اختلال کابوس شبانه الگویی از رویاهای ترسناک و واضح مکرر است که باعث ناراحتی قابل توجه یا اختلال در عملکرد می شود. اختلال کابوس یکی از انواع پاراسومنیا است که ناهنجاری های رفتاری خواب است.
شدت اختلال کابوس شبانه
- خفیف: به طور متوسط کمتر از یک کابوس در هفته.
- متوسط: یک یا چند کابوس در هفته
- شدید: کابوس هر شب.
طول دوره کابوس شبانه:
- اختلال کابوس حاد یک ماه یا کمتر طول می کشد.
- اختلال کابوس متوسط حداقل یک ماه اما کمتر از شش ماه طول می کشد.
- اختلال کابوس مزمن شش ماه یا بیشتر طول می کشد.
کابوس ها معمولاً در نیمه دوم دوره خواب شما در طول خواب REM (حرکت سریع چشم) رخ می دهند و هنگام بیدار شدن آنها را به یاد می آورید.
این وضعیت می تواند به طور قابل توجهی خواب شما را مختل کند و کیفیت زندگی شما را تحت تاثیر قرار دهد. همچنین می تواند شرایط زمینه ای سلامت روان مانند افسردگی یا اضطراب را بدتر کند.
چه کسانی دچار اختلال کابوس شبانه می شوند
اختلال کابوس شبانه می تواند هر کسی، از جمله کودکان و بزرگسالان را تحت تاثیر قرار دهد. بیشتر احتمال دارد افرادی را که دارای یکی از شرایط زیر هستند تحت تاثیر قرار دهد:
- اختلال رفتاری REM (RBD).
- نارکولپسی
- آپنه خواب
- اختلال حرکت دوره ای اندام (PLMD)
- اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
- اختلال اضطراب فراگیر
- اختلال اضطراب اجتماعی
- افسردگی
اختلال کابوس شبانه تقریباً سه برابر جمعیت عمومی در افرادی که دارای اختلال اضطراب اجتماعی یا اختلال اضطراب فراگیر هستند، رخ می دهد. ۵۰ تا ۹۰ درصد افراد مبتلا به PTSD را نیز تحت تاثیر قرار می دهد.
علائم اختلال کابوس چیست؟
علامت اصلی اختلال کابوس، الگوی کابوس است. هر چند وقت یکبار خواب بد یا کابوس دیدن امری عادی است اما اگر به طور مکرر کابوس شبانه می بینید و در عملکرد روزانه شما اختلال ایجاد می کند، ممکن است دچار اختلال کابوس شده باشید.
به دلیل اختلال کابوس، شما ممکن است دچار مشکلات زیر شوید:
- اختلال خلقی، مانند اضطراب یا افسردگی
- مقاومت در برابر خواب
- خستگی
- خواب آلودگی در طول روز
- مشکل در تمرکز
- مسائل رفتاری
- اختلال در عملکرد در محل کار یا مدرسه
- اختلال در عملکرد اجتماعی
خواب باکیفیت برای سلامت کلی شما بسیار مهم است، بنابراین اگر فکر می کنید دچار اختلال کابوس هستید، مهم است که با پزشک صحبت کنید.
چه چیزی باعث اختلال کابوس شبانه می شود؟
محققان نمی دانند دقیقا چه چیزی باعث کابوس و اختلال کابوس می شود، اما آنها نظریه های متعددی دارند. یک نظریه این است که اختلال کابوس ممکن است تحت تأثیر افزایش بیش از حد برانگیختگی باشد که در طول روز ایجاد می شود و در شب باقی می ماند.
برانگیختگی بیش از حد یک علامت تغییر دهنده خلق است که در آن شما به طور مداوم تحریک پذیر، عصبانی و پارانوئید هستید. این یک علامت شناخته شده PTSD و بی خوابی است. برانگیختگی بیش از حد ممکن است نواحی خاصی از مغز شما را در هنگام خواب بیش فعال کند و باعث کابوس شود.
نظریه دیگر شامل مفهومی به نام انقراض ترس است. تحت شرایط عادی، مغز شما میتواند خاطرات ترسناک را با زمینههای جدید و نامرتبط ترکیب کند تا خواب و رویاهای عادی داشته باشد. این تئوری بیان می کند که افرادی که در تنظیم احساسات خود در موقعیت های استرس زا مشکل دارند و تمایل دارند به استرس واکنش منفی نشان دهند، بیشتر مستعد کابوس هستند.
اختلال کابوس شبانه چگونه تشخیص داده می شود؟
هیچ آزمایش پزشکی وجود ندارد که بتواند اختلال کابوس را تشخیص دهد. در عوض، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی برای تشخیص اختلال کابوس بر تاریخچه کامل کابوس ها و سایر علائم شما تکیه می کنند. آنها همچنین سوالاتی در مورد سابقه پزشکی و سلامت روان شما خواهند پرسید.
برخی از داروها می توانند باعث ایجاد کابوس شوند. داروها و موادی که می توانند باعث کابوس شوند عبارتند از:
- مسدود کننده های بتا.
- داروهای ضد افسردگی
- نیکوتین (از سیگار کشیدن و محصولات تنباکو).
- ترک موادی مانند الکل نیز می تواند باعث کابوس شود.
چگونه اختلال کابوس شبانه را درمان می کنید؟
پزشک شما ممکن است ترکیبی از درمان ها، از جمله روان درمانی و دارو را توصیه کند. اشکال اصلی روان درمانی برای اختلال کابوس شبانه درمان های مبتنی بر درمان شناختی رفتاری (CBT) است.
منبع
https://my.clevelandclinic.org/health/diseases/24464-nightmare-disorder