درمان دائمی بی اشتهایی عصبی
بی اشتهایی عصبی یا آنورکسیا نروزا یکی از رایج ترین و خطرناک ترین تشخیص ها اختلال در خوردن است . چه مدت زمانی طول می کشد تا از بی اشتهایی عصبی خلاص شوید؟
در کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم، معیارهای زیر را برای تشخیص بی‌اشتهایی عصبی ارائه می‌دهد:
- محدودیت دریافت انرژی مورد نیاز، که منجر به کاهش قابل توجه وزن بدن بسته به سن، جنس، رشد و سلامت جسمانی می شود.
- ترس شدید از افزایش وزن یا چاق شدن که در افزایش وزن اختلال ایجاد می کند.
- تغییر شکل بدن
همانطور که معیارهای بالا مشخص می کند، بی اشتهایی عصبی یک اختلال جسمی و روانی است که درمان آن باید به اندازه خود اختلال، پیچیده و متنوع باشد. هیچ دو فردی بی اشتهایی عصبی یکسانی را تجربه نمی کنند. بنابراین، روش درمانی یکسانی وجود ندارد. این بدان معنی است که داشتن یک پاسخ واحد و دقیق برای این سوال که “در نهایت بهبود بی اشتهایی چقدر طول می کشد” وجود ندارد.
بازیابی یا ریکاوری چیست؟
قبل از بررسی اینکه چه جنبه هایی به بهبودی کمک می کنند، مهم است که بدانیم که دقیقاً “ریکاوری” چیست. به دلیل تنوع علائم و تأثیرات بیماری اختلال در خوردن، تشخیص یک روش ریکاوری مشکل است.
مطالعه نشان می دهد که بهبودی کامل یعنی « بیماران فارغ از تأثیرات فیزیکی و روانی ناشی از رژیم غذایی محدود، بتوانند زندگی معمولی داشته باشند». همچنین اصطلاح «ریکاوری نسبی» به‌عنوان «بهبود موقتی و محدود» تعریف می‌شود که عبارت است از : سلامت جسمانی، افکار و رفتارهای اختلال خوردن، عملکرد اجتماعی یا خلق و خو .
این تعریف روشن می کند نمیتوان تعریف قاطعی از ریکاوری ارائه کرد. در نهایت، بهبودی برای هر فرد به همان اندازه متفاوت به نظر می رسد که اختلال خوردن آنها متفاوت است، با این حال، منصفانه است که بگوییم افرادی که از نظر جسمی، رفتاری و روانی از اختلال خوردن خود تثبیت شده اند، به نقطه بهبودی رسیده اند.
برای دیدن دیگر مقالات در زمینه اختلالات خوردن و بیماری های مرتبط با آن اینجا کلیک کنید.
عواملی که در مدت زمان ریکاوری نقش دارند؟
مسیر درمان و بهبودی بی اشتهایی عصبی برای هر کسی متفاوت خواهد بود، با این حال، برخی از عوامل زیر می‌توانند طول درمان مورد نیاز و همچنین پیش‌آگاهی فرد برای بهبودی یا بی‌اشتهایی عصبی مزمن را نشان دهند.
زمان درمان
این که آیا فرد تمام یا برخی از معیارهای بالا را برآورده می کند، درگیر شدن در رفتارهای بی اشتهایی، یعنی محدودیت شدید در مصرف مواد غذایی، خطری جدی برای فرد ایجاد می کند. به همین دلیل، دسترسی به درمان در اسرع وقت مهم است.
هر چه علائم بی اشتهایی عصبی طولانی تر باشد، بدن، عملکرد مغز، رفاه عاطفی و زندگی شخصی و حرفه ای فرد بیشتر تحت تاثیر قرار می گیرد.
درمان باید شامل یک نگاه جامع به همه این عوامل باشد، زیرا همه آنها می توانند علائم بی اشتهایی عصبی را ایجاد کنند. هرچه درمان زودتر شروع شود و این زمینه ها بررسی و رسیدگی شود، نتیجه بهبودی نهایی برای فرد بهتر خواهد بود.
شدت علائم
بهبودی فرد به دلیل شدت رفتارها و تأثیر آنها تعیین می شود. افرادی که بدنشان به شدت تحلیل رفته و رفتارهایشان عمیقاً ریشه دوانده است، مسیر بهبودی بسیار طولانی تری خواهند داشت. این افراد باید زمان بیشتری را صرف درمان فیزیکی خود کنند زیرا بدن آنها تحت تأثیر سوء تغذیه قرار گرفته است.
اغلب، حتی تا زمانی که فرد به درجه معینی از ترمیم و تجدید وزن نرسد ، کار روانشناختی شروع نمی شود . این به این دلیل است که گرسنگی بدن باعث گرسنگی مغز نیز می شود و انجام فرآیندهای فکری درجه بالاتر لازم برای کشف جنبه های روانی آسیب شناسی اختلال خوردن را دشوار می کند.
دسترسی به مراقبت
این جایی است که پزشکی و روانشناسی با جامعه شناختی مرتبط می شود. همه افراد در جهان به درمان اختلال خوردن دسترسی فوری یا مؤثر ندارند. و ممکن است این مشکل درمان را طولانی تر کند. با این حال، می تواند به این معنی باشد که حتی کسانی که به دنبال پشتیبانی هستند به دلیل پوشش بیمه ای نمی توانند به آن دسترسی داشته باشند. فراتر از این، بیمه ممکن است برخی از سطوح مراقبت را پوشش دهد، اما نه همه آنها را.
افراد زمانی موفق‌ترین میزان بهبودی را به دست می آورند که بتوانند تمام سطوح درمان اختلال خوردن را در جدول زمانی توصیه شده توسط پزشکان انجام دهند. با این حال، بیمه اغلب ممکن است سطح خاصی از مراقبت را پوشش ندهد یا ممکن است یک فرد را زودتر از آنچه تیم درمانش توصیه می کند، از درمان خود منصرف کند.
اگر فردی نتواند مراقبت‌های توصیه شده را کامل کند، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای عود و بازگشت به سطوح بالاتر مراقبت قرار داشته باشد و بهبودی او طولانی‌مدت شود.
درجه پشتیبانی
سیستم پشتیبانی یک فرد نقش بزرگی در بهبودی آنها ایفا می کند و بنابراین می تواند بر جدول زمانی بهبودی آنها تأثیر بگذارد.
سیستم های پشتیبانی نه تنها حمایت عاطفی بلکه مسئولیت پذیری را نیز فراهم می کنند. موثرترین اعضای تیم پشتیبانی افرادی هستند که به فرد بیمار اجازه می دهند عواطف خود را بروز دهند و در عین حال آنها را تشویق می کند که به متخصصان درمانی مراجعه کنند و از توصیه ها پیروی کنند و آنها را در قبال کارهایی که تشویق به انجام آن می شوند، مسئول بدانند. .
افرادی که دارای سیستم‌های حمایتی مفید هستند، احتمالاً بهبودی طولانی‌مدت را تجربه می‌کنند.
خط پایان
هرچند مشتاق هستید که بدانید چه زمانی درمان تان تمام می شود،اما حقیقت این است که بهبودی اختلال خوردن ممکن است هرگز به طور کامل به پایان نرسد. احتمالاً هنوز روزهایی وجود خواهد داشت که باورهای اختلال خوردن خودکار شما ظاهر می شود و شما را شگفت زده می کند. شما ممکن است هر روز از زندگی خود را دوست نداشته باشید. ممکن است وسوسه شوید که حداقل یک بار به رفتارهای خود بازگردید.
با این حال، این بدان معنا نیست که زندگی برای افرادی که تحت تأثیر اختلالات خوردن قرار می گیرند امکان پذیر نیست. شما کاملاً می توانید زندگی را برای خود ایجاد کنید که سایه های اختلال خوردن در آن بسیار کمرنگ شده است و چیزی که بیشتر زندگی شما را تعریف می کند چیزهایی است که شادی و رضایت بیشتری را برای شما به ارمغان می آورد.
بهبودی شما به هر شکلی که به نظر می رسد، بگذارید از آن خودتان باشد و آن را دنبال کنید، زیرا برای مبارزه با اختلال خوردن و حرکت به سمت یک زندگی بهبودی نیاز دارید. اگر تاکنون برای درمان اختلال بی اشتهایی عصبی خود یا فرزندانتان اقدام نکرده اید، همین امروز با من تماس بگیرید.