بسیاری از افرادی که پرخوری می کنند در رژیم غذایی خود محدودیتهای زیادی ایجاد می کنند. برخی از آنها نمیتواند بطور دقیق رزیم غذایی بگیرند ولی سعی در انجام آن دارند . استثنائا افرادی که دچار اختلال پرخوری بینج (Binge Eating Disorder) هستند از این قاعده پیروی نمی کنند. رژیم غذایی در اختلال پرخوری چگونه است ؟ و باید با آن چه کرد؟
رژیم غذایی در اختلال پرخوری
در اختلال پرخوری بینج الگوی تغذیه متفاوت است. آنها به طور کلی تمایل به پرخوری دارند ولی گاهی نیز رژیم غذایی می گیرند . در واقع این افراد ممکن است ماهها رژیم موفقیت آمیز با کاهش وزن داشته باشند. گاهی نیز ماهها دوره های پرخوری بدون هیچ برنامه رژیم غذایی و با افزایش وزن قابل توجه دارند.
در اختلال پرخوری عصبی(بولیمیا نرووزا) و بی اشتهایی عصبی(آنورکسیا نرووزا) رژیم غذایی مداوم مشاهده می شود. این محدودیتهای رژیم غذایی گاهی با پرخوری همراه است. بعضی از آنها بجز در موارد پرخوری در سایر اوقات روز خوراکی های کمی می خورند یا شاید هیچ غذایی نخورند.
افراد مبتلا به پرخوری عصبی (بولیمیا نرووزا) به اشتباه فکر می کنند که رژیم گرفتن پاسخی به پرخوری است. در حالی که بدون شک رژیم غذایی با پرخوری مورد تشویق قرار می گیرد . در افرادی که بخصوص به شدت نگران شکل و وزن خود هستند ، رژیم گرفتن نقش مهمی در ایجاد پرخوری دارد. به عنوان مثال ، پرخوری در روزهایی که فرد در حال رژیم گرفتن است بسیار بیشتر اتفاق می افتد.
انواع رژیم غذایی در کسانی که پرخوری می کنند
کسانی که پرخوری بویژه پرخوری عصبی یا بی اشتهایی عصبی دارند ، سه روش اصلی برای رژیم گرفتن دارند. ممکن است این افراد یک یا ترکیبی از روشهای زیر را انتخاب کنند.
تأخیر در خوردن غذا
بسیاری از این افراد ممکن است ساعتها خوراکی نخورند در واقع ، آنها ممکن است روزه بگیرند. آنها غذا خوردن را تا زمانی که ممکن است به تأخیر می اندازند ، و غالباً تا عصر غذا نمی خورند. از هر چهار فرد مبتلا به پرخوری عصبی یک نفر این کار را انجام می دهد ، در حالی که در اختلال پرخوری بینج بسیار کمتر دیده می شود (از هر ۲۰ نفر یک نفر). در میان جمعیت عمومی ، فقط حدود یک نفر از هر ۱۰۰ نفر در طول روز غذا نمی خورند.
محدود کردن مقدار کالری خورده شده
بسیاری از مبتلایان به پرخوری عصبی محدودیت مصرف ۱۰۰۰ یا ۱۲۰۰ کالری در روز دارند،. این مقدار کالری کاملاً کمتر از مقدار مورد نیاز برای عملکرد طبیعی روزمره بدن است. برخی از افراد حتی میزان کالری بسیار پایین در حد ۶۰۰ تا ۸۰۰ کالری روزانه برای خود تعیین می کنند.
برای دیدن دیگر مقالات در زمینه اختلالات خوردن و بیماری های مرتبط با آن اینجا کلیک کنید.
اجتناب از انواع خاص غذا
افرادی که پرخوری می کنند ممکن است از انواع خاصی از غذا اجتناب کنند. آنها این غذاها را چاق کننده ، ممنوعه، بد یا خطرناک توصیف می کنند. تحقیقات نشان داده است که از هر پنج زن در بین جمعیت کلی ، یک نفر به این روش رژیم می گیرد . در پرخوری عصبی سه چهارم مبتلایان و در اختلال پرخوری بینج نیمی از افراد مبتلا نیز اینچنین رژیم میگیرند. نوع غذاهای پرهیز شده بسیار متفاوت است. شیرینی جات، غذاهای حجیم، فست فودها ، شکلات و غذاهای حاوی نشاسته مثل نان، برنج و ماکارونی از جمله این غذاها هستند. برخی از افراد مبتلا به پرخوری عصبی ترجیح می دهند از غذاهای بسته بندی شده که کالری آنها مشخص شده است استفاده نمایند.
تاثیرات رژیم غذایی در افراد دارای اختلال پرخوری
رژیم گرفتن تأثیرات جسمی و روانی بر درمانجویان دارای اختلالات خوردن دارد. در این قسمت به تاثیرات روانی آن می پردازیم . رژیم غذایی با مشغولیت فکری در مورد غذا و غذا خوردن همراه می شود و ممکن است احساس محرومیت ایجاد کند. برخی از افراد مبتلا به اختلال پرخوری با رژیم غذایی کاملاً درگیر موضوعی هستند که سعی می کنند از آن اجتناب کنند . آنها بجز غذا نمی توانند به چیز دیگری فکر کنند. برای آنها مشارکت در فعالیتهای روزمره که نیاز به تمرکز دارند دشوار است . حتی فعالیتهایی که به حداقل تمرکز ذهنی نیاز دارند ، مانند تماشای تلویزیون ، ممکن است غیرممکن شود. مهم نیست که آنها چه کاری انجام می دهند ، افکار در مورد غذا و غذا خوردن مدام در ذهن و حتی رویاهای آنها نفوذ می کند. برخی نیز بی وقفه درباره غذا و غذا خوردن صحبت می کنند. اگر به جدول زیر نگاهی بیندازید ، می بینید که این نوع اشتیاق در زنان جوان به طور کلی نادر است . اما از هر چهار نفر یکی از کسانی که مشکل پرخوری دارند ، یکی را به میزان متوسط یا مشخص تحت تأثیر قرار می دهد.
رژیم های غذایی سخت گیرانه
رژیم غذایی افرادی که پرخوری عصبی دارند اغلب سختگیرانه است . این افراد یک هدف کاملاً مشخص دارند و اگر به آن نرسند احساس شکست می کنند. اکثر این افراد در رژیم های غذایی ممکن است بخواهند کالری دریافتی خود را کمتر از ۱۵۰۰ کالری در روز نگه دارند . آنها اگر روزهای بیشتری به این هدف برسند ، ممکن است قناعت کنند. در مقابل برخی مبتلایان احساس می کنند که باید این هدف را کاملا محقق کنند و اگر بر خلاف قوانین خود غذا بخورند شکست خورده اند.
این رژیم غذایی سختگیرانه که محدودیت قابل توجهی را می طلبد موجب شکستهای متعددی در عدول از این قوانین می شود. این شکست ها باعث پرخوری می شوند. رژیم گیرنده های های سخت گیر هنگامی که قوانین خود را نقض می کنند حداقل به طور موقت رژیم را ترک می کنند و نتیجه آن زیاده روی و پرخوری است.
تفکر همه یا هیچ در پرخوری عصبی
الگوی سختگیرانه در رژیم غذایی سبک تفکر مبتلایان به پرخوری را منعکس می کند که آن را تفکر همه یا هیچ می گویند. افرادی که دارای این نوع تفکر هستند ، مسائل را به عبارتی افراطی یا سیاه یا سفید می بینند. آنها خود را موفق یا ناکام می دانند. آنها غذاها را خوب یا بد می دانند. در نتیجه ، رژیم غذایی مشخص شده با قوانین سختگیرانه متعدد و همراه با تفکر همه یا هیچ چیز چرخه پرخوری و رژیم غذایی را ایجاد می کند ، که هر یک باعث تقویت دیگری می شود.
منابع: