خیر.

به عنوان مثال، بسیاری از افراد مبتلا به BPD میل ناگهانی برای آسیب رساندن به خود دارند و سپس بدون تردید آن میل را برآورده می کنند. آنها توانایی “عقب نشینی” از آن میل را ندارند و به خود می گویند: “این طرز فکر سالمی نیست و من فقط به این دلیل فکر می کنم که ناراحت هستم.”

یکی دیگر از بخش های مهم ذهنیت شناختی این است که افراد دیگر افکار، عواطف، باورها، آرزوها و نیازهای خود را دارند و ممکن است تفسیر شما از حالات ذهنی دیگران لزوماً درست نباشد. علاوه بر این، باید از تأثیر بالقوه اعمال شما بر حالات روانی دیگران آگاه باشید.

هدف MBT این است که توانایی شما در تشخیص حالات ذهنی خود و دیگران را بهبود بخشد، یاد بگیرید که از افکار خود در مورد خود و دیگران “عقب نشینی کنید” و آنها را بررسی کنید تا ببینید آیا آنها معتبر هستند یا خیر.

در ابتدا، MBT ممکن است در یک بیمارستان انجام شود، جایی که شما به عنوان یک بیمار بستری خواهید بود. درمان معمولاً شامل جلسات فردی روزانه با یک درمانگر و جلسات گروهی با سایر افراد مبتلا به BPD است.

یک دوره MBT معمولاً حدود 18 ماه طول می کشد. برخی از بیمارستان ها و مراکز تخصصی شما را تشویق می کنند که در این مدت به عنوان بستری بمانید. سایر بیمارستان‌ها و مراکز ممکن است توصیه کنند که بعد از مدت معینی بیمارستان را ترک کنید، اما به عنوان سرپایی تحت درمان باشید، جایی که به طور منظم به بیمارستان مراجعه می‌کنید.

جوامع درمانی (TCs)

جوامع درمانی (TCs) محیط های ساختاری هستند که در آن افراد با طیف وسیعی از شرایط و نیازهای روانشناختی پیچیده گرد هم می آیند تا با هم تعامل داشته باشند و در درمان شرکت کنند.

TC ها برای کمک به افرادی با مشکلات عاطفی طولانی مدت و سابقه آسیب رساندن به خود با آموزش مهارت های مورد نیاز برای تعامل اجتماعی با دیگران طراحی شده اند.

اکثر TC ها مسکونی هستند، مانند خانه های بزرگ، جایی که شما حدود 1 تا 4 روز در هفته در آنها می مانید.

علاوه بر شرکت در درمان فردی و گروهی، از شما انتظار می رود که فعالیت های دیگری که برای بهبود مهارت های اجتماعی و اعتماد به نفس طراحی شده اند، انجام دهید، مانند:

کارهای خانه
تهیه غذا
بازی، ورزش و سایر فعالیت های تفریحی
جلسات منظم جامعه – جایی که مردم در مورد مسائلی که در جامعه به وجود آمده بحث می کنند
TC ها بر اساس دموکراتیک اداره می شوند. این بدان معنی است که هر یک از ساکنان و کارکنان در مورد نحوه اداره TC، از جمله اینکه آیا یک فرد برای پذیرش در آن جامعه مناسب است یا خیر، رای دارد.

حتی اگر تیم مراقبت شما فکر می‌کند که ممکن است از گذراندن زمان در TC سود ببرید، به این معنی نیست که TC به شما اجازه می‌دهد که بپیوندید.

بسیاری از TC ها دستورالعمل هایی را در مورد آنچه رفتار قابل قبول در جامعه تلقی می شود، مانند عدم مصرف الکل، عدم خشونت به سایر ساکنان یا کارکنان، و عدم تلاش برای آسیب رساندن به خود، تعیین می کنند. معمولاً به کسانی که این دستورالعمل ها را زیر پا می گذارند گفته می شود که TC را ترک کنند.

در حالی که برخی از افراد مبتلا به BPD گزارش کرده‌اند که زمان سپری شده در TC به علائم آن‌ها کمک کرده است، هنوز شواهد کافی وجود ندارد که بگوییم آیا TC به همه افراد مبتلا به BPD کمک می‌کند یا خیر.

همچنین، به دلیل قوانین غالباً سختگیرانه در مورد رفتار، اگر فردی در کنترل رفتار خود با مشکلات قابل توجهی روبرو باشد، TC احتمالاً مناسب نخواهد بود.

هنر درمانی

هنرها یا درمان های خلاق ممکن است به صورت فردی یا گروهی به عنوان بخشی از یک برنامه درمانی برای افراد مبتلا به BPD ارائه شود.

درمان ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• هنر درمانی
• رقص درمانی
• نمایش درمانی
• موسیقی درمانی

هدف هنردرمانی کمک به افرادی است که بیان کلامی افکار و احساسات خود برایشان مشکل است. درمان بر ایجاد چیزی به عنوان راهی برای بیان احساسات شما تمرکز دارد.

دوره‌ها توسط درمانگران آموزش دیده برگزار می‌شوند، که می‌توانند به شما کمک کنند تا در مورد آنچه ایجاد کرده‌اید و اینکه آیا آن به افکار و تجربیات شما مربوط است فکر کنید.

یک دوره هنر درمانی معمولاً شامل جلسات هفتگی است که حداکثر 2 ساعت طول می کشد.

درمان یک بحران

اگر فکر می کنید ممکن است دچار بحران شده اید (زمانی که علائم به خصوص شدید هستند و خطر آسیب رساندن به خود را افزایش می دهید) احتمالاً چندین شماره تلفن به شما داده می شود تا از آنها استفاده کنید.

یکی از این اعداد احتمالاً پرستار سلامت روان جامعه شما است. اعداد دیگر ممکن است شامل یک شماره خارج از ساعات کاری برای مددکاران اجتماعی و تیم حل بحران محلی شما (CRT) باشد.

تیم های حل بحران از افرادی با شرایط بهداشت روانی جدی که در حال حاضر دچار یک بحران حاد و شدید روانپزشکی هستند، حمایت می کنند، که بدون دخالت تیم نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارد. نمونه ای از یک بحران روانی شدید می تواند اقدام به خودکشی باشد.

افراد مبتلا به BPD اغلب متوجه می شوند که صحبت کردن با کسی که شرایط آنها را درک می کند می تواند به آنها کمک کند تا از یک بحران خارج شوند.

در تعداد کمی از موارد، ممکن است برای آرام کردن خلق و خوی شما، یک دوره کوتاه دارویی مانند مسکن تجویز شود. این دارو معمولاً به مدت 7 روز تجویز می شود.

اگر علائم شما به ویژه شدید است و تصور می شود که خطر قابل توجهی برای سلامتی خود دارید، ممکن است در بیمارستان بستری شوید.

این مدت تا حد امکان کوتاه خواهد بود و شما باید بتوانید پس از بهبود علائم به خانه بازگردید. پزشکان تمام تلاش خود را می کنند تا از بستری اجباری کسی اجتناب کنند، مگر اینکه این امر کاملاً ضروری باشد.

دارو درمانی در اختلال شخصیت مرزی (BPD)

کارشناسان در مورد اینکه آیا دارو مفید است یا خیر اختلاف نظر دارند. در حال حاضر هیچ دارویی برای درمان BPD مجوز ندارد.

در حالی که دستورالعمل‌های موسسه ملی بهداشت و مراقبت عالی (NICE) دارو را توصیه نمی‌کند، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد ممکن است برای برخی از مشکلات خاص در برخی افراد مفید باشد.

اگر بیماری روانی مرتبط دیگری دارید، مانند:

افسردگی
اختلال اضطراب
اختلال دوقطبی

تثبیت کننده های خلق یا داروهای ضد روان پریشی گاهی برای کمک به نوسانات خلقی، کاهش علائم روان پریشی یا کاهش رفتار تکانشی تجویز می شوند.

 

منبع:

https://www.nhs.uk/mental-health/conditions/borderline-personality-disorder/treatment/

https://www.nhs.uk/mental-health/conditions/borderline-personality-disorder/overview/