درباره درمان اعتیاد با tDCS، نحوه عملکرد و شواهد علمی پشت آن بیشتر بدانید.
اعتیاد که به عنوان اختلالات اعتیادی یا اختلالات مصرف مواد (SUDs) نیز شناخته می شود، یک وضعیت پیچیده و مزمن است که با یا مصرف مواد با وجود پیامدهای منفی مشخص می شود. این سیستم مغز را تحت تاثیر قرار می دهد و منجر به ولع شدید برای ماده یا رفتار اعتیاد آور می شود. SUD ها طیف وسیعی از مواد مانند الکل، مواد مخدر یا داروهای تجویزی را در بر می گیرند.
افرادی که از اعتیاد رنج می برند اغلب کنترل تکانه های خود را چالش برانگیز می دانند که در نتیجه اثرات مضری بر سلامت جسمی، روانی و اجتماعی آنها دارد. درمان اعتیاد شامل ترکیبی از درمانهای رفتاری، گروههای حمایتی و در موارد شدید، مداخلات پزشکی برای مدیریت علائم ترک و ارتقای بهبودی است.
اختلالات مصرف مواد (SUDs) یک نگرانی قابل توجه برای سلامت جهانی است، و در حالی که درمان های مختلفی در دسترس است، ممکن است برای همه کارایی نداشته باشد. تحقیقات اخیر استفاده از تکنیکهای غیرتهاجمی تحریک مغز مانند تحریک مغناطیسی جمجمهای مکرر (rTMS)، تحریک جریان مستقیم جمجمهای (tDCS) و تحریک عمیق مغز (DBS) را به عنوان درمانهای بالقوه برای SUD ها مورد بررسی قرار داده است.
tDCS چیست؟
تحریک جریان مستقیم ترانس کرانیال (tDCS) یک درمان تحریک عصبی غیر تهاجمی است که به خوبی قابل تحمل است. در عمل، tDCS شامل اتصال یک الکترود آند و کاتد به سر است که جریان الکتریکی ضعیفی را تولید می کند که به مغز اعمال می شود. استفاده از تجهیزات tDCS آسان است و درمان بدون درد و ایمن است.
هنگامی که tDCS با سایر روش های درمانی ترکیب شود، می تواند اثرات مثبت آن ها را افزایش دهد. بسته به ولتاژ، مدت زمان، قطبیت و محل الکترودها، جریان اعمال شده یک اثر بازدارنده یا تحریک کننده دارد. tDCS پتانسیل غشای در حال استراحت را تغییر میدهد، یا انتقال اطلاعات را ترویج یا مهار میکند. این به درمانگر اجازه می دهد تا سطح فعالیت و تحریک پذیری عصبی را تعدیل کند.
درمان اعتیاد با tDCS
درمان اختلالات اعتیاد آور چالش های مهمی است، زیرا افراد معتاد اغلب با اختلال در کنترل شناختی در مورد هوس ها و مصرف مواد دست و پنجه نرم می کنند. تحقیقات نشان میدهد که این مشکلات در کنترل شناختی با تغییر فعالیت در ناحیهای از مغز به نام قشر پشتی جانبی پیشانی (DLPFC) مرتبط است. به طور امیدوارکننده تحریک DLPFC از طریق tDCS پتانسیل در کاهش رفتارهای مخاطره آمیز و رسیدگی به مسائل مربوط به اعتیاد نشان داده است.
در نتیجه، tDCS ممکن است امکان کاهش میل به مواد اعتیادآور را داشته باشد. با این حال، مهم است که با احتیاط به این یافته ها نزدیک شویم، زیرا تحقیقات بیشتری برای تعیین میزان کامل اثربخشی tDCS در درمان اعتیاد و تأثیر بالقوه آن بر هوس ها و کنترل شناختی مورد نیاز است.
مطالعاتی که درمان اعتیاد با tDCS بررسی کردند، به طور متوسط ۵ تا ۱۰ جلسه با مدت زمان ۲۰ تا ۳۰ دقیقه در هر جلسه انجام دادند.
آیا درمان اعتیاد با tDCS از نظر علمی ثابت شده است؟
محققان (۲۰۱۸) ۶۰ مطالعه انجام شده بین سالهای ۲۰۰۰ و ۲۰۱۷ را بررسی کردند که اثرات rTMS، tDCS یا DBS را بر هوسها و مصرف مواد مختلف مانند تنباکو، الکل، حشیش، مواد افیونی و محرکها بررسی کردند.
نتایج نشان داد که هر دو درمان اعتیاد با tDCS و rTMS با کاهش ولع و مصرف مواد مخدر مرتبط بودند. مطالعات اولیه روی DBS نیز نتایج امیدوارکننده ای را نشان داد. دلگرم کننده ترین پیامدها هنگام تحریک ناحیه خاصی از مغز به نام قشر پشتی جانبی پیشانی (DLPFC) مشاهده شد.
با این حال، تحقیقات بیشتری برای درک کامل پتانسیل این تکنیک های غیرتهاجمی تحریک مغز از جمله درمان اعتیاد با tDCS مورد نیاز است. در حالی که درمان کوتاه مدت با rTMS و tDCS اثرات مثبتی را نشان داده است، مطالعات بیشتر باید چگونگی گسترش این مزایای درمانی را با تنظیم فرکانس تحریک و مدت درمان بررسی کنند.
منبع
https://www.neurocaregroup.com/tdcs-for-addiction-addictive-disorders