ورزش و نگرانی درباره بدن

ورزشکاران معمولاً نگران  ظاهر خود هستند و همه آنها می خواهند عملکرد خوبی داشته باشند. در بیشتر مواقع، این عوامل به آنها انگیزه می دهد تا برای آماده سازی بدن و تکمیل مهارت های خود سخت کار کنند. اما گاهی اوقات برای رسیدن به این اهداف، آنها به روش های خود تخریبی متوسل می شوند که منجر به اختلالات خوردن در ورزشکاران مانند بی اشتهایی و پرخوری عصبی می شود. بی اشتهایی با وزن کم غیرطبیعی بدن، ترس شدید از افزایش وزن و درک تحریف شده از وزن تعریف می شود. پرخوری عصبی با دوره‌های پرخوری یا پرخوری بیش از حد مشخص می‌شود که به دنبال آن پاکسازی صورت می‌گیرد.

شیوع اختلالات خوردن در بین افراد ورزشکار

در برخی از ورزش‌هایی که بدن لاغر (مانند اسکیت، ژیمناستیک) و در برخی از ورزش‌های تنظیم وزن (مانند کشتی)، بروز اختلالات خوردن به‌طور نگران‌کننده‌ای زیاد است. مطالعات مختلف پزشکی ورزشی میزان اختلالات خوردن را تا 60 درصد گزارش می‌کنند که این اختلال در ورزشکاران 8 یا 9 ساله رخ می‌دهد. لازم به ذکر است که چنین بیماری هایی در ورزشکاران صرفا به ورزش های ذکر شده در بالا محدود نمی شود. ورزشکاران در تمام رشته های ورزشی در معرض خطر اختلالات خوردن هستند.

برخی مطالعات دیگر می گویند شیوع اختلالات خوردن و خوردن از 0 تا 19 درصد در ورزشکاران مرد و 6 تا 45 درصد در ورزشکاران زن متغیر است.

تکنیک های مضر که نشان از اختلال خوردن در ورزشکاران است:

• مصرف دیورتیک ها (موادی که باعث دفع آب اضافی می شوند).
• استفاده از ملین ها
• استفراغ عمدی
• ورزش هوازی بیش از حد و اجباری.
• رژیم غذایی که به خود  گرسنگی دادن نزدیک می شود.

علائم هشدار دهنده در مورد اختلال خوردن در ورزشکاران

• • بیش از حد به “چاق” بودن فکر کردن، به ویژه در ورزشکاری که وزن طبیعی دارد.
  • عادات غذایی غیرمعمول، به ویژه نشانه های مصرف بیش از حد غذا (و اغلب مخفیانه)  اولین بخش از الگوی پرخوری پرخوری.
  • شواهد پاکسازی با مسهل یا استفراغ. یکی از نشانه های استفراغ مکرر ممکن است زخم های گوشه دهان یا زبان ناشی از اسید معده باشد.
  • اجتناب از غذا یا محدودیت شدید کالری.
  • دوره های متناوب خستگی و تحریک پذیری.

اثرات دراز مدت اختلالات خوردن بر ورزشکاران

اگر یک ورزشکار به دلیل رفتارهای غذایی نابسامان تحت درمان قرار نگیرد، عواقب زیر می تواند در درازمدت رخ دهد:

1. عدم تعادل متابولیک
2. افزایش خطر آسیب های ورزشی
3. عملکرد ورزشی ضعیف
4. ناتوانی در انجام الزامات ورزشی که منجر به ترک / بازنشستگی می شود.
5. کاهش پاسخ آموزشی
6. اختلال در قضاوت
7. کاهش هماهنگی
8. اختلال در عملکرد هوازی
9. آسیب به اندام های حیاتی
10. از دست دادن چرخه قاعدگی / مشکلات ناباروری
11. افزایش خطر نارسایی قلبی و عوارض قلبی عروقی
12. از دست دادن استخوان و عضله
13. زخم ها
14. عوارض گوارشی
15. پوسیدگی دندان / بیماری لثه / از دست دادن دندان
16. افزایش افسردگی/اضطراب
17. افزایش خطر سوء مصرف مواد
18. افزایش افکار خودکشی
19. مرگ

منابع:

Eating disorders in athletes: overview of prevalence, risk factors and recommendations for prevention and treatment